FanFic.nl

Die young.[End]

~016

Het feestje was best gezellig aan het worden. Al hield ik constant Kyle en Louis in de gaten want ze mochten echt niet bij elkaar in de buurt komen. Kyle zou Louis afmaken. Zo kende ik hem dan.
Trina was -gelukkig- ook niet meer boos op me. Ze vond het fijn om me te spreken zonder dat Wuterson haar in de gaten hield. Shopia was vrolijk, ze zat tussen een paar vrienden van Louis en was ondertussen al maatjes geworden met Emma en June.
Ik zat daarin tegen helemaal alleen op een stoel en keek toe hoe gezellig het was.
Tot Harry naar me toe kwam.
Op een of andere manier voelde ik me altijd vrolijk bij hem, hij was zo lief. Het was een speciaal gevoel.
'What are you doing here?' vroeg hij zielig.
'Im resting.' antwoordde ik.
'But you sit here the whole time.' zei hij onbegrijpelijk en hij ging naast me zitten.
'Than I rest a long time.' zei ik met een glimlach. Harry glimlachte terug. Een slownummer starte, Harry stond weer op.
'Dance with me.' zei hij en hij stak zijn hand uit.
'Do I have any choice?' vroeg ik.
'No.' antwoordde hij en hij trok me mee.
Voorzichtig legde hij zijn handen op mijn heupen en zo zwierde we een tijdje heen en weer.
Plotseling voelde ik me heel verliefd. Alsof er deuren voor me waren geopend en ik het licht had gezien. Alsof het ineens glashelder was.
Zijn groene ogen straalden, ik verdronk erin.
'Hailey, I think I must tell you something.' zei hij plotseling. Ik keek hem vragend aan.
'It's something important.' zei hij en hij begon te blozen.
'Tell me Hazz.' zei ik lachend
Hij keek me bezorgt aan.
'I think I'm in love with you.' zei hij.
Ik keek hem een tijdje verbaasd aan.
'I know, It's stupid. But I...' ik onderbrak hem. Niet door te praten, maar ik zoende hem. Duizend vlinders krioelden door mijn hele lichaam heen. Dit gebeurde echt toch? Ik was gewoon midden in een menigte Harry aan het zoenen. Voor een keer voelde ik me speciaal, gelukkig.
Tot...
'Louis? Come back.' Het was de stem van Eleanor die zo wanhopig klonk.
Ik keek Harry weer aan, probeerde Louis uit mijn hoofd te krijgen -lukte me niet-.
'Now, I know it for sure.' zei hij met een glimlach.
Ik wist het zeker, ik was onherroepelijk verlieft op Harry en waarschijnlijk was ik dat al een tijdje.
'Are we together now?' fluisterde Harry onzeker.
Ik glimlachte en gaf hem een kusje.
'I think that will answer your question.' zei ik met een glimlach.
Harry glimlachte tevreden.
'But I must do somethig. Can you please wait a minute?' vroeg ik.Ik tikte hem op zijn neus. Hij knikte glimlachend. Vrolijk liep ik de richting op waar Louis ook heen was gelopen.
'Louis?' vroeg ik toen ik hem boos heen en weer zag lopen.
'What?' vroeg hij geïrriteerd toen hij mij zag.
'What's wrong.' vroeg ik en ik liep op hem af.
'What's wrong!?You know what's wrong!' zei hij boos.
'Actually. No.' zei ik.
'No? Well I tell you what's wrong! You and Harry! That's wrong!' riep hij boos.
'I really don't understand you Louis. I thought you said we've moved on!' zei ik onbegrijpelijk.
'No, you moved on! And I must agree with it. You leave me no choice. You do just what you want and ignore everything I say!' viel hij boos tegen me uit.
Ik moest zoeken naar de juiste woorden.
'I thought you was okay with it.' zei ik uiteindelijk maar.
'No of course I'm not okay with it!' riep hij boos.
'Louis?'
Het was Eleanor. Ze kwam onzeker onze kant oplopen.
'Eleanor.' zei Louis, iets geschrokt.
'What's going on between you?' vroeg ze.
'The whole night you outrun each other and now you're having a fight.' zei ze onbegrijpelijk.
Zuchtend ging ik op het bankje dat achter me stond zitten. Alles werd me gewoon even teveel. en ik kon er gewoon even niet meer tegen.
Louis was daarin tegen nog steeds bezorgt om Eleanor.
'There is nothing, just something stupid.' zuchtte hij en hij keek naar mij, wachtte op bevestiging.
'Yea, just something stupid.' gaf ik hem zijn bevestiging.
'It don't look like something stupid. Tell me what's going on. I want to know.' zei ze.
'Let's tell her the truth Louis.' zei ik.
'Soon or later she will know.' zuchtte ik.
'We're she talking about?' vroeg ze onbegrijpelijk.
'Eleanor...' begon Louis. Hij pakte haar handen vast en keek har in haar ogen aan.
'I know I must tell you this ealier. But I can't, because I still love you so much.' hij nam even een korte adempauze.
Voordat hij ook maar verder kon praten, stond ik op, nam ik een grote hap adem en sprak ik de woorden die ik moest uitspreken.
'I'm pregnant of Louis.' zei ik in een adem.
Het was een tijdje stil. Niemand durfde wat te zeggen. Eleanor deinsde met tranen in haar ogen terug.
'Is that true?' vroeg ze met een verdrietige stem aan Louis.
Louis wou opnieuw haar handen pakken, maar Eleanor liet dat niet toe.
'I'm asking you something Louis! Is that true?' vroeg ze nog eens. Maar deze keer klonk er woede in haar stem, nogal veel woede.
Louis keek beschamend naar de grond en knikte.
'No! It's not! How could you! I trust you Louis! Why! Tell me why?' vroeg we. Tranen stroomden over haar wangen.
'I-I-I...' Hij kwam niet uit zijn woorden, wat ik begrijpelijk vond.
'I don't know.' zei hij.
'You don't know? Well I think that it is clear what we're done now. Hopefully you know that!' riep ze boos.
'But Eleanor.' zei hij. Maar het was al te laat. Eleanor was boos weggelopen, waarschijnlijk kwam ze ook niet meer terug.
'This is all your fault!' riep Louis boos toen hij mij zag.
'My fault? I think you are the one who has, or had, a girlfriend Louis! This is absolutely NOT my fault!' schreeuwde ik boos tegen hem. Ik had veel fout gedaan, maar dit is officieel niet mijn fout. Louis had er zelf voor gekozen om verder te gaan met Eleanor.
Terwijl Louis niet wist wat hij ook maar moest doen, een beetje mompelde in zichzelf zaten mijn gedachten ineens heel ergens anders.
Een klein waterstraaltje liep langs mijn been. Geschrokken staarde ik voor me uit.
'Louis.' fluisterde ik. Wetend dat hij het toch niet zo horen. Hij was te druk met in zichzelf praten.
'LOUIS!' zei ik, deze keer schreeuwde ik het, zodat hij me zeker kon horen.
'What?' vroeg hij.
'Take me to the hospital.' zei ik.
'Why don't you ask your boyfriend Harry?' vroeg hij geïrriteerd.
'LOUIS!' riep ik boos.
'No I mean it.' zei hij.
Boos liep ik naar hem toe en pakte ik zijn T-shirt vast.
'You take my to the hospital!' beval ik hem.
Hij keek me een tijdje verbaasd aan.
'I mean it Louis!' tranen verschenen in mijn ogen.
'Please?' fluisterde ik, niet meer boos.
'Get to the car.' zei hij.
Ik zuchtte opgelucht en deed wat hij zei. Zo snel als ik kon lopen liep ik naar de auto. Hij ging naast me zitten en startte de auto en reed weg.
De hele reis zei hij niks, we reden alleen maar.
Tot we bij het ziekenhuis waren.
Eigenlijk was ik best nerveus.
We liepen het ziekenhuis binnen en sinds dien ging eigenlijk alles heel snel.
Louis wachtte buiten, dat had ik hem gevraagd, hij had de jongens gebeld. Zodat hij alles kon uitleggen.
Na een paar uur, wat voor mij wel jaren leken te duren, hoorde ik iets huilen. Het was een klein schil huilstemmetje, het klonk heel schattig.
'Congratulations madame you have a healty girl.' zei de dokter die een hoopje doekjes in mijn armen legde.
Een schattig babytje keek me met haar groene oogjes aan. Even was ik de hele wereld vergeten. Het was gestopt met huilen, en lachte vrolijk naar me.
De deur werd open gegooid en de jongens keken nieuwsgierig naar binnen.
Louis midden in de deuropening, en de rest erachter, zoekend naar een plekje zodat ze wat konden zien. Voorzichtig liep Louis naar binnen.
'It's a girl Louis.' fluisterde ik.
Een traan gleed over mijn wang.
Louis ging op de stoel naast het bed zitten en keek me vragend aan. Ik glimlachte en gaf het kleine hoopje baby aan Louis, die het heel voorzichtig vastpakte.
'She's beautifull.' zei hij.
Ook bij hem rolde er een traan over zijn wang.
Ik had nu even geen zin om na te denken over mijn toekomst. Alles was perfect nu.

Reacties: