Hoofdcategorieën
Home » Overige » Stand Alones » 1. Verlangen naar jou…
Stand Alones
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
17 dec 2012 - 20:31
Aantal woorden:
1392
Aantal reacties:
11
Aantal keer gelezen:
743
1. Verlangen naar jou…
Based on real life, except the last part. I simply needed to write this feelings down, maybe you even like it. X
|||| Song ||||
http://www.youtube.com/watch?v=-rmkdJpFI1I
http://www.youtube.com/watch?v=-rmkdJpFI1I
Regendruppels gleden over het glas en ik lachte opgewekt toen Allison me kietelde.
‘Stop !’ Gilde ik en ging op de grond liggen.
‘Ik zal jouw nooit meer Allievrouw noemen!’ Grinnikte ik onschuldig.
Allison keek me argwanend aan en lachte,
‘Goed dan kleine Belle.’ Zei ze en hielp me recht.
‘O, Hayden, ik wist niet dat jij hier was.’ Allison keek naar een punt in de deuropening. Ik groef in mijn gedachten, Hayden was een vriend van Olivia en Chloe. Ik hief mijn hoofd en vond twee prachtige donkere ogen.
Zo zwart als de as van verbrand hout en schitterend als de maan.
Zijn ogen bleven verbonden met de mijne, een stilte omwentelde ons en alles om me heen verdween. Zijn gitzwarte haren die net niet op zijn schouders vielen en zijn lange beschermende figuur.
‘Belle we moeten gaan zitten.’ Allison gaf me een stomp en ik besefte dat in die waas van seconden alles binnenin me was veranderd. Mijn gebroken hart werd aaneengelijmd door een vreemd gevoel. Ik slenterde vermoeid naar mijn plek naast Allison. Het schilderij hing al aan de bank gekleefd en ik begon verdwaald in gedachten te schilderen.
Ik kon zijn gezicht niet vergeten, zijn stem die door de klas golfde verdoofde me. Zijn lach liet mijn hart krampachtig samentrekken. Ik lachte toen Allison verf op mijn hand schilderde. Ik keek haar fronsend aan,
‘Waar was dat voor nodig Allievrouw ?’ Een lach ontsnapte en ik draaide me een kwartslag om. Ik wierp een voorzichtige blik naar zijn tafeltje, ik had hem niet mogen zien. Ik had hem helemaal niet kunnen zien als hij voor zijn tafel had gezeten maar in plaats daarvan zaten we net beiden tussen een opening. Een prikkeling sidderde door me heen toen ik besefte dat hij naar me had zitten kijken, ik keek terug en wilde niets liever dan blijven kijken.
Ik voelde dat de blik te lang duurde, normaal keken mensen elkaar niet zo lang aan. Gegeneerd draaide ik me weg en voelde mijn wangen branden, verdomme ik wist wat er was gebeurd. Ik was verliefd.
De zon herrees als een glitterdeken de koele wind blies mijn haren achteruit. De dagen waren voorbij gegleden en elke dag besefte ik dat ik erger verliefd was geworden dan de vorige. Onze blikken waren te lang, te intens maar ik had hem nog nooit gesproken. Ik was verlegen en verloor al mijn sarcasme en relaxedheid in zijn bijzijn. Ik genoot van de koele winterzon en stond in een kring met Allison, Kate, Felice en Ella. De bel galmde en ik kreunde.
‘Ik wil geen gym!’ Zuchtte ik.
Ik slikte abrupt een volgende klaagbeurt in toen Olivia samen met Hayden het schoolplein opliep. Hij droeg een zwarte sweater met felle neon gekleurde prints, ik liet mijn ogen heel even naar hem afdwalen maar keek snel genoeg weg zodat hij het niet zou merken. Mijn hart begon sneller te slaan toen Olivia gedag tegen hem zei en hij toen moederziel alleen stond.
Heel even bleef hij staan en ik voelde dat hij naar zijn andere vrienden zou lopen. Ik was fout. Hij leek even te twijfelen maar liep toen met een rustige houding naar mij en mijn vriendinnen.
‘Hé Hayden.’ Zei Allison, ik slikte moeizaam toen hij recht tegenover me kwam staan. Mijn hart stond op ontploffen, Kate, Felice en Ella zette hun gesprek gewoon verder maar ik wist dat ik mezelf er niet kon van weerhouden om naar hem te kijken. Ik stopte met naar mijn voeten te kijken en schonk hem een warme glimlach, hij glimlachte even maar zijn ogen maakten me gek. Onze blikken waren speciaal, alsof we werden verdoofd, of dat lag aan mij. Maar ik betwijfelde of normale vrienden elkaar zo lang aankeken… ik keek nooit zo naar anderen en hij nooit zo naar andere klasgenoten.
De blikken en de stilte vormden mijn middelpunt van bestaan, elke dag ging ik vol goede hoop naar school en elke blik die we wisselden zonder woorden maakte het moeilijker. Het laatste lesuur was begonnen en we slenterden vermoeid de klas binnen. Ik liep op mijn tafeltje af, helemaal achteraan.
Dat was een pluspunt want zo hoefde ik niet te veel aandacht te besteden aan de lerares. Ze haatte me.
