FanFic.nl

Only you.[Eind]

Hoofdstuk 24. Airport

Ik gooide de deur open.
'Wooh!' zei Harry vrolijk.
'Dat was dan ons laatste optreden.' zei Zayn.
'Laatste optreden? Waar heb jij het nou weer over?' lachte Louis.
'Van onze tour, ons laatste optreden.' zei Liam die een arm om Zayn heensloeg.
'Nu we dat hebben gehad, vind ik dat we dat wel mogen vieren.' zei Louis.
'Ja, laten we naar het hotel gaan.' stelde ik voor.
'Iedereen weet dat jij alleen naar huis wilt omdat je bang bent dat Tinsley belt.' lachte Louis.
Ik keek blozend naar mijn voeten. Ik had mijn telefoon in het appartement laten liggen toen we vertrokken, nu was ik het wel weer vergeten als we op het podium stonden. Als ik op het podium stond vergat ik alles, behalve mijn muziek. Misschien zelf even Tinsley. Maar toen ik ook maar weer een stap backstage had gezet kwam het weer terug. Het knaagde aan me. Ik wist wel dat de andere jongens er ook waren, en dat als ze mij niet kon bereiken dat ze naar een van de hun kon bellen. Maar toch, als er iets was zou zijn zou ze mij als eerste bellen.
De jongens begonnen te lachen.
'Maakt niet uit. We begrijpen je wel.' Zayn klopte op mijn rug. Ik glimlachte.
'Let's go!' riep Harry vrolijk en hij liep de kamer al weer uit. De rest van de jongens volgden
Zuchtend liep ik achter ze aan, de studio uit, de grote auto, die nog net geen limo was, in en opweg naar het hotel, die net even weg was bij de studio.
Er stond een hele menigte meisjes voor ons hotel. Zuchtend verliet ik de auto, en vocht ik me een weg door de gillende menigte. De andere jongens gaven vrolijk handtekeningen weg en gingen op de foto met onze fans. Ik had daar nu helemaal geen zin in, ik wou gewoon naar de kamer.
Uiteindelijk lukte het me om door de menigte heen te komen en kwam ik zuchtend bij de deur van mijn kamer aan.
Ik haalde het pasje door de kaarthouder. Het gaf rood aan. Geïrriteerd draaide ik het om en probeerde ik het nog eens. Weer niet.
Ik probeerde alle kanten, maar hij deed het niet. Geïrriteerd wou ik terug naar de jongens lopen, maar die kwamen zelf al naar boven lopen.
'Heeft een van jullie mijn pasje?' vroeg ik.
'Kan wel.' zei Harry.
'Ik was de mijne kwijt.' zei hij.
Zuchtend pakte ik de zijne uit zijn hand en gaf me mijne. Ik haalde het kaartje door de houder. De deur ging open. Geïrriteerd stormde ik de kamer binnen en gooide ik de deur dicht voor de jongens hun neus. Het boeide me niet wat ze dachten.
Ik voelde me best schuldig tegenover Tinsley. Ze was nu zo alleen, net nu we ons eigen huisje hadden. En ik was nu al langer weg dan 2 maand weg. Daarom was ik extra op mijn hoede. Er kon elk moment iets gebeuren. Gelukkig zou ik morgen weer naar huis gaan, zou ze me op het vliegveld staan opwachten. Zou alles perfect zijn. Ik pakte mijn telefoon van het kastje en keek of ik enige smsjes had, of of ze gebeld. Maar mijn display gaf niks aan. Alleen dat het bijna half 1 was en dat het zondag 1 juli 2012 was.
Zuchtend legde ik het apparaat aan de oplader en begon ik mijn spullen al een beetje in te pakken. Tot er op de deur geklopt werd.
Verbaasd deed ik hem open.
Liam keek me glimlachend aan.
'Wat is er?' vroeg ik.
'Er is iets met je.' merkte hij op.
'Zou het?' vroeg ik sarcastisch terwijl ik me weer omdraaide en verder ging met inpakken.
'Nee ik meen het. Wat is er?' vroeg hij.
'Misschien het feit dat ik Tinsley meer dan 2 maand niet heb gezien en ik aan de andere kant van de wereld zit.' zei ik geïrriteerd.
'Nee dat is het niet.' zei hij.
Boos keek ik hem aan.
'Er zit je iets anders dwars.' zei hij en hij ging op mijn bed zitten.
Ik zuchtte.
'Je kan het me zeggen hoor.' zei hij.
'Weet ik.' zei ik. Ik ging ook op bed zitten.
'Ik, ik weet het niet Liam.' zuchtte ik.
'Wat weet je niet?' vroeg hij.
'Ik ben zolang weggeweest, en dadelijk gaan we ons nieuwe album opnemen, en dan ben ik er weer niet en dan komt er waarschijnlijk ook een tour van ons 2e album en dan ben ik er alweer niet! En natuurlijk zijn er heel veel shows en optredens tussendoor en...' ik zuchtte diep.
'Ik ben gewoon bang dat ik teveel met werk bezig ben.' vatte ik kort samen.
'Ik denk dat ik weet wat je bedoeld. Maak je niet ongerust.' stelde Liam me gerust.
'Dat doe ik wel.' zei ik. Ik kreeg al bijna tranen in mijn ogen.
'Pas als Scott van de wereld is verdwenen ben ik gerust gesteld.' zei ik boos en ik stond op.
'Scott? Helaas verdwijnt hij niet zo makkelijk van de aardbodem.' zei Liam en hij zuchtte.
Als iemand dat wel wist wie Scott was en waar hij toe in staat was was het Liam wel.
Ik zuchtte.
'Ik ga maar slapen, des te eerder gaan we weer terug.' zuchtte ik en ik zette mijn koffer van mijn bed af. Liam glimlachte en stond op.
'Weltrusten.' zei hij. Hij klopte op mijn rug en verliet de kamer.
Ik kleedde me om en kroop in bed. Hotelbedden vond ik altijd vreselijk liggen. Maar dan zou ik overal mijn eigen bed naar toe moeten slepen. Want niks lag lekkerder dan je eigen bed.
Langzaam doezelde ik weg.

Ik zat gespannen in het vliegtuig.
'Nialler! Zet je mobiel uit, we gaan zo vliegen!' zei Harry die daarna gelijk speels mijn telefoon uit mijn handen pakte, op het uit knopje drukte en hem terug gaf.
'Dankje.' lachte ik.
We stegen op, ik had daar zo'n hekel aan, gelukkig hadden we ons eigen vliegtuig. Ik hield er niet van om met het openbaar vervoer te reizen, dus zo'n prive vliegtuig was ideaal.
Toen we in de lucht waren en we weer mochten lopen pakte ik mijn laptop.
Tinsley was online op skype. Ik belde haar. Ze nam op.
Vrolijk zwaaide ze naar me.
'Hoi.' zei ze met een glimlach.
'Hoi?' vroeg ik lachend.
'HEEEE! Je praat met Tinsley.' merkte Harry vrolijk op en hij ging over de stoel heen hangen.
'Hoi Harry.' zei ze vrolijk en ze zwaaide ook naar Harry.
'Hoe is het?' vroeg ik.
'Heel slecht, ik ga bijna dood hier.' zei ze met een sarchatische stem.
'Ik meen het.' zei ik.
'Niall! Maak je nou niet zo'n zorgen.' lachte ze.
Ik glimlachte naar haar.
'Dus hoe was jullie laatste optreden gisteren?' vroeg ze. Voor ik kon antwoorden leunde Louis over de andere stoel.
'Het was geweldig! Je had er bij moeten zijn!' zei hij vrolijk.
Ze lachte.
'Mooi dat het zo geweldig was.' zei ze.
'En ik had er graag bij willen zijn.' zei ze.
De rest van de rit praatte we wat bij, en klierden we wat, zoals we altijd wel deden. Tot het wer tijd was om af te sluiten, omdat ze zouden dalen.
'Je staat er toch wel he?' vroeg ik.
'Nee, ik vergeet je.' lachte ze.
'Maar dan moet ik nu wel gaan, anders ben ik er niet op tijd.' zei ze.
Ik glimlachte.
'Dan zie ik je zo.' zei ik.
'Tot zo.' zei ze en ze sloot het gesprek af.
Ik sloot de laptop uit en legde hem op de stoel naast me.
Langzaam begon het vliegtuig weer te dalen. Dat vond ik altijd nog erger dan stijgen. Snel propte ik een kauwgympje in mijn mond en begon ik er geconcentreerd op te kauwen. Veel mensen zeiden dat het hielp, maar het had nog nooit van me leven geholpen. Mijn oren gingen hoe dan ook dicht zitten.
Het vliegtuig raakte de grond en stuiterde even op en neer. Pas toen het volledig tot stilstand was gekomen mochten we uitstappen. Gehaast liep ik het vliegveld op. We mochten dan wel een prive vliegtuig hebben, landen deden we nog steeds op een vliegveld.
Alweer stonden er duizenden meisjes.
Eigenlijk wou ik gewoon gelijk naar Tinsley, maar als ik het een beetje in mijn hoofd uitrekende was ze er toch nog niet. En omdat ik nu extreem vrolijk was dacht ik: Waarom ook niet? En ik stortte me op de grote groep meisjes, samen met de rest van de jongens.
Ik weet niet hoelang het duurde maar ik wist me weg te krijgen uit al die gillende meisjes.
Vrolijk zette ik me telefoon alvast aan en liep ik naar onze plek.
De plek waar Tinsley altijd stond, altijd.
Behalve nu.

IK WENS IEDEREEN EEN HEEL GOED EN GEZOND 2013.

Reacties: