FanFic.nl

-Never Live Life In A Fear Of Death-ZaynMalik-

H1

May-

Vandaag gebeurde het. Ik zou verhuizen. Waarom? Dat weet ik niet. Mijn ouders hebben het zo gepland. Ik wou niet verhuizen. Ik wou in New York blijven met al mijn vrienden,mijn school,mijn verleden en mijn history.
-
We zaten in de vliegtuig. Ik was altijd bang oor vliegtuigen. Ik dacht steeds dat we neer gingen storten. ‘Kauwgom, helpt tegen de pijn’ zei mijn moeder die naast me zat. Ik pakte een kauwgum. ‘Hoelang nog?’ vroeg ik hyperig. ‘Een uur’ antwoordde mijn vader mijn vraag. Ik zuchtte en leunde naar achteren. ‘Ga anders slapen’ stelde mijn moeder voor, ik schudde mijn hoofd. Misschien gebeurde het wanneer ik sliep. Dat we dan neer gingen stortten. Ik hoorde het vaak op het nieuws, ik was altijd bang. Altijd.. Voor ik het wist deed ik mijn ogen dicht en viel in slaap. ‘Lieverd, word wakker’ hoorde ik mijn moeder zeggen. ik opende langzaam mijn ogen. ‘We zijn er’ zei mijn vader. ‘Yes’ zei ik blij. Ik had het gehaald. Ik stond vrolijk op en volgde mijn ouders. We liepen naar binnen. Al snel had ik mijn koffer. ‘En nu?’ vroeg ik. ‘Ja eumm’ merkte mijn vader op. ze hadden alles gepland. Ja hoor, Niks dus. ‘Ik had een taxi geregeld’ zei hij. En we liepen met zijn allen naar buiten. ‘Taxi’ probeerde mijn vader steeds bij elk taxi die hij zag. Maar ze reden weg met andere personen. Het was heel druk hier. Ik zuchtte en ging tegen een muur aan leunen en keek hoe mijn vader zich zelf voor schud zette. Ik deed mijn oortjes in van mij iphone. ‘You should let me love you…’ zong ik. ‘Lieverd kom papa heeft eindelijk een taxi’ zei mijn moeder. Ik keek op. en liep naar de taxi en stapte in. We reden. Ik keek via de raam naar buiten. Was wel een gezellig stadje. Na een uur rijden stopte de taxi, Mijn vader betaalde. Ik stapte uit en keek naar het huis wat ons huis is. ‘Mooi vind je niet’ merkte mijn moeder op. ‘Ja’ knikte ik vaagjes. Mijn moeder pakte enthousiast haar koffer en liep naar het huis. Mijn vader opende de deur. We liepen naar binnen. Gelijk liep ik de trap op, ik zocht het best kamer. ‘Van mij’ gilde ik. ik pakte mijn koffer en pakte het uit. Nadat ik helemaal klaar was had ik mijn kamer een beetje versierd. Maar het zag er nog steeds dood uit. Ik ging op de vensterbank zitten en keek naar buiten via het grote raam. Er stond een groot huis. Na ja groot als die van ons. Ik keek en zag een getinte jongen. Hij zat te tekenen geloof ik, ja…

let me know what you think..

Reacties: