Hoofdcategorieën
Home » Overige » Mana Sama.... » Another Concert....
Mana Sama....
Another Concert....
Mana POV
[left][/left]Op het podium doe ik mijn ding, zoals gewoonlijk....
Af en toe keek ik even in het publiek....
Veel plezier had ik er niet mee....
Ik dacht al een hele tijd aan zelfmoord, met pillen in mijn slaap ofzo....
Zo wilde ik niet verder leven....
Op straat zag ik altijd we stelletjes lopen, ik vond dat maar raar....
Ik wist niet eens wat liefde betekende....
Ik was altijd in leven gebleven voor mijn fans....
Ik wilde niet dat er iemand om me zou treuren....
Al wist ik dat Juka en Kazuno het verschrikkelijk zouden vinden....
Ik draaide nog eens een rondje met mijn gitaar....
Na een oorverdovend applaus was ik eindelijk verlost van deze drukte....
Eindelijk lekker rustig in stilte in de tourbus slapen....
Ik moest weer denken aan mijn verhaal....
Ik voelde gewoon dat er iets ging gebeuren....
Morgen gingen we naar Duitsland....
Voor een hele week....
Waarom wist ik eigenlijk niet, want ons concert was nog lang niet uitverkocht....
Het ging slecht met de band....
Misschien moest ik toch maar een paar teksten aan Juka geven, zodat we daar nog wat nieuwe liedjes uit konden halen....
Veranderingen en nieuwe dingen waren dringend nodig....
Anders moesten we stoppen met de band....
En dan zou ik mijn god niet weten waar ik dan moest beginnen....
In de tourbus pakte ik meteen het boekje van de songteksten....
Ik bladerde er een tijdje in....
Totdat ik op een liefdesliedje uitkwam....
Waar en hoe ik het had geschreven wist ik niet....
Want ik had eigenlijk nog nooit liefde gekend....
Ik begon te tekenen....
Een mooie lange zwarte jurk....
dan een gezicht....
Met een prachtig mond, met volle, zwarte lippen....
Elegante wimpers sierden haar mysterieuze ogen....
Met haar perfecte figuur en prachtige benen staarde ze naar een boot, die in de zee voer....
Ik zat op mijn bed, nog te kijken naar de tekening....
Ik herkende het meisje dat ik iedere keer zag erin....
Ik legde het boekje onder mijn kussen, en viel in slaap....
Ik had een rare droom....
Ik zag overal zand, als een soort woestijn, maar als ik me dan omdraaide stond ik aan de rand van een zee....
En als ik me dan weer omdraaide, stond ik weer in een donker bos met duistere bomen....
Ik keek om me heen, ik voelde me hier niet op mijn gemak....
Dan hoorde ik gehuil van een wolf....
Ik keek meteen omhoog, het was volle maan....
Ik hoorde de voetsporen van dieren, ze hijgden van inspanning....
Ze kwamen steeds dichter en dichter....
Ik begon te rennen....
Steeds sneller en sneller....
Waar naartoe wist ik niet....
Het kon me ook weinig schelen, als ik hier maar weg kwam....
Het aantal dieren versterkte, ze waren steeds met meer en meer....
Weg hier, ik wilde alleen maar weg hier....
De wolven kwamen steeds dichter....
Ik merkte dat ik niet snel genoeg was om hen voor te blijven....
Ineens kwam er een witte schim achter een boom tevoorschijn....
Ze wees bevelend achter me; 'Dank voor jullie hulp.... Ga....!'
De wolven jankten en maakte zich uit de voeten....
De vrouw stapte traag naar me toe; 'Je hebt hulp nodig, Mana.... En je weet het zelf ook.... Je moet je ogen goed openhouden deze week.... Je zal haar zien....'
Ze begon te vervagen, totdat ze helemaal verdwenen was....
Ik rende naar de plek waar ze had gestaan, en probeerde haar te pakken, al greep ik enkel in lucht....
Toen ik uiteindelijk besefte dat het onmogelijk was, keek ik om me heen....
Er was nergens een pad....
Ik was verdwaald....
Ik begon in paniek te raken....
Ineens kreeg ik geen lucht meer....
Ik schoot rechtop in bed....
Heel de band stond bezorgd om me heen....
Ik zag een ongeruste blik in Juka's ogen; 'Wat is er gebeurd, Mana....? Had je een nachtmerrie....?
Ik knikte langzaam, en voelde meteen over het dekbed....
Het boekje, het was weg....!
Kazuno zag dat ik wat miste, en pakte het van de tafel; 'Je was nogal wild in je slaap, je hebt alles uit je bed gegooid....'
Ik keek naar mijn bed, hij had gelijk....
Mijn deken en kussen lagen op de grond....
Ik gritste gauw het boekje uit Kazuno's handen, die me vervolgens geschrokken aankeek....
Ik keek of het slotje nog dicht was, want ik had het nog niet op slot gedaan....
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.