FanFic.nl

my horrible life (END)

hoofdstuk 1 how my life begins to change

'Maar het is niet eerlijk'!! Huilde Jenny boos.
'Ik weet het het is ook niet eerlijk maar oma wordt te oud en ik mag niet bij jullie wonen omdat ik nog 'te jong' ben'. Zei ik boos.
Onze mascara zat overal behalve op onze ogen, waardoor Mike begon de grinniken. 'En wat is er ze grappig'? Zeiden Jenny en ik boos.
'Heb je jullie mascara gezien'?
Toen moesten we wel lachen, ondanks dat ik ze waarschijnlijk alleen nog zag in de vakanties.
De taxi kwam aanrijden en Jenny begon weer te huilen, waardoor ik ook weer moest huilen.
Ik wou niet weg bij mijn vrienden niet dat ik nog op school zat of zo, ik was gestopt omdat ik proffesioneel zangeres wou worden en ik vond dat je daar geen school bij nodig had.

Ik pleurde mijn koffers achterin en zwaaide Mike en Jenny uit.
Ze smste mij nog 'Blijf blond'. Ik smste terug 'blijf brunettes'.
Ik begon aan de afgelopen week te denken, de kerstvakantie was net afgelopen en we reden terug naar huis. Toen we bijna thuis waren raakte pap de controle over het stuur kwijt...
Pap en Mam overleden terplekke en Mijn zusje Melissa overleed later in het ziekenhuis. Ik had een paar dagen bij oma gewoond toen ik te horen kreeg dat ik een tante in Londen had waar ik heen moest.

Eenmaal in Londen pakte ik weer een taxi, pleurde mijn koffers weer achterin en staarde uit het raam, Ik miste Jenny en Mike nu al.
Bij mijn tante's appartement aangekomen haalde ik ruw mijn koffers uit de taxi en betaalde de chauffeur.
Ik belde aan en een dunne magere vrouw met knalrood haar deed open.
'Hoi jij bent vast Danielle'? Vroeg ze.
'Ja dat ben ik en uw naam i-' Wou ik zeggen toen ze me ruw naar binnensleepte en me op de grond gooide.
Wat was haar probleem?
Ik had zin om de deur uit te rennen en iemand gaan smeken of diegene me in huis wou houden.
'Opstaan en stofzuigen' Zei ze.
Nou ze zei het niet het was meer blaffen.
Uit een hoekje kwam een kleine witte chiwawa tevoorschijn die wild tegen me begon te blaffen.
'Nee'. Zei ik zelfverzekerd.
Had ik dat maar niet gedaan want daarop gaf ze me een klap in mijn gezicht.
Ik pakte mijn koffers en sloot me op in mijn kamer, ik propte mijn oortjes in mijn mobiel en zette 'little things' op.
Dat liedje hielp om me rustig te houden
Een paar seconden later hoorde ik iemand de trap op stampen en zwaaide de deur van mijn kamer ruw open.
Het beeldje op de kast begon te wankelen, ik hoopte dat dat zware ding op haar kop zou flikkeren. Helaas bleef het staan.
Mijn tante trok me van bed af en duwde me van de trap waardoor ik er vanaf viel. Leuk nu al een stuk of honderd blauwe plekken.
Ik zat huilend van de pijn op de grond en mijn tante stampte naar de keuken, ik zag dat ze in een la stond de grabbelen en even later had ze een mes in haar handen. Ik verbleekte en werd doodsbang.
Ze greep me bij mijn arm en sneed in mijn schouder. Daarna duwde ze me op de grond. Wou de rechter dit soms? Dat ik mijn leven ze ongelukkig zou worden? Dacht het toch niet.
Ik pakte mijn gitaar uit een van de koffers en liep naar buiten, niet wetende dat ik een blauw oog had. Ik werd de hele tijd raar aangestaard en stopte voor en restaurantje dat 'Nandos' heette.
Ik legde een bakje op de grond en begon op mijn gitaar te spelen, Ik speelde little things van one direction. Die jongens zorgden ervoor dat ik me beter voelde.

Ik begon te zingen het gevoel was zo bevrijdend
Ik was gefocust op mijn gitaar en na het liedje keek ik op en stonden er vijf jongens om me heen

Reacties: