FanFic.nl

WebAddiction

Try Or You'll Never Know ~ Fourteen

'Ik weet dat One Direction dit liedje gecoverd heeft, maar de versie van Snow Patrol heeft voor altijd een plekje in mijn hart!' riep Ruby dramatisch.
'Doe maar lekker dramatisch Ruby. We snappen de hint.' zuchtte Diana. Ruby grinnikte en zette de songtekst in word en begon er een beetje mee te klooien.
‘Zullen we het zo doen? Ruby doet de schuingedrukte stukjes, Diana de dik gedrukte stukjes, Joy de onderstreepte en ik de gewone stukjes?’stelde ik voor.
‘Mag ik de onderstreepte stukjes doen?’vroeg Ruby.
‘Is goed. Dan doe ik alles wat schuin gedrukt staat.’zei Joy.
‘Vind je dat niet erg dan?’
‘Natuurlijk vind ik dat erg. De hele wereld vergaat gewoon. We gaan allemaal dood. Ik kan hier echt niet mee leven hoor Ruby.’zei Joy sarcastisch.
‘Dat was echt enorm sarcastisch.’grinnikte ik. Joy rolde met haar ogen.
‘Zou je denken?’
‘Gaan we nu nog beginnen? Of wachten we totdat iedereen slaapt.’Ik keek Diana aan. Ze had zo’n duivelse blik op haar gezicht.
‘Wil je morgen wakker worden door een emmer water in je gezicht?’vroeg ik.
‘Liever niet.’
‘Dan, mijn lieve Diana, zou ik het nu gaan doen en de rest van de bewoners van dit huis gewoon lekker laten slapen. Die worden chagrijnig als ze te weinig slaap hebben, geloof me maar.’
‘Gaan we nog beginnen of wat?’vroeg Ruby ongeduldig. Ze had zich op de groene zitzak laten vallen.
‘Is goed, maar dan moet je wel opstaan.’Zuchtend stond Ruby op. Twee seconde later stond ze hyper naast me. Ik sloeg het eerste akkoord aan en Ruby begon met zingen. Samen maakten we het hele nummer af.
‘Dat klonk zo goed!’zei een jongensstem door wat applaus heen. Als een keken we naar de deuropening en zagen daar mijn ouders en Drew staan.
‘Echt?’vroeg ik onzeker.
‘Duh.’zei Ruby. ‘We zijn geweldig!’Voor de tweede keer in vijf minuten liet Ruby zich op de groene zitzak zitten.
‘Dat is de mijne. Als ik jou was zou ik op de paarse gaan zitten.’zei Drew. Met een grinnikend gezicht rolde Ruby naar de paarse zitzak.
‘We willen ons opgeven voor The X Factor.’zei Diana, geheel uit het niets.
‘Als jullie niet winnen weet ik het ook niet meer.’zei papa.
‘Ik mag jou vader wel.’zei Joy lachend.
‘Ik mag degene die mij mag.’grinnikte papa.
‘Ik ben Joy.’
‘Ik ben Ruby.’
‘Ik ben Diana.’Omstebeurt gaven ze mijn vader een hand.
‘En ik ben Zoey.’grapte ik.
‘En ik dan?’vroeg Drew diep gekwetst.
‘Ach, sorry lieve broer van me! Meiden, Drew wil ook een hand!’Dat had ik beter niet kunnen zeggen, want Ruby stormde op Drew af en sprong letterlijk in zijn armen.
‘Je mag me nu loslaten.’zei Drew na een paar minuten droog.
‘Ik dacht het toch niet. Je bent een knappe gast, en hoe vaak krijg ik nog de kans om een knappe gast te knuffelen?’
‘Ruby! Dat is wel mijn broer ja!’Terwijl ik dat zei werd ik helemaal rood. Ik zou net de tweelingzus van een tomaat kunnen zijn. Of een rode paprika. Alles wat rood is.
‘Oke dan!’riep Drew lachend. ‘Als je het niet erg vind ga ik nu een verdieping naar beneden.’
‘Vind ik niet erg.’zei Ruby.
‘Ik ga douchen.’verduidelijkte Drew. Nu wendde Ruby zich tot mij.
‘Zoey, heeft jou broer een six-pack?’
‘Eeuhm, een klein beetje. Nee niet een klein beetje veel, gewoon een klein beetje. Door al die straftrainingen zie je wel wat spieren zitten. Hoezo?’Ruby knikte goedkeurend.
‘Dan ga ik mee de douche in.’
‘Ik ben zo blij dat we niet bij mij thuis zijn. Ik zou me kapot schamen.’zei Diana terwijl ze haar best deed om niet al te hard te lachen.
‘Hoe denk je dat ik me nu voel!’riep ik verontwaardigt.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.