FanFic.nl

Only you.[Eind]

Hoofdstuk 23. Alone.

De rest van de week vloog voorbij, helaas. Zo lag ik mijn mijn hoofd op Niall's schouder, onder de schitterende sterren op de laatste dag voor hij weg ging.
Ik wou niet dat hij weer weg ging. Dat zou betekenen dat ik weer helemaal alleen was. En dat wou ik niet.
'Hoelang blijf je weg?' vroeg ik.
'Ik weet het niet Tinsley, het spijt me.' zei hij.
'Het is oke, als je maar weer terug komt.' zei ik met een waterig glimlachje.
'Ik zal terug komen.' zei hij en hij gaf me een kus op mijn voorhoofd.
Ik zuchtte.
'Kan ik niet mee?' vroeg ik terwijl ik rechtop ging zitten en teleurgesteld voor me uit staarde.
Niall begon te lachen.
'Nee, ik denk het niet.' lachte hij.
'Ik zal volgende maand weer terug zijn oke?' zei hij en hij gaf me een kusje.
'Volgende maand pas?' zei ik en ik liet me achterover vallen.
Niall keek bezorgt naar me.
'Beloof je me dat?' vroeg ik.
Hij zuchtte.
'Nee.' gaf hij toe.
'Nee?' vroeg ik en ik ging weer rechtop zitten.
'Je hebt 2 maand Niall!' waarschuwde ik hem.
'Weet ik, en dan zal ik echt terug zijn!' zei hij.
Ik keek hem smekend aan.
Hij pakte mijn handen.
'Dat beloof ik.' zei hij en hij gaf er een kusje op.
'2 maanden.' zuchtte ik en ik liet me weer achterover vallen.
'Ik beloof het!' zei hij nog eens.
'Weet ik.' zei ik.
'Wat is er dan?' vroeg hij.
'Ik weet niet of ik dat overleef.' zuchtte ik.
'We bellen, en smsen, en als er iets is kan je me altijd bereiken, ik zweer het je.' zei hij.
'En wat als je op het podium staat?' vroeg ik.
'Dan heb je altijd de mensen backstage nog he! Die nemen mijn telefoon wel op.' zei hij.
Ik zuchtte.
'Jij moet me ook een ding beloven.' zei hij.
'Wat?' vroeg ik.
'Beloof me dat je voorzichtig doet. Blijf zo ver mogelijk weg bij Scott en zijn vrienden oke?'
Ik ging grijzend weer rechtop zitten.
'Dat had ik zelf ook al bedacht, lijkt me een goed idee.' zei ik en ik glimlachte.
'Beloof het me.' zei hij.
'Oke, ik beloof het je,' zei ik en ik glimlachte.
Hij glimlachte trots naar me en gaf me een kusje.
'Zullen we nu naar huis gaan?' vroeg hij.
We hadden de hele week al in ons nieuwe huis geslapen. Het voelde vertrouwd.
Ik knikte en stond op.
Samen liepen we naar huis, hand in hand.
Bij het huis stak Niall de sleutel in het slot en deed hem open.
We liepen naar binnen. Zuchtend deed ik mijn jas en schoenen uit.
'Ik ga naar bed hoor.' zei ik met een zucht.
'Is goed lieverd. Slaap lekker.' zei hij en hij gaf me een kusje.
'Weltrusten.' zei ik en ik liep naar boven.
Ik kleedde me om en kroop in bed.
Ik sloot mijn ogen, maar ik slaap kwam ik niet echt, mijn gedachten dwaalden steeds weg.
Eigenlijk dacht ik er elke nacht wel over na hoe mijn kindje eruit zou zien, ons kindje.
Na een half uur liggen te doezelen kwam ook Niall naar boven. Hij kleedde zich ook om en kwam bij me liggen. Ik deed net alsof ik sliep, ik wou niet dat hij zich ongerust maakte. Normaal zou ik gelijk in slaap vallen als ik in bed ging liggen, omdat ik meestal wel moe was na een dag maar de laatste tijd sliep ik vaak slecht. Niet dat ik me daar erg zorgen over maakte.
Uiteindelijk viel ik ook in slaap.
De volgende ochtend was Niall al weg, hij had een briefje achter gelaten waarop stond dat hij eerder weg moest. Daarbij had hij een bosje bloemen neergelegd.
Zuchtend had ik ze in een vaas gezegd Ik had hem niet eens gedag kunnen zeggen.
Maar dit was de laatste keer dat hij weg was, en de langste.
Toch ging dag na dag gewoon precies hetzelfde. Ik ontweek en negeerde Scott, hij was het niet waard. Na een aantal weken had hij het zelf ook opgegeven, en liet hij me met rust.
Ik ging vaak naar mijn moeder, omdat ik het zo stil vond. Alleen in dat huis.
Ik was nog nooit zo bij geweest met school. Elke onderwerp waar we het over hadden gehad had ik in mijn hoofd gestapt. Ik haalde daardoor ook betere cijfers. Het schooljaar was gelukkig ook bijna voorbij. Als ik maar slaagde.
De examens kwamen steeds dichterbij. Dus elke keer als ik nu uit school kwam ging ik gelijk naar huis om hard te studeren, ik had overigens verder toch niks te doen.
De 2 maanden gingen dus sneller dan gedacht.
Ik kon nog steeds niet goed slapen. Ik dacht steeds aan Niall. Aan wat hij deed en waar hij was, en ik rekende elke avond uit hoeveel dagen ik nog moest voordat hij weer thuis kwam, voordat ik weer van hem kon genieten.
Ik maakte me verder geen zorgen over het slapen, dat kwam wel weer.
De laatste avond voor Niall thuis zou komen was ik bij mijn moeder. Wat gezellig was, de examens waren toch bijna afgelopen.
Moeder keek trots naar me, ik keek haar vragend aan.
'Wat is er mam?' vroeg ik.
'Je bent zo groot.' zei ze.
Ik glimlachte.
'Ik weet nog dat je zo klein was.' zei ze en ze ging naast me zitten.
'Ik leerde je lopen en fietsen en praten. En nu ga je dat zelf allemaal meemaken.' zei ze.
Ze zuchtte en keek me aan.
'Ik ben trots op je.' zei ze.
'Dankje mam.' zei ik.
Ze gaf me een kus op mijn wang.
'Ik denk dat ik maar eens naar huis ga, het is al laat.' zuchtte ik.
'Weet je het zeker?' wil je niet hier blijven?'vroeg ze.
Verbaasd keek ik haar aan.
'Waarom?' vroeg ik.
'Je bent zo alleen.' zei ze.
'En daar kom je nu mee?' vroeg ik lachend.
'En ik ben ook zo alleen.' gaf ze toe.
Ik glimlachte.
'Ik blijf wel. Misschien is dat ook wel verstandig.' zei ik.
'Hoezo?' vroeg moeder, gelijk bezorgt.
'Niks bijzonders. Voel me alleen niet zo heel lekker.' zei ik.
'Je word toch niet ziek?' vroeg ze terwijl ze haar hand op mijn voorhoofd legde.
'Nee!' zei ik lachend terwijl ik haar hand weg duwde.
Ze glimlachte.
'Je bed staat klaar.' zei ze.
'Dankje mam.' zei ik en ik stond op.
'Weltrusten.' zei ik.
'Slaap lekker lieverd.' zei ze.
Ik liep de trap op naar boven.
Toen ik mijn kamer binnen kwam was het zo anders.
Het was veel leger, en het rook er naar wasmiddel.
Al mijn spullen waren nu natuurlijk in mijn eigen huis.
Zuchtend sloot ik de deur. Sommige spullen waren hier nog, spullen van vroeger.
Ik had geen zin om op zoek te gaan naar kleren, ik paste ze toch allemaal niet meer. Ik was ineens zo uitgeput toen ik mijn bed zag staan. Ik kroop gelijk in bed.
Deze keer duurde het niet lang voordat ik in slaap viel. Ik sloot mijn ogen en was gelijk weg.

Reacties: