FanFic.nl

whore.

seven.

Ik loop onze kamer in. Nienke zit op bed met een leesboek. "Hee." zeg ik zachtjes. "Wat moest hij van je?" vraagt ze lachend. Ik zeg niks, maar duw de blaadjes onder haar neus. "Ga je het doen?" vraagt ze voorzichtig. "Ik denk het niet." mompel ik, en ga op het bed zitten. "Ik heb ook een paar keer dat aanbod gehad." zegt ze twijfelend. Ik kijk haar nieuwsgierig aan, als teken dat ze door moet vertellen. "Maar ik heb het elke keer meteen geweigerd. Maar als jij het wilt moet je het zeker doen." zegt ze. "Maar ik wil het niet." zeg ik snel, en wacht op haar reactie, maar die komt er geen. Een beetje teleurgesteld ga ik op bed zitten. Ik pak ook een boek, en probeer te lezen. Echt lezen lukt niet, ik kan me niet goed concentreren. Ik moet steeds aan de woorden van Michael denken. Waarom kan ik niet gewoon meteen nee zeggen, recht in zijn gezicht. Volgens mij weet hij dat. Ik leg mijn boek weer weg, en ga liggen. Ik sluit mijn ogen, en doezel langzaam weg. Ik hoor vage geluiden, ze klinken ver weg. Een klop op een deur, voetstappen en wat gepraat. Dat zal Michael waarschijnlijk wel zijn. Ik open mijn ogen toch maar even om te kijken. Er wordt net een briefje aan Nienke gegeven, waarschijnlijk de nieuwe klus. Ik wil helemaal geen nieuwe klus. Ik voel me nog steeds vies van gisteren. Het douchen heeft niks geholpen. Maar ik zal vanavond wel moeten gaan. Anders krijg ik op mijn kop, en niet zo'n klein beetje ook niet. Eerst was er een meisje niet naar een opdracht gegaan, ze werd mishandeld en verkracht door Michael, als straf. Drie dagen daarna probeerde ze weg te lopen, ze hebben haar weer gevonden. Ze vinden altijd iedereen terug. Maar nu heeft ze dus ander werk, nog erger werk. En mij zal hetzelfde te wachten staan als ik niet ga of wegloop. Dan doe ik nog liever het dansen. Soms wordt er wel eens iemand "gered". Dan komt er een hele groep mensen een meisje halen. Maar een uur erna zijn er weer nieuwe. Er komen de laatste tijd veel nieuwe bij. Die komen allemaal 's nachts. En met veel lawaai, zodat je niet makkelijk kunt slapen. Maar, het hoort er allemaal bij.
"Ben je wakker, of slaap je?" zegt er ineens iemand, en een zwarte vage vlek hangt boven mij. Ik doe mijn ogen open, en zie Nienke boven mij hangen. "Je bent wakker dus" lacht ze. Ik knik, en wrijf een keer door mijn ogen heen. "Michael was net hier, we hebben het adres voor vanavond." zegt ze, en gaat weer op haar eigen bed zitten. "Het zijn oude mannen." voegt ze eraan toe. "Hoeveel?" vraag ik, terwijl ik het antwoord eigenlijk niet wil weten. "Een stuk of vijf." zegt ze, en begint weer te lezen. Ik ga nog even achterover liggen, want lezen kan nu toch niet, ik kan mij niet concentreren. Binnen een paar minuten val ik in een lichte slaap. "Sophie. Wakker worden." wordt er ineens geroepen. Met een schok word ik wakker. "We moeten ons zo klaarmaken." zegt Nienke, en loopt alvast naar de badkamer. Ik blijf nog even liggen, en draai me om. "Sophie, nu moet je echt wakker worden, we hebben nog een half uur." roept Nienke ineens. Snel sta ik op, en loop naar de kast. Ik pak een nieuwe bikini, een bruine. Ik loop naar de badkamer en ga naast Nienke staan. Zij heeft haar kleren al aan, en is ook al gedouchte. "Zouden ze het erg vinden als ik niet douche?" vraag ik, en kijk haar schuin aan. "Volgens mij vinden ze het erger als je te laat komt." zegt ze, en gaat verder met haar haren te föhnen. Ik was mijn gezicht een keer, en doe mijn bikini aan. "Nieuwe?" vraagt ze, en kijkt naar mijn bikini. "Nee, oud. Maar ik vind hem niet zo mooi." zeg ik, en haal mijn schouders een keer op. Ze knikt een keer, en begint haar haren te kammen. Ik begin mijn make-up te doen. Mijn ogen worden donker bruin, bijna zwart. Na enkele minuten zijn we allebei klaar, en samen lopen we naar buiten. Het is half negen. Over een half uurtje moeten we er zijn. Er komt een auto aangereden. "Is hij dat?" vraag ik, en knik richting de auto. "Ik denk het." zegt Nienke, als hij voor onze neus stopt. We stappen in, en Nienke geeft het adres. Het is dezelfde man als gisteren. "Als jullie straks klaar zijn, kunnen jullie bij mij in de auto ook nog wel wat doen." zegt de man, en kijkt achterom. Hij grijnst, hij heeft vieze, gele tanden, en een rokersadem. Snel kijk ik uit het raam. Na een paar minuten rijden zijn we er. Het leek wel uren te duren, vooral met zo'n enge chauffeur. "Aaah. Hij was eng." zegt Nienke als we buiten zijn, en rilt een keer. "Ja inderdaad." zeg ik, en knik. "Waar moeten we zijn?" vraag ik erna. Ze pakt het briefje. "Nummer 17a." zegt ze, en kijkt zoekend rond. "Daar?" vraag ik, en wijs het huis aan. "Ja, volgens mij wel." zegt ze, en steekt over. "Wacht even." gil ik, ik klink bijna bang. Nienke schiet in de lach, maar stopt wel midden op de straat. Snel ren ik naar haar toe. Samen lopen we naar de voordeur, en bellen aan. Er doet niemand open. Nienke belt nog een keer aan. "Misschien.." zeg ik, maar verder kom ik niet want de deur wordt al open gedaan. "Hallo." zegt een oudere man, en grijnst breed. Ik zou hem zo graag hard willen slaan, maar dan krijg ik problemen. Waarom val ik altijd voor de verkeerde jongens? Ik heb weinig tijd om na te denken, want Nienke trekt mij al naar binnen. We lopen de man achterna. "Ik ben Sophie, en dat is Nienke." zeg ik, en wijs Nienke aan. De mannen fluiten. Wat haat ik oudere mannen. "Ik wil die jonge chick." zegt een man. "Nee, die wil ik." zegt een andere man. Ze lijken allemaal op elkaar, zou het familie zijn? En waarom wil iedereen mij altijd, alsof Nienke niet knap is. Ze is super mooi en slank, maar ze is al wat ouder. Heeft het allemaal met leeftijd te maken? "Hebben jullie een radio?" vraagt Nienke, met die vraag haalt ze mij uit mijn gedachte. "Nee." zegt de man, en komt op ons afgelopen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.