FanFic.nl

Mana Sama....

Thinking About Mana Again....

In de kerk ben ik de vloer aan het schrobben....

Ik werk hard, daarvoor krijg ik mijn eten, de priester is echt superbegripvol voor me....

Hij is de enige die ik alles heb verteld, tegen andere mensen zeg ik niks....

Door alles wat er is gebeurd heb ik geleerd te zwijgen....

Mensen kunnen beter te weinig over je weten dan te veel....

Mijn gedachten dwalen steeds af naar Mana....

Na een tijdje kan ik mijn hoofd er echt niet meer bijhouden, en besluit ik een kleine pauze te nemen....

Ik loop tussen de graven, de meeste graven zijn Gotisch, ik kan er uren naar blijven kijken....

Na een tijdje rondgewandeld te hebben, ga ik toch maar terug schoonmaken, want straks is er een begrafenis, en daarvoor moet alles wel mooi zijn, dat zegt de priester altijd....

Ik respecteer bijna alles wat hij zegt, hij houdt ook altijd rekening met mijn geloof en hij weet precies wat hij wel en wat hij niet moet zeggen....

Hij is de enige in deze hele wereld samen met Dominik die ik durf te vertrouwen....

Bij hem voel ik me een beetje veilig....

Hij had me ooit gevonden onder een grote engel die ook op het kerkhof stond, ik zat helemaal ineengedoken bij haar voeten....

Hij had me meegenomen en hij liet me vertellen wat er was gebeurd....

Hij is een soort vader voor me....

Al verschillen onze gelven verschrikkelijk, we zijn toch zo hetzelfde....

Toen had hij me de kamer laten zien, al mocht niemand weten dat ik er leefde, anders was hij bang dat ze me voor een heks ofzo zouden aanschouwen....

Het dorp waar ik in woon is nogal "ouderwets"....

Men draagt hier dan ook klederdracht enzo....

Een paar weken terug heeft het volk hier de laatste "heks" op de brandstapel gegooid....

Ik begin weer te schrobben, ik was al bijna klaar, maar het altaar moest nog geveegd worden....

En de kaarsen klaargezet....

Soms hielp ik mee om kaarsen te maken, maar ik had me eens flink verbrand, gelukkig is het litteken nu niet meer te zien....

Nadat ik de kaarsen aan had gestoken, keek ik naar de vlam die danste op de kaars, het kalmeerde me....

Weer dwaalden mijn gedachten af naar Mana....

Ik bleef me steeds afvragen waarom hij altijd zweeg als het graf....

Zou er misschien iets gebeurd zijn, net zoals bij mij....?

Vele gedachten dwaalden door mijn hoofd....

Ik werd er gek van dat ik maar niet te weten kwam waar mijn hart lag, waar mijn weg naartoe leidde....

Het kon toch niet zijn dat ik nergens thuishoorde....?

Dat ik voor altijd in deze kerk moest blijven leven....?

Dat ik nooit iemand zal vinden om van te houden....?

Bij dat laatste schrok ik een beetje, ik had mezelf geleerd om van niemand te houden, ik had het definitief afgezworen....!

Ik wilde niks meer met liefde te maken hebben....

Het had mijn hart te erg vermorzeld daarvoor....

Ik ben al te vaak gebruikt daarvoor....

Die laatste zin bleef ik herhalen....

Herhalen en herhalen, tot de priester binnenkwam: 'Zo, dat ziet er hier mooi uit! Je hebt goed je best gedaan, Medusa, ga nou maar eens iets voor jezelf doen, je hebt het verdient!'

Ik schudde mijn hoofd.

De priester fronste zijn wenkbrauwen; 'Waarom niet m'n kindje....? Is er iets gebeurd....? Of is je zakgeld op....?'

Iedere maand kreeg ik wat geld om eens wat leuks te doen, of om stof enzo te kopen voor mijn kleren....

Weer schudde ik mijn hoofd, en mompelde binnesmonds; 'Nee.... Ik ben aan het sparen....'

De priester verstond het meeste van wat ik allemaal binnesmonds zei, hij was het gewoon van me, hij had me ooit gezegd dat ik nooit moest praten als ik dat niet wilde; 'Waarvoor ben je dan aan het sparen, meisje....?'

Weer mompelde ik zachtjes, bijna onhoorbaar; 'Mana....'

Ik had hem nog nooit verteld wat of wie Mana was, maar hij had het al een paar keer zachtjes uit mijn mond horen komen; 'Ok m'n kind, maar weet alsjeblieft wat je doet....'

Ik boog voor hem, en gebaarde met mijn hand, net zoals Mana dat altijd doet als hij het ergens mee eens is....

De priester wreef even liefkozend over mijn arm; 'Ik heb altijd al een dochter zoals jij gewild....'

Dat raakte me, hij had nooit een dochter of een zoon mogen hebben, omdat hij een dienaar van God is, maar ik maakte zijn wens in vervulling, dat zei hij iedere dag voordat ik ging slapen....

Ik liep naar mijn kamer, en pakte het oude houten kistje waar ik al mijn geheimen en geld in bewaarde, en pakte al het geld eruit om te tellen....

Iedere dag deed ik het weer opnieuw, omdat ik iedere dag wat geld kreeg van mensen, soms zelfs van bezoekers van de graven, als ze zagen dat ik hun graf onderhield....

Ik had gelezen hoeveel ik nodig zou moeten hebben om naar Duitsland te gaan voor een paar dagen....

Nog een paar dagen, en dan zou ik de treinreis en het hotel te betalen....

Ik had lang geleden al een goedkoop kaartje gekocht, maar wel van een site die ik eigenlijk niet zo vertrouwde, dus misschien waren ze nep en waren al deze jaren van zuinig zijn en zo veel mogelijk sparen allemaal voor niks geweest....

Het kon me niet schelen....

Ik zou het onzeker voor het zekere nemen, ik wilde gewoon Mana helpen, en hopen dat hij mij ook kon helpen....

Ik had al zo lang een bekropt gevoel, alsof deze wereld niet meer voor mij bestemd was, alsof deze wereld al zijn testen op me had uitgewerkt en me nu niet meer nodig had....

Ik heb ooit al eens pogingen gedaan tot zelfmoord....

Alleen ik merkte dat de priester de enige was die ook maar een greintje om me gaf, en respect voor me had....

Daardoor heb ik het niet meer geprobeerd....

Al heb ik wel vele littekens van het snijden....

De meesten zijn vers, of bijna niet meer zichtbaar, op 1 na: Mijn teken, ik had het zelf gemaakt, het was van mij.... Niemand zou ooit kunnen zeggen dat ik iemand anders was, omdat het mijn teken is....

Ik ben trots op dat teken, het laat zien wie ik ben....

Ik sneed het ook niet om te snijden, ik sneed het om mezelf een kenmerk te geven, om te proberen mezelf een identiteit te geven....

Ik heb nooit van mijn eigen naam gehouden: "Aiden"(uitgesproken als Eden), ik heb het altijd gehaat, al was het omdat mijn ouders me die naam hebben gegeven....

Het paste niet bij me, ik had er geen lekker gevoel bij....

Ik liep terug naar de priester met droevige, vragende ogen....

De priester zag meteen aan me wat er was; 'Er is maar 1 ding wat je nog kan doen, en dat is op dat ene paard rijden, waar niemand op kan, maar ja.... Ik wil wel dat je dan voorzichtig doet, aangezien je altijd met jurk aan rijdt enzo....!'

Ik boog weer voor hem, zoals ik dat altijd deed....

Ik reed ongeveer twee uur op dat paard, het was bij iedereen altijd te wild en te sterk, maar bij mij gaf hij nooit een kick....

Ik kreeg er weer 50 euro voor, zo ging het iedere week zo, en soms wel eens vaker....

Ik was er blij mee, nu had ik nog maar 150 euro nodig, en dan kon ik vertrekken....!

Tijdens het afzadelen en verzorgen van het paard, begon mijn fantasie weer op hol te slaan....

Het was een heerlijke dagdroom over Mana, hij hield me vast, gewoon als een knuffel, het bracht me in een zalige roes....







[b][/b][i][/i]zoww heehj, was dii lan of was dii lang....!? ^^

x

M|M

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.