FanFic.nl

love is not a compatition but im winning [robert pattinson lovestory<3]

say goodbye

'Jackie?' Nu hoorde ik wie het was,mijn allerbeste vriend.De persoon die er altijd voor me zal zijn.De persoon die ik zoveel pijn heb gedaan...
Hij kroop tussen de sparren door en toen ik hem zag was hij veel groter.Zijn blik was hard,ik schrok ervan.Het is niet meer mijn Jake...
'Jake! wow groeispurt gehad?' Hij haalde zijn schouders op:'Ik kwam alleen kijken of je nog leefde' deelde hij ons mee.Ik haalde een wenkbrauw omhoog:'Jake wat is er?je kijkt zo hard,kil...Waar is je aanstekelijke glimlach?' Een diep gegrom kwam uit Edward' s borst.'Edward sust' zei ik snel.Geen idee hebbende hoe mijn Jake hierop zou reageren.'Je leeft dus ik kan weer gaan'
Hij maakte aanstalten om er vandoor te gaan maar zo snel als ik was stond ik al voor hem.'Jake'
'Ik kan niet meer met je omgaan Jackie' Hij slikte,iedereen kon de pijn in zijn stem horen,maar zijn gezicht bleef vlak.
Ik wist niet wat ik moest denken,Mijn allerbeste vriendje kwijtraken was totaal geen optie in mijn hoofd.Ik bereid me zelfs voor op een gevecht om hem te kunnen houden.
'M-m-maak je het uit?' tranen sprongen in mijn ogen.Hij lachte eventjes.
'Nee,dan had ik gezegd dat ik nog vrienden wil blijven,maar zelfs dat kan ik niet' Zijn vlakke gezicht veranderde in een verdrietige plooi.Ik Sloeg mijn ijskoude marmeren armen om zijn middel.Zijn roodbruine huid was heet,heter dan normaal.Verbaasd en nog steeds geschokt kijk ik hem in zijn ogen aan.'Het is dus nu echt zo,nu ben je officieel een weerwolf' fluisterde ik.Hij knikte en drukte kort zijn lippen op mijn voorhoofd.
'Maar je had het beloofd' fluisterde ik terwijl ik hem nog steeds stevig beet had.'Ik weet het,ik heb het echt geprobeerd Jackie maar het gaat niet,niet nu'
Tranen druppelde over mijn wangen en ik voelde hoe de verbaasde donkere ogen van Jacob zich op mijn natte wangen richtte.
'Bloedzuigers die huilen?' Mompelde hij verbaasd 'het moet niet veel gekker worden' Ik grinnikte kort.
'Je mag niet meer met mij omgaan van je roedel hé? ik kan me geen andere reden verzinnen dat je, je belofte aan me zal breken' snik ik 'Ik heb nota bene de Volturi kwaad gemaakt omdat ik jou nooit maar ook nooit meer kwijt wil!' Nu kwam de boosheid.
'Jackie rustig' het was de lage fluwelen,grommende stem van Edward die me kalmeerde.
Jake begon te trillen :'Alsof ik je dat heb gevraagd!'
'Ohh nou als ik alleen dingen moet doen als ze me gevraagd zijn dan moet ik dus officieel jouw dus nu vermoorden!' gil ik woest.Jacob begon nog meer te trillen.'Jackie achteruit' Gromde Edward weer.Angstig stapte ik juist naar voren en liet mijn hand over zijn trillende arm glijden. 'Jacob? rustig maar'
Hij balde zijn handen tot vuisten en ademde rustig in en uit.Schuldig keek hij me aan :'Ik zou je nooit pijn willen doen' Ik knikte en hij deed het zelfde.Voorzichtig gaf hij me een kus op mijn wang -wat Edward deed grommen- en hij rende het bos weer uit.Ik sloot mijn ogen.Ik zorg ervoor dat ik je mooie glimlach snel weer zal zien Jacob,dat beloof ik je.Ik open mijn ogen weer en kijk Edward schuldig aan.
'Het is goed' mompelde hij en sprong overeind.'Laten we naar de rest gaan' Ik knikte overbodig en werd meegetrokken naar huis.Thuis zat iedereen rustig in de woonkamer verspreidt.Rose zat een tijdschrift te lezen aan de eettafel. Alice en Jasper waren aan het dansen op zachte