FanFic.nl

Under the mistletoe - One Direction

Hoofdstuk 10

{10th of December 2012}

POV Harry Styles

Zwijgend lig ik op mijn twee persoonsbed waar ik het liefste met Faye op lig. Maar die gedachte word weggeduwt door een zin die om de seconde door mijn hoofd raast.

"Dankje Li, jij bent pas echt een gentleman." ...

Was ik gisteravond maar nooit toch naar beneden gelopen. Dan had ik dat nooit hoeven te horen maar ergens in mijn lijf zegt iets dat het goed geweest is om het te doen. Ik verdien het om ongelukkig te zijn. Zelf heb ik Faye ook ongelukkig gemaakt dus dit krijg ik terug, het is karma. Alle fouten die je maakt kan je terug verwachten. En wat ik terug krijg ik veel minder erg dan wat ik Faye heb aangedaan. Ik zucht en staat naar het plafond. Ik moet het goed maken maar hoe? Hulp kan ik zeker gebruiken maar van wie? Want ik snap wel dat niemand nu op mij zit te wachten.

De deur zwaait open en een boze Niall staat in de deuropening. 'Harry! Hoe kan je?' Hij kijkt me vol woede aan. 'Je had me beloofd om goed voor mijn zusje te zorgen!' Ik knik en ga rechtop zitten. 'Ni, het is niet waar. Ik heb niks met Taylor en ik wil niks met Taylor.' Hij staart me verbaasd aan. 'Maar in het magazine staat van wel en die foto's! Het is wel duidelijk.' Niall heeft zich snel hersteld. Des te moeilijker het word voor mij. Maar ik probeer me er doorheen te worstelen.

'Ni, echt geloof me alsjeblieft. Ik hou alleen van Faye! Eergisteren ben ik naar Taylor toe gegaan om te zeggen dat die roddels moesten stoppen. Zij was het er gelukkig ook mee eens want zij heeft een vriendje. Op het einde hebben we elkaar een knuffel gegeven van opluchting. Er is niks tussen ons!' Niall staart me ongelovig aan. Ik zie dat hij me wel gelooft, anders had hij wel wat gezegd.

'Hazz, je hebt er echt een warboel van gemaakt zeg...' Ik knik treurig. 'Sorry dat ik je niet geloofde Hazz, maar Faye betekent gewoon zo veel voor me. Ze is en blijft mijn kleine zusje.' Ik knik begrijpend en staar naar mijn handen. 'Ni, wil je me helpen met Faye vertellen dat Taylor en ik niks hebben want ze is uh.. een beetje koppig. Wat ik best begrijp maar ik mis haar zo erg..' Dat laatste was eigenlijk niet de bedoeling om hardop te zeggen maar het floepte er ineens uit. Ik zie dat het Niall wel wat doet. Dan knikt Niall. 'Wanneer wil je het vertellen?' 'Zo snel mogelijk natuurlijk.' Zeg ik gehaasd. 'Nu lijkt me niet zo'n goed idee want ze is eindelijk gestopt met huilen en ze slaapt nu. Als ze wakker is dan maar?' Ik knik en bedank Niall. Samen lopen we naar beneden om wat te gaan eten.

*later de dag.*

Faye's naam spookt door mijn hoofd. Ik wou dat ik haar wakker kon maken en zeggen dat het allemaal goed is en dat ik ontzettend veel van haar hou. Maar ze slaapt net een poosje en ik denk dat ze kapot is en vermoeid. Dat is wat de jongens me vertelde.

Ondertussen weet trouwens iedereen wat er is gebeurd. Iedereen vind het fout dat ik heb gelogen door te zeggen dat ik naar Lou en El zou gaan. Maar ik was in paniek dat die roddel onze relatie zou verpesten. Uiteindelijk is het mijn eigen stomme schuld geweest dat onze relatie kapot ging. Nooit zal ik mezelf dat vergeven, ook niet als het weer goed tussen ons gaat. En leugens.. gadverdamme, daar doe ik niet meer aan. Okay misschien een leugentje voor eigen bestwil maar niet grote leugens want die maken alles kapot.

We liggen met z'n allen uitgeput op de bank. Iedereen is moe na vandaag. Niemand zegt iets maar we genieten wel van de stilte. Iedereen zit diep na te denken, ik denk aan Faye. Ik mis haar. Zeker bij deze momenten dat iedereen een vriend/vriendin heeft en ik niet. Maar het is mijn fout, zo'n fout wil ik nooit meer van mijn leven maken. Maar dat is denk ik wel logisch. Niemand wil zijn of haar geliefde kwijt raken aan zo iets stoms. Ik heb dan nog het "geluk" dat mijn vrienden mij geloven en me zulln helpen. Althans, dat zeggen ze me. Nu nog hopen dat Faye me geloofd of al überhaupt met me wil praten. Wat als ze niet eens met me wil paten? Dat ze de deur meteen weer dicht doet als ze me ziet staan. Een vreselijke pijn siddert door mijn lichaam. Ik moet daar even niet aan denken want zo maak ik mezelf alleen maar helemaal gek. Rustig doorademen Harry.. In en uit... Zachtjes blaas ik adem uit en algauw gaat het alweer beter. Zo heb ik van mijn moeder, Anne geleerd tot rust te komen en het helpt me al van kleins af aan.

Ik heb de hele avond gewacht op een teken van leven bij Faye. Maar ze slaapt aan een stuk door, dat snap ik ook wel als je zo lang wakker bent geweest. Hopelijk is ze morgen wel weer gewoon beneden maar die kans is klein. Dat weet ik zelf ook. Ik snap het ook want ik zou ook niet diegene willen zien die je zo aan het huilen maakt.

__________________________________

Dit was niet bepaald een lang hoofdstukje maar zoals ik in het vorige hoofdstuk heb gezegd; ik heb het zo druk met school.. En dan heb ik natuurlijk ook nog andere dingen waar ik me zorgen om kan maken.. maar gelukkig zijn er weekenden!

Ik beloof trouwens wel dat ik morgen weer zal updaten want ik heb daar al een deel van klaar. Natuurlijk moet ik wel heel braaf eerst mijn huiswerk doen want ander mag ik niet eens op mijn iPod.. Het volgende hoofdstuk komt sowieso laat in de avond ;$ xx

p.s vergeet niet te stemmen of een reactie achter te laten

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.