FanFic.nl

Die young.[End]

~014

Zuchtend liep ik terug naar het hotel. Emma en June liepen druk praten achter me aan.
'Omg ik zet zo meteen voor het eerst een stap in het van der Valk hotel, is dat niet geweldig?' zei June met een hoog piepstemmetje.
'Geweldig.' mompelde ik.
Ik was te druk bezig met Kyle, natuurlijk had ik hem pijn gedaan. Wat was ik ook stom. Hopelijk zag ik hem ooit weer.
Ik werd wakker geschud door Emma en June die ineens heel hard gilden om een onverklaarbare reden. Ik draaide me om om te zeggen dat ze niet hoorden te schreeuwen in een hotel, maar dat kon ik niet, door de reden waarom ze gilden.
Toen Louis mij zag, veranderde ook zijn gezichtsuitdrukking.
Boos draaide ik me weer om en liep ik weg, richting de kamer.
'Hailey wait!' riep hij achter me aan.
'No!' riep ik boos en ik liep gewoon door.
'Look, I know I promise you to...' Ik draaide me om.
'YES PROMISE!' maakte ik hem duidelijk.
'But...'
'Nothing but! Goodbye.' zei ik. Ik draaide me weer om en liep weg. Aan het feit dat net iedereen hoorde wat we zeiden stoorde ik me niet. Het enige waar ik me aan stoorde was Louis.
Zelfs de andere 4 jongens hadden het gehoord, ik ging het niet uitleggen, dat deed hij lekker zelf maar.
Mijn mobiel trilde. Ik pakte hem op en zag dat ik een whatsapp bericht van Harry had.

What was that about?

Ik zuchtte geirriteerd.

Ask Louis, He'll know.

Het boeide me niks meer, ik ging hem het niet uitleggen. Er werd op mijn deur geklopt.
'NO!' schreeuwde ik boos.
'Hailey, wij zijn het, doe alsjeblieft de deur open.' zei June.
Tuurlijk, die was ik ook alweer helemaal vergeten. Snel liep ik naar de deur en deed ik hem open.
Emma en June stonden voor de deur. Ze liepen naar binnen.
'Ik weet het niet hoor, maar als je zoiets geheim wilt houden is tegen elkaar schreeuwen in een hotel misschien niet de beste manier.' zei June.
'Ik weet het.' zuchtte ik.
'Kunnen we dit niet gewoon oplossen?' vroeg Emma.
'Luister, niemand mag...' ik werd onderbroken door June.
'Waarom schreeuw je dan door een hotel? Met duizenden gillende meisjes die óók alles gehoord hebben.' zei ze.
'Hailey?'
Het was de stem van Louis, June en Emma hadden de deur niet dicht gedaan.
Boos keek ik hem aan.
'I just, want to talk to you one more time.' zei hij.
Zuchtend liet ik me achterover vallen..
'Do you know what I want? I want that this stop! All of it!' zei ik.
'But you can't stop! We need to handle this. If you like it or not, you don't have any choice!' riep Louis boos naar me.
Tranen vormde zich in mijn ogen.
Ik zuchtte.
'I just wanna say that this not going to work. We can't just ignore each other, we're in this together. And perhaps it feels like you must do it alone, but I'm here too. It's not only your problem.'
Tranen stroomden nu echt over mijn wangen? Hoe kon dit nou? Voorheen was ik zou gelukkig, mijn leven was bijna perfect geweest. Maar mijn vader had alles verpest. Als hij en moeder niet waren gaan scheiden was moeder nooit naar Engeland verhuisd, had ik Louis nooit ontmoet en was ik nu niet zwanger geweest. Dan zat ik nu gewoon op de bank TV te kijken.
'Don't cry, we'll come out together.' trooste hij me.
'No not together,' zei ik en ik stond op.
'I'll come out alone, I don't need your help or any other.'
Ik werd onderbroken door June, die ook nog in de kamer stond.
'Well if you don't need help from any other we can go I think.' zei ze en ze sloeg haar armen over elkaar. Ik wist dat ze expres in het engels praatte zodat Louis het ook mee zou krijgen.
'No, that's not what I mean...' zuchtte ik.
'I don't really understand you, why do you want us but not Louis?' vroeg ze.
Ik keek haar met een vernietigende blik aan, natuurlijk wist ze wat het antwoord was op die vraag.
'Because,if you really need an answer.' zei ik geïrriteerd.
'Yes I need.' zei ze zelfvoldaan en ze glimlachte kort naar me.
'You are my friends, and Louis...' Emma onderbrak me.
'...is the father of your child, so what's more important?' vroeg ze.
Ik staarde haar een tijdje verbaasd aan.
June trok haar wenkbrauwen omhoog en wachtte op een antwoord.
Zuchtend ging ik weer op bed zitten en liet ik mijn hoofd zakken.
'Well if you don't really need us I think it's time to go.' zei June geirriteerd.
'Kom Emma.' zei ze en ze trok Emma die met een bezorgt gezicht naar me keek mee.
'Fine, now everyone is mad of me.' zei ik boos.
'No, not everyone.' zei Louis en hij ging naast me zitten.
Ik legde mijn hoofd op zijn schouder en begon zachtjes te huilen.
'Louis, I'm so sorry.' snikte ik.
'It is okey.' zei hij en hij sloeg een arm om me heen
'No it's not okey.' zei ik terwijl ik rechtop ging zitten.
'I've been act like a child last weeks, that's not really okey.' zuchtte ik.
'What I said, It's okey.' zei hij.
Ik zuchtte.
'But I want to know, what we gonna do.' zei hij.
'I dont know Louis, I really, don't, know.' zei ik. Ik liet me achterover vallen en sloot mijn ogen.
Louis glimlachte naar me.
'I think, we just must carry on.' zei ik.
Hij keek me met een waarschuwde blik aan. Ik ging rechtop zitten.
'How do you mean?' vroeg hij, met een waarschuwing in zijn stam.
'Just, carry on.' zei ik.
'Like this all never happend?' vroeg hij verbaasd.
'Yes.' antwoordde ik.
Boos stond hij op.
'You can't ask me that!' zei hij.
'But Louis, do you know something else?' vroeg ik.
'Yes of course I know. I break up with Eleanor and we go on.' zei hij.
Ik zuchtte.
'Louis, how often must I tell you...' Louis onderbrak me.
'I know you gonna say that it doesn't work to us but I think that's different.' zei hij en hij sloeg zijn armen over elkaar.
Ik haalde een keer heel diep adem, want ik wist dat het geen zin had om weer tegen hem te gaan schreeuwen, dan zou het allemaal nog veel langer duren.
'Louis, I don't wanna move on with you.' zei ik.
'I know you lie.' zei hij.
'I speak the truth Louis!' zei ik geïrriteerd en ik stond op.
'No you don't, you only say that because you think that I don't must break up with Eleanor.' zei hij.
'That's close to the truth.' gaf ik toe.
'But I can't move on with Eleanor if I think of you, you're always in my head Hailey!' zei hij.
'If you want to move on with me whyare you than still with Eleanor?' vroeg ik.
Dat bleek een goede vraag te zijn, want hij bleef me even aanstaren.
'Well?' vroeg ik.
Hij zuchtte.
'Okey, your plan sounds great.' zei hij. Hij draaide zich om en liep weg.

Reacties: