FanFic.nl

whore.

six.

De volgende morgen word ik al vroeg gewekt door een schreeuwende Michael en Nienke. "Maar wij willen een vrije dag." roept Nienke boos. "Nee, jullie hebben vanavond een klus. En wij doen niet aan vrije dagen." roept Michael boos. "Wil je extra werken?" roept hij er boos achteraan. "Maar.." probeert Nienke. "Niks te maren, wil je extra werken of niet?" vraagt hij boos. "Nee." zegt ze zachtjes. Ik doe mijn ogen voorzichtig open, maar blijf stil liggen. Als hij mij wakker ziet, begint hij vast ook tegen mij te schreeuwen. Ik hoor voetstappen mijn richting in komen, en ze zijn niet van Nienke. "Zeg maar tegen haar dat jullie vandaag geen vrije dag hebben." briest hij in mijn oor. "Oké." zegt Nienke voorzichtig. "En nu jullie kamer opruimen. Maak haar maar wakker." roept hij hard, gelukkig hangt hij niet meer bij mijn oor. "Ja maar.." zegt ze. "Wil je extra werken?" vraagt hij weer. God, hoe vaak kun je zoiets vragen? "Nee." zegt Nienke. "Dan je grote mond dicht, en aan het werk." roept hij. Er klinken een paar zware voetstappen, en even later een harde deur die dichtgegooid wordt. Ik draai mij om, en kijk recht in het gezicht van Nienke. "Hoe lang was je al wakker?" vraagt ze bezorgd. "Nog niet zo lang." mompel ik, en wrijf door mijn ogen. "Het spijt me." zegt ze, en loopt weg. "Maakt niet uit." mompel ik, maar ik denk niet dat ze me hoort. Ik sta ook op, en slenter naar de badkamer. Ik poets mijn tanden, en was mijn gezicht. "Wat gaan we vandaag dan doen?" vraag ik. "Ik weet niet. Misschien heeft Michael iets geregeld ofzo?!" zegt ze, en kijkt mij via de spiegel aan. Ik haal mijn schouders op, en pak mijn mascara. Ik doe een klein beetje op, en stop het dan weer in mijn toilettas. Ik heb geen zin in oogschaduw en oogpotlood, dus dat doe ik ook niet op. Ik ga op bed zitten en wacht op Nienke. Na een paar minuten komt ze aangelopen, en zwijgend lopen we de kamer uit. Als we in de grote eetzaal komen, zijn er nog maar een paar tafeltjes vrij. "We moeten opschieten." zeg ik, en loop snel naar de broodjes. Ik pak een broodje, en een kuipje jam. Nienke volgt mij op mijn hielen, en binnen twee minuten zitten we allebei met een bord eten aan een tafeltje. Langzaam eet ik mijn broodje met jam op. Eigenlijk heb ik helemaal geen honger. Met moeite slik ik de laatste hap door. Ook Nienke zit met moeite te eten. Ik ga achterover hangen en sluit mijn ogen. "Dat derde broodje hoef ik echt niet meer hoor." zegt Nienke ineens, waardoor ik wakker schrik. "Neem het mee." zeg ik, en sta op. Ik schuif mijn stoel naar achteren, en loop achter Nienke aan. Ik kijk op de grote klok in de hal, kwart voor tien. "Sophie, hier komen." roept ineens iemand. Ik draai me voorzichtig om, en kijk recht in het gezicht van Michael. Ik kijk nog een keer om, maar Nienke is doorgelopen. Voorzichtig loop ik naar Michael toe, een paar centimeter voor hem blijf ik stil staan. Een beetje bang kijk ik hem aan. "Hier is je geld van gisterenavond." zegt hij, en overhandigt mij een envelop. Ik zucht opgelucht en draai me om. Dat was niet zo erg. "Wacht even." zegt hij. Ik draai me weer om. Vragend kijk ik hem aan. Volgens mij is de angst in mijn ogen af te lezen, want hij kijkt mij grijnzend aan. "Je moet vanavond werken." zegt hij. Ik knik een keer vlug, en wil me weer omdraaien. "Niet zo snel." zegt hij, en trekt mij terug. Afwachtend kijk ik hem aan. "Loop eens even mee." zegt hij, en loopt weg. Snel loop ik achter hem aan. "Ga zitten." zegt hij, als we in een kantoortje staan. Voorzichtig ga ik op een stoel zitten. "Wil je meer geld verdienen?" vraagt hij, en kijkt me met een grijns aan. Ik knik twijfelend, wat gaat er nu komen? "Oké." zegt hij, en rommelt wat in laatjes. Hij haalt er een paar papieren uit. Een vragenlijst, een lijst met heel veel tekst, en nog een blad. Ik zie niet goed wat er op staat. Eigenlijk durf ik ook helemaal niet te kijken. Zenuwachtig wacht ik af tot hij weer iets gaat zeggen. Hij bekijkt de papieren rustig, en pakt dan een pen. "Je werk minder uren, maar je wordt een slaafje van mensen.." zegt hij. "Je gaat weer langs huizen, maar dit keer heb je ook seks met de mensen." zegt hij, en kijkt mij aan. "Ik.. Ik.. Ik weet het niet." stamel ik. Ik wil het niet, ik wil het niet, ik wil het niet, is het enige waar ik aan kan denken, maar ik krijg de woorden niet over mijn lippen. "Je moet het zelf weten. Het verdient veel meer. En zo'n mooie meid als jou kan vele jongens krijgen." zegt hij, en lacht een keer. Het klinkt gemeen, net alsof hij het niet meent. "Kan ik.. er.. uhm.. over nadenken?" vraag ik, en wacht bang af op zijn reactie. "Ja, natuurlijk." zegt hij, en geeft mij de papieren. Ik bekijk ze. Ik wil niet, ik wil niet, ik wil niet, gaat nog steeds door mijn hoofd. "Als je het wilt, vul je het formulier in, en breng je het voor volgende week terug. Als je het niet wilt verscheur je de papieren maar. Maar denk er wel aan, je laat dan een gigantische kans gaan." zegt hij. Hij gebaart mij om op te staan. Ik sta op, en loop zonder verder nog iets te zeggen de deur uit. Snel naar mijn eigen kamer, snel naar Nienke.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.