Ik hield mijn adem even in toen Hayden de klas binnenkwam, ik hoefde niet op te kijken maar ik wist dat het hem was. Ik dwong mezelf op te kijken en toen vatte mijn hart vlammen. Zijn donkere intense ogen gleden over de tafeltjes, zijn vaste plaats was ingenomen. Het gebeurde vaker dat vriendinnen elkaar vlug bij de hand grepen om samen te zitten.
Ik stelde mezelf gerust met het idee dat hij toch niet naast mij zou komen zitten, er waren genoeg andere lege plaatsen naast andere jongens en mijn tafel was amper zichtbaar vanaf de deuropening. Ik beet op mijn lip, hij had me even snel en makkelijk gevonden als ik hem uit de groep kon halen.
Hij bleef opnieuw twijfelend staan en liep toen recht op me af, mijn hart begon steeds woester te hameren, ik balde mijn handen tot vuisten en krabbelde wat op een kladblad.
Hij zakte naast me neer en keek me even aan.
Ik weigerde op te kijken, ik had de moed niet.
Mijn agenda lag tussen ons in en hij liet zijn vingertoppen er even op rusten. Hij bekeek de foto van mij Allison en Kate. We hadden snorretjes op onze handen getekend en voor onze neuzen gehouden. Ik keek hem aan en grinnikte, zijn blik bestudeerde de agenda hoes verder en hij begon een stukje van Allison’s briefje te lezen.
‘… maar jij bent van mij Belle.’ Citeerde hij en ik kreeg haast een beroerte.
‘Ik ken Allison van toen ik klein was.’ Zei hij. Ik glimlachte opgelucht,
‘Weet ik, ze vertelde het laatst.’ Verdomme! Wat had ik gezegd?
We keken elkaar even aan en zakten toen ontspannen achteruit.
De les ging over vreselijke Italiaanse begrippen en Hayden ging met zijn hoofd op de bank liggen, kijkend naar mij.
‘Wat een vreselijke namen dat we moeten onthouden! Alsof wij dat ooit kunnen onthouden.’ Murmelde hij en ik lachte, wat ook een lach van hem teweeg bracht. Ik voelde me warm worden bij het horen van zijn lach, ik voelde me gelukkig.
Nieuwe dagen spatte als zeepbellen voorbij, de blikken bleven even lang als altijd en we praatte af en toe. Hij kwam meer in mijn buurt en toen ik veel te laat het lokaal kwam binnen slenteren had hij als enige opgekeken.
Daarna had Olivia opgekeken en ze had naar me geglimlacht.
Ze fluisterde iets maar ik had niet kunnen begrijpen wat ze zei.
Ik schonk hem een laatste veelbetekende blik om vervolgens naast mijn vriendinnen neer te zakken, met het geweldige gevoel van fladderende vlinders in mijn buik.
Ik huppelde zorgeloos over het schoolplein en Allison en ik gingen bij Avery en Ryan staan. Ik lachte door een droge opmerking van Ryan maar mijn blik veranderde toen Allison zonder een woord te zeggen wegliep, toen mijn ogen haar weg volgden haperde mijn hart. Ze liep recht op Hayden, Olivia en Chloe af. Ze bleven staan, enkele meters van mij, Avery en Ryan verwijderd.
Een adrenaline schok raasde door me heen toen ze met elkaar in discussie gingen, ik wilde weten wat ze zeiden. Het kon me niet schelen dat Avery en Ryan zagen dat ik keek. Ik keek hen bedachtzaam aan en mijn hart barste van vlinders toen ze allemaal naar me opkeken.
Olivia keek Hayden streng aan en ze duwden hem mijn richting uit.
Ik haalde moeizaam adem, hij liep recht op me af.
Nog nooit had ik zo verlangd naar hem, hij kwam steeds dichter en voor ik het wist stond hij pal voor me en Avery keek ons verward aan.
‘Hoi!’ Zei ik opgewekt en hij glimlachte warm, een glimlach die voorgoed op mijn netvlies gegrift zou staan.
Hij vouwde het papier dicht en stopte het in zijn jaszak, ik voelde me smelten toen hij zijn handen voorzichtig om mijn middel sloot. Hij trok me langzaam naar zich toe en glimlachte.
‘Onwaarschijnlijk hoe goed wij emoties konden verbergen.’ Fluisterde hij en ik keek hem indringend aan.
‘Maar eenmaal we die tonen… is het voor eeuwig.’ Vulde ik hem zacht aan.
Ik ging op de toppen van mijn tenen staan en hij plantte zijn lippen verlegen op de mijne. Ik sloot mijn ogen en kuste hem teder,
‘Jij bent alles wat ik ooit gewild heb Hayden.’ Zei ik ademloos en verschool me in zijn sterke armen, terwijl ik het warme gevoel van zijn lippen op mijn kruin voelde kriebelen.
Reacties:
Oh my super cow
Jij
Geweldig
Ik
Sprakeloos!
Sorry voor de korte reactie, maar ik zit op m'n telefoon en je weet dat ik op zo'n moment nooit geduld heb voor reacties
Als je hier bent vertel ik je nog wel een paar keer hoe fantastisch ik je vind
Xxx