FanFic.nl

Under the mistletoe - One Direction

Hoofdstuk 19

Dit hoofdstuk draag ik op aan iedereen die dit leest. En vooral aan de mensen die op mijn vorige hoofdstuk hebben gereageerd. Bedankt daarvoor!!

{26th of December 2012}

- De dag van het vertrek -

POV Harry Styles

Vandaag is het zover. Vandaag ga ik Faye definitief verlaten voor zes lange maanden oftewel een half jaar... Zal ik het wel aan kunnen? Natuurlijk moet ik tegen de fans heel uitbundig en vrolijk doen maar pff het word zo moeilijk.. Vrolijk doen terwijl je vanbinnen kapot gaat van verdriet en verlies.. En dan moet ik van Paul ook nog gaan flirten met andere meiden. Nou dat kan hij echt wel vergeten! Aan mijn relatie is helaas een einde gekomen en dan kan hij niet verwachten dat ik met meiden ga flirten!

Strompelend met mijn koffer achter me aan trekken loop ik naar beneden. Mijn koffer laat ik in de gang staan en ik loop gelijk doot naar de woonkamer. Ik heb geen behoefte aan eten. Dat doe ik desnoods wel op het vliegveld. Nu wil ik alleen maar op de bank liggen en niks doen. Ik ga op de bank zitten en net als ik wil liggen zie ik dat Faye naast me zit. Zelf was ik zo in gedachten dat ik Faye niet eens zag zitten. Ze kijkt me met haar mooie bruine ogen intens aan. De mooie bruine kleur is al wel wat vervaagd waarschijnlijk door het huilen ofzo. Zouden mijn ogen ook zo vervaagd zijn? Ik haal mezelf uit mijn gedachten en kijk vanuit mijn ooghoeken naar Faye. Haar ogen zijn net zoals gisteren dik en rood. Zou ze vanacht weer hebben gehuild? Arme Faye.. Ik wil mijn vriendi.. oh wacht ze is mijn vriendin niet meer.. Maar dan nog wil ik haar niet zien huilen. Het doet me zoveel pijn om haar zo te zien. Zo'n lief knap meisje moet niet huilen. Altijd staat ze voor iedereen klaar en als zij op intorten staat is er niemand.. We moeten allemaal weg... Dit verdient ze echt niet....

Opeens komen Louis en Eleanor binnen. Als ze ons zien zitten lopen ze door naar de keuken. Ze dachten zeker dat we in gesprek waren maar nee. Was dat maar zo. Dan was het tenminste niet zo awkward als nu. Faye kijkt me opeens aan. 'Harry uhm ik ga je uh missen..' Ik kijk haar zenuwachtig aan. 'Ik jou ook Faye.. Ik jou ook.' Deze twee zinnen zijn genoeg voor ons. We snappen elkaar zonder woorden. Weer zo'n fijne eigenschap van Faye. Die ga ik zo missen als ik op tour ben. Was die tour er maar niet.. Dan was alles veel makkelijker en waren Faye en ik nog bij elkaar. Maar dat is jammer genoeg allemaal verleden tijd...
Kon ik alles maar terug draaien maar dit word een eenzame kerst..

POV Faye Horan

Twee zinnen en ik weet dat hij zichzelf precies hetzelfde voelt als ik. Zwaar depri dus.. Zou hij me ook zo hard missen als ik hem mis? Hij heeft in elk geval ook gehuild, dat zie ik maar al te goed in zijn ogen. Is dat mijn schuld? Ik heb het wel uitgemaakt.. Ik heb het kapot gemaakt voor ons twee. En wat ben ik ermee opgeschoten? Het gemis word denk ik alleen maar groter. Een traan rolt over mijn wang. Vanuit mijn ooghoeken zie ik dat er bij Harry ook een traan over zijn wang rolt. Hij ziet me kijken en kijkt me diep in mijn ogen aan. Ik zie zijn verdriet in zijn ogen branden. Langzaam staat hij op en gaat voor me staan. Ook ik sta op. Dan is het ijs gebroken en geven we elkaar een knuffel. Tranen stromen over onze wangen. Allebei willen we maar een ding maar het afscheid nemen word dan nog moeilijker. Het voelt gelukkig al wel goed om hem even vast te houden.

Dan word er gekucht. Paul staat in de deuropening met de rest achter zich. 'Harry, we moeten gaan. En Faye als je mee wilt moet je nu komen.' Ik knik. Hij is echt gestresst en dat kan je goed merken aan zijn gedrag. Harry zucht en sloft achter mij aan naar de gang. Daar aangekomen geef ik iedereen alvast een knuffel want op het vliegveld kan het niet zo uitgebreid. Als laatste geef ik de meiden een knuffel. Wat ga ik hun vrolijke gezelschap missen... Van iedereen natuurlijk wel maar zij waren de enige meiden hier in huis. Nu ben ik het enige meisje in huis..

De reis naar het vliegveld verloopt snel. Iedereen zit met tranen in zijn of haar ogen in de auto. Ik ga ze zo erg missen.. In die korte tijd zijn ze echt goede vrienden geworden. Dat kan je nu wel merken.

Als we uiteindelijk bij de grote hal aan komen mag ik niet verder mee. Ik geef iedereen nog een grote knuffel en ik kus iedereen op zijn of haar wang. Harry als laatste en hij geeft na mijn knuffel en kus nog een knuffel. Iedereen ahhwt en wil nog even blijven staan maar Paul is hard en trekt Harry gewoon aan zijn arm mee naar de duane. Daar gaan mijn vrienden dan.. Nog een keer draaien ze zich allemaal om en zwaaien ze. Dan moeten ze echt gaan. Ik zwaai. 'Doei, ik hou van jullie..' Zeg ik wetend dat ze me niet kunnen horen maar dat maakt me niet uit.

Lang kan ik niet blijven staan want de papparazzi staat achter dranghekken foto's van me te maken. Ik ben het zat en rijd naar huis. Het word wel heel anders zo.. Een eenzame kerst..
Merry christmas Faye..

POV Harry Styles

Die knuffel die ze me af voordat ik de duane inliep.. Het was zo betoverend maar toen kwam Paul erdoorheen.. Ik vergeef hem dat echt niet. Hij heeft ons mooie momentje samen verpest. Net nu het weer beter tussen ons ging.. Ik zak onderuit in mijn stoel en kijk naast me waar aan mijn linkerkant Zayn zit en aan de andere kant Niall. De anderen zitten verspreid over het hele vliegtuig.

Ik richt mijn aandacht weer op mijn iPhone. Op twitter heeft iedereen het over Faye en waarom ze alleen achter blijft. Ik besluit er geen aandacht aan te besteden en reageer er dus ook niet op. Zuchtend leg ik mijn iPhone weg. Dan ga ik maar slapen. Even nergens aan denken. Langzaam doezel ik weg in een droomloze slaap.

Als ik mijn ogen opendoe zie ik dat Liam voor me staat. 'Hazz, kom het vliegtuig is geland.' Ik knik en rek me uit. Meteen is Faye weer in mijn gedachtes.. Maar lang om na te denken heb ik niet want Liam trekt me zachtjes mee het vliegtuig uit. Als we onze bagage hebben kunnen we eindelijk naar ons hotel. Ik ben echt moe ookal heb ik net geslapen. Maar de laatste nachten heb ik gewoon zo slecht geslapen.

Bij ons hotel aangekomen zit ik op een kamer met Louis en Eleanor. Meteen loop ik door naar mijn slaapkamer. Het maakt me niets uit wat Eleanor en Louis denken. Niks maakt me nu even uit. Het dierbaarste meisje uit mijn leven ben ik kwijt... Dat maakt me wel degelijk uit maar ik kan haar voorlopig niet zien...

{A/N; Wohoaa! Dit was hoofdstuk 19 alweer! Het gaat zo snel allemaal.
Ik hoop dat jullie tot nu toe van het boek hebben genoten!
xx }

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.