FanFic.nl

-Never Live Life In A Fear Of Death-ZaynMalik-

H2

-
Ik merkte het niet maar ik staarde letterlijk. Waarom kijk ik nou. Ik zuchtte en stond op. en liep naar binnen. Mijn ouders zaten op de bank. ‘We hadden je geroepen maar je hoorde ons niet, dus hebben we al gegeten’ zei mijn moeder. O shit, was ik zo in dromenland. Ik knikte en ging aan tafel zitten en at. Opeens ging de bel. Ik was net klaar met eten en ruimde af. ‘Ik doe wel open’ zei ik en liep naar de voordeur en opende het. ‘Hee, wij zijn jullie buren, we hoorden dat jullie hier net zijn verhuisd’ zei een vrouw. Er stonden 4 kinderen achter haar. 3 meisjes en 1 jongen. ‘Eum, ja dat klopt’ zei ik. ‘Mam’ gilde ik snel. Ze kwam in no time. ‘Hallo, kom binnen’ zei mijn moeder.
O, fijn. Dat is die ene jongen die aan hete tekenen was. Waauw wat is hij knap zeg. Ze liepen naar binnen en namen plaats. Ik ging aan de keukentafel zitten. ‘May’ zei mijn moeder streng. Ik keek in de laatjes. En ik pakte snoep. Ik zette het op tafel. ‘Wij zijn jullie buren, ik ben Trica. Dit is Dounya de oudste dochter. Dan Zayn. Dan Waliyha, dan Safaa’ zei ze. Ik keek omstebeurt iedereen een voor een aan. ‘Ik ben Louise, mijn man Saed, en onze dochter May’ stelde mijn moeder ons voor. Ow wat gíªnant dit. Mijn moeder praatte met Trica geloof ik. ‘Mam ik ga’ zei de jongen.’ Is goed’ zei ze. En de jongen genaamd Zayn stond op. mijn moeder gaf me een seintje dat ik hem moest uitzwaaien. O god. Ik liep achter hem aan. ‘Later’ zei hij en liep weg. Ik deed de deur dicht en liep weer naar binnen. Ze praatte over het milieu. Echt een boeiende onderwerp. Mijn ouders zouden morgen beginnen met werken, ik moest pas over 2 dagen naar school. Na een uur gingen de buren weg. Ik ging naar mijn kamer. Mijn moeder had allang mijn boeken besteld, dus ze waren al gekomen. Ik ging het kaften, ik was er slecht in ik kon het niet. Ik ging op het vensterbank zitten en keek naar buiten. Het regende, het was donker. Buiten zag ik 3 jongens. Ze hadden alle drie zwarte leren jasjes aan, het was we grappig. Ik kon ze niet horen, dus deed ik het raam open. ‘Ja, hebben een dochter’ hoorde ik een van de drie zeggen. ik deed de raam weer dicht. ‘Lieverd, boodschappen doen’ schreeuwde mijn moeder. Ik zuchtte en liep naar beneden. Ze gaf een lijstje. Ik deed mijn jas aan. ‘Kijk uit’ zei mijn moeder. ‘Ja’ zei ik geïrriteerd, ik deed de deur open en liep naar buiten. ‘Oke, waar was de supermarkt’ zei ik zachtjes. Ik keek naar de weg. Volgens mij daar. Nee daar.. oke ik wist het niet. ‘Ben je verdwaalt’ hoorde ik en stem. Ik keek om. En zag een lange jongen. ‘Eum, nee’ zei ik en keek naar de grond. ‘Wat doet een meisje zoals jou hier in Bradford?’ vroeg hij. ‘Ik ik.’ stotterde ik. ‘Ik ben Carlos’ zei hij. ‘Mooie naam’ loog ik. ‘Ik woon hier dicht bij…’ begon hij. ‘Carlos laat haar’ zei iemand. ‘Rustig dude, ik doe niks’ zei Carlos onschuldig. De jongen kwam naar ons toe lopen. Het was de buurjongen. Volgens mij Zayn. het is echt een mooie naam. Beter dan die van Carlos. ‘Waar moet je heen?’ vroeg hij. ‘Supermarkt’ zei ik.‘Rechtdoor, daar linksaf’ Wees hij de weg. ‘Dank je’ zei ik en liep de route wat hij zei. Gelukkig hielp hij me.

What do you think..
voor duidelijkheid. 1D bestaat niet...

Reacties: