FanFic.nl

Fallen Frends

Meeting him.

Ik word wakker, en kijk gelijk in de richting van een vreemd persoon.
Oh god, ik ben in slaapgevallen in een boom, hoe lang heb ik geslapen, wie is dat...
Miljoenen vragen stromen door mijn hoofd, maar de antwoorden vind ik niet.
''Weetje, je viel bijna uit de boom...'' ik hoor dat het een jongen is, en zijn stem... ik herken zijn stem ergens aan, maar waaraan?
''Ik had eigenlijk geen flauw benul, dat gebeurd als je slaapt hé.'' antwoord ik zo droog mogelijk terug.
''Ja, ik weet het.'' antwoord de jongen een beetje lachend terug.
''Hulp nodig?'' vraagt de jongen.
''Nee, niet egt, wie weet wie jij bent, misschien wel son enge oude freak.'' zeg ik een beetje geérgerd.
''Hoe weet je dat nou, zie ik er zo uit?'' vraagt de jongen.
''Geen idee, je staat nogal in het donker, weetje.'' zeg ik weer vaagjes terug.
''Nou waar is waar, dus kom zelf maar uit die hoge boom.'' zegt de jongen op zo een manier dat ik zeker weet dat hij wil dat ik uit de boom valt.
Maar, zijn droom kwam uit, ik probeerde er zo klungelig uit te komen dat ik uit de boom viel.
De jongen lachte me keihard uit.
''Niet grappig'' zei ik geergerd.
''Wel grappig juist'' zei de jongen, nogsteeds lachend.
Toen ik half stond, zag ik dat de jongen Bill Kaulitz was.
OMG ik had net een halve discussie met De Bill Kaulitz.
Ik viel weer keihardop de grond, en had brandende pijn aan mijn elleboog.
Ik probeerde hem de hele tijd iets te zeggen, maar alles wat eruit kwam was: ''ha,ha,bi, ah''.
''Ja ik weet het, Bill Kaulitz aah...'' zegt hij heel droog.
''Dit is zegmaar niet de eerste keer dat zoiets me overkomt.'' zei hij half lachend.
Ik kom weer op adem en weet eindelijk wat te zeggen ''Zo dus jij sluipt vaker naar geheime plekken, om meisjes uit een boom te zien vallen?''.
''Soms... maar net niet vaak genoeg, anders zou ik net niet hebben gelachen.'' zei hij grijnzend.
''Maar, meestal probeer ik plekken te vinden voor mezelf, om weg te dromen... ik weet, het klinkt wat stom.'' zegt hij best zacht.
''Nou zoals je ziet,is dit mijn plekje.'' zeg ik plagend.
''Maar, zou je hem dan egt niet kunnen delen?'' zegt hij sip ''Er zijn echt geen andere plekken.''
''Ik weet, en ik kan hem misschein wel delen.'' zeg ik grijnzend.
''Yay...'' zegt hij heel droogjes.
''Kan ik je misschien een lift geven?'' ''Mijn auto staat hier om de hoek.'' zegt hij dan snel.
OMG, Bill Kaulitz wil mij een lift geven!
''JA'!'' roep ik uit.
''Weetje, gek genoeg had ik dat al verwacht...'' zegt hij terwijl hij voor jou de bosjes opent.
''En uhm.. ben je alleen?'' vroeg ik.
'''Wat? Ben ik niet goed genoeg?'' en hij kijkt er heel sip bij.
''Ach gekkie, tuurlijk wel.'' ''Maar je hoort zo vaak dat Tom rijdt weetje...'' zeg je zo normaal mogelijk.
''Waar is waar... en ja Tom rijdt.'' hij zij het zo ongeloofwaardig dat je gewoon wist wat er komen zou.
''Niet'' zegt hij lachend.
''Gemeen, nu had ik me verheugd.'' zei ik met een pruillipje.
Hij kijk me grijnzend aan, en jij stapte door de bosjes die hij voor me open hield.
Hij wachte nog even en stapte er toen ook doorheen.
Ik stapte in zijn auto,en we reden ervan door.

Bij mijn huis aangekomen Zegt Bill nog snel: ''En ik zie jou nog wel eens.''
Ik zwaai en stap mijn huis binnen.
Ik kijk op de klok,en zie dat het al avond is...
Ik spring snel in bed en ga slapen, wachtend op morgen, wanneer de twins naar mijn school komen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.