FanFic.nl

Die young.[End]

~012

Ik liep met tegenzin naar de plek waar ik had afgesproken met Kyle, Emma en June. Toen ik daar arriveerde keken ze vrolijk op.
'HAILEY!' zei ze terwijl ze vrolijk naar me toe rende. Haar snelheid verminderde naarmate ze dichterbij kwam. Uiteindelijk stond ze voor me stil.
Ze keek vanaf mijn buik naar mij, ze wist niet wat ze moest zeggen.
Kyle en Emma gingen achter haar staan.
Ik bleef naar de grond kijken, beschamend. Tranen vormden zich in mijn ogen.
'Hailey...' zei Emma voorzichtig.
Kyle keek me boos aan.
'Ik kan dit uitleggen.' zei ik.
'Toe, leg het uit.' zei hij en hij sloeg zijn armen over elkaar.
'Eigenlijk...kan ik het niet uitleggen.' zuchtte ik.'
'Waarom heb je het ons niet verteld?' vroeg June, die eindelijk uit haar shock kwam.
'Omdat ik jullie een soort van vergeten was.' gaf ik mompelend toe.
'WAT!?' hoorde ik ze alle 3 tergelijk zeggen.
'JE VERGEET JE BESTE VRIENDEN?' riep June boos.
'Sorry. Ik had het druk ja!' antwoordde ik.
'Druk met wat godverdomme? Hailey we zijn je beste vrienden.' zei Emma.
'Als je stopt met schreeuwen kan ik jullie misschien uitleggen wat er aan de hand is.' zei ik.
Ze hielden zich stil en keken me nog steeds boos aan.
'Luister, het spijt me dat ik zo afstandelijk heb gedaan de laatste tijd, maar ik kan het allemaal uitleggen, het is zo'n gedoe en ik word gek! Dus als jullie me willen vergeven zou ik dat heel fijn vinden, zo niet dan snap ik dat.' zei ik.
June en Emma zuchtte, maar Kyle bleef boos voor zich uit staren.
'We vergeven het je, en eigenlijk ben ik best benieuwt naar je verhaal.' zei June. Ik glimlachte.
'Ik ook wel.' zei Emma en ze glimlachte.
Ik keek met een bezorgde blik naar Kyle.
'Nou ik niet, je zoekt het maar uit.' zei hij. Hij draaide zich om en liep weg.
'Kyle wacht nou!' zei ik en ik wou achter hem aanlopen, maar June en Emma pakte me vast.
'Laat hem maar, hij luistert toch niet naar je.' zei Emma.
'Weet ik, maar...' zei ik. Ik zuchtte.
'Misschien is het ook beter om hem even alleen te laten.' zuchtte ik.
'Maar wij willen wel nog steeds een verklaring.' zei June.
'Die krijgen jullie.' zei ik en ik ging op het bankje voor de fontein zitten.
'Begin maar.' zei Emma.
'June, weet je nog dat ik met je mee ging naar dat concert?' vroeg ik aan June.
'Ja, natuurlijk weet ik dat nog.' zei ze.
'Nou, toen jij weg ging, ontmoette ik iemand.' zei ik en ik en ik speelde met de zoom van mijn stoffen jas.
'Wie?' vroeg Emma.
'Dat doet er nu niet toe, gewoon iemand.' zei ik.
'Nouja, en ik was verdwaalt, dus hij wees me de weg enzo. En toen begonnen we te zoenen, en ja...' zei ik.
'En toen werd je zwanger van hem?' vroeg June.
Ik knikte.
'Ik kwam er pas later achter, pas toen in 4 maanden was.' zei ik.
'En hoe ver ben je nu?' vroeg Emma.
'7 maand.' zei ik.
'Dat is 3 maanden Hailey, je had 3 maanden om het ons te vertellen!' zei June.
'Wat was het dat je zo bezig hield?' vroeg Emma.
'Wat? Wil je echt weten wat? Ik word serieus gek van alles en iedereen! Ik woon in een tehuis waar ik moet werken zodat ik mijn moeder niet in de weg loop, mijn moeder wil me niet geloven, ik heb de beste kans van me leven laten lopen en Louis wil maar niet luisteren naar wat ik tegen hem zeg!' schreeuwde ik boos, ondertussen was ik al opgestaan.
'LOUIS!?' riepen Emma en June tergelijk.
Gelijk had ik mijn verstand er weer bij, het was niet te bedoeling dat ze dat wisten.
'Heb je het over Louis Tomlinson?' vroeg Emma, eigenlijk schreeuwde ze het.
'Ja, maar stop met schreeuwen! Straks hoort iemand ons nog!' zei ik.
'Maar, Hailey, Louis heeft een vriendin.' zei June.
'Weet ik.' zuchtte ik.
'Begrijpen jullie nu waar ik mee bezig ben geweest?' vroeg ik.
Emma en June knikten in shock.
'Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen.' zei ik en ik ging terug op het bankje zitten.
'Dat begrijp ik.' zei June en ze ging naast me zitten.
'Maar waarom heb je dat ons dan niet verteld?' vroeg Emma.
'Omdat ik gek werd van alles. Alles zit tegen.' zei ik.
'Ik vind eigenlijk dat je moet stoppen met denken aan ons, of Louis, of je tehuis en je gewoon moet richten op jezelf. Want jij bent het belangrijkst.' zei Emma, die ook naast me ging zitten.
'Maar dat lost toch niks op?' zei ik.
'Je kan je problemen ook wel oplossen als je kindje er is Hailey.' zei June.
'Maar ik wil het nu opgelost hebben.' zei ik en ik stond op.
'Ik wil gewoon, dat alles voorbij is.' zuchtte ik.
'Ik wil gewoon terug naar mijn oude leven, ik wil dat ik Louis nooit ontmoet had.' zei ik.
Een traan rolde over mijn wang.
June stond ook op en begon me te knuffelen.
'Niet huilen, het komt allemaal wel weer goed Hailey.' trooste ze me.
'Ik weet het niet hoor, ik heb het gevoel dat er helemaal niks goed komt.' snikte ik.
'Rustig maar.' zei Emma.
'Ik hoop zo dat alles goed komt.' snikte ik.
Emma ging bij ons staan en wreef over mijn rug.
'Wij staan altijd voor je klaar.' zei June, die me nu aankeek.
Ik glimlachte naar haar.
Nu alleen Kyle nog...

Reacties: