FanFic.nl

Het Robijnen Doodshoofd

Het Robijnen Doodshoofd

De man keek schuchter om zich heen, alvorens de hoek om te gaan en in een donkere steeg uit te komen. De steeg was nauw en slecht verlicht, waardoor schaduwen niet makkelijk herkend konden worden. Water sprong op vanonder de laarzen van de man terwijl hij stevig door stapte. Een schaduw bewoog zich in het duister, de man bewoog zijn hand trillend richting zijn binnenzak.
Plotseling ontstond er een krakend geluid. De man draaide zich vliegensvlug om en haalde opgelucht adem toen hij een krakend klapdeurtje van wat ooit een café moest zijn geweest zag. Nog steeds niet helemaal gerust stapte de man verder, eens in de zoveel tijd een snelle blik over zijn schouder werpend.
Plots hield de man stil, en richtte zich naar een oud gebouw. Het huisje zag er vervallen uit en de meeste ramen waren geblindeerd, op het ronde zolderraampje na. Op de oude eikenhouten deur prijkte een bronzen naamplaatje dat half vergaan was, te lezen viel:

De man stond nog steeds te staren naar het naamplaatje, alsof hij het herkende uit een ver verleden. Toen viel zijn blik op een ander iets, een klein embleem dat vlak boven het naamplaatje van de grote deur prijkte. Even keek hij verwilderd van het ene naar het andere, toen zette hij zijn hand op de deurklink. Een straal licht schijnde fel in zijn ogen toen hij de deur langzaam opende. Hij werd verwelkomd door een schrille schreeuw:'Laat, zoals gewoonlijk..'

Reacties: