FanFic.nl

Kerstmis [5-shot]

Vier

Ze kwamen uit bij een cafeetje ergens aan de rand van de bebouwde kom. Louis was er nog nooit geweest, kon zich alleen herinneren dat hij er wel eens langsliep en zich af had gevraagd waarom iemand een café op zo’n afgelegen plaats zou openen. Stan had het gegooid op weinig gezeur van de buren en daarmee was de discussie ten einde geweest, want een beter idee hadden ze geen van beiden gehad.
Toen ze de deur doorliepen, viel Louis onmiddellijk op dat het van binnen eigenlijk heel gezellig ingericht was. Een stuk of tien tafeltjes vulden het vertrek, langs de muurzijden vergezeld door bankjes. Aan de andere zijden van de tafeltjes stonden houten stoeltjes. Een bejaard echtpaar genoot naast het raam van dampende koffie, achter de toonbank zat een vrouw van middelbare leeftijd de krant te lezen. Helemaal achterin het vertrek stond een tafel waarop een kleed gedrapeerd was. Erop stond een stapel cadeautjes en daaromheen zaten drie jongens, die hem elk stralend ontvingen.
‘Ik heb geen cadeautjes voor jullie,’ zei Louis, zodra hij de presentjes in het oog kreeg. Hij voelde zich gegeneerd en wilde eigenlijk alweer aanstalten maken om weer weg te gaan. Terug zijn bed in, hij was moe.
‘Wij zijn ook niet jarig, gekkie,’ zei Harry lachend, terwijl hij Louis meetrok naar de tafel. Hij keek toe hoe de jarige zijn jas uittrok en stak toen zijn arm uit. ‘Tot uw dienst,’ zei hij glimlachend, terwijl hij de jas aannam en over een stoel drapeerde. Vervolgens wees hij op de bank, naast Zayn, waar nog een plekje vrij was. Louis nam plaats en Harry schoof naast hem. Niall en Liam zaten op de stoeltjes ertegenover.
‘Nou,’ spoorde Liam hem aan. ‘Ga je ze nog openmaken, of hoe zit dat?’
‘Wat?’
‘Je cadeautjes, ga je ze niet openmaken?’
‘Zijn ze voor mij?’
‘Jij bent toch jarig?’
‘Jawel, maar Kerstmis.’
‘Nee.’
Louis keek naar de cadeautjes, staarde alleen maar, wist niet wat hij ermee aanmoest. Hij snapte het niet. ‘Waarom zijn jullie niet gewoon gisteravond gekomen?’ vroeg hij wat hij zich al de hele weg afgevraagd had.
‘Het was niet ons idee,’ bekende Harry. ‘Ik nam contact op met Stan over wat we je het best konden geven en zo, want dat wisten we allemaal niet. Hij kent je al iets langer dan wij, dus vandaar. Maar het was zo’n typisch geval van een uit de hand gelopen telefoontje dat een uur duurde in plaats van vijf minuten. Op een gegeven moment kwam hij erop dat jij je verjaardagen helemaal niet leuk vindt, omdat je ze moet delen met Kerstmis. Dus toen besloten we een andere dag te komen. We waren er wel, gisteren. Bij Stan, want anders konden we nooit op tijd hier zijn. Het moest vroeg, zie je? Vanavond moeten we thuis zijn voor het kerstdiner.’ Hij hapte dramatisch naar lucht en wapperde met zijn handen, omdat hij alles er met een sneltreinvaart uit had gegooid. De jongens schoten met zijn allen in de lach.
‘Jullie hebben gewoon een sleep over gedaan bij mijn beste vriend, zonder dat ik er was?’
‘Hij was er zelf anders ook niet,’ hielp Zayn hem herinneren. Louis grinnikte.
‘We willen het wel opnieuw doen binnenkort, hoor,’ opperde Harry.
‘Ja dag!’ riep Niall. ‘Niet hier, dan komen jullie maar lekker naar mij toe!’
‘Doen we,’ zei Liam glimlachend. Louis verdacht hem ervan serieus te zijn en hij moest toegeven dat hij er totaal niet mee zat. Pas in het gezelschap van zijn vrienden realiseerde hij zich hoeveel hij hen eigenlijk gemist had. Hij moest alleen ergens geld vandaan zien te halen voor een vliegtuigkaartje.
De vrouw kwam vanachter de balie naar hen toegelopen en schoof Louis een warme kop thee onder zijn neus. ‘Gefeliciteerd,’ glimlachte ze en daarna liep ze weer weg, terug naar haar krant.
‘Wie is er jarig?’ hoorde Louis het echtpaar in het hoekje vragen. Hij draaide zich hun richting op en zag vanuit zijn ooghoeken de priemende vingers van zijn vrienden op hem wijzen. ‘Hij!’ riepen ze in koor, alsof het afgesproken was.
Het echtpaartje glimlachte en feliciteerde hem. ‘We hebben jou hier wel eens gezien, toch?’ vroegen ze.
‘Niet binnen.’
‘Nee, maar wel buiten, is het niet?’
‘Dat kan prima.’
‘Ja,’ mompelde de vrouw, en de man vervolgde: ‘Ja, ja.’
De vrouw vulde hem weer aan: ‘Ja, we zullen jullie verder niet lastigvallen. Jullie hebben nog veel uit te pakken zo te zien, geniet er maar van!’
‘Ja!’ riep Niall. ‘Uitpakken, inderdaad.’ Hij schoof een grote, zilverkleurige doos met een strik erop in Louis’ richting. De jongen pakte het cadeau glimlachend aan en trok verwachtingsvol de strik eraf.

Reacties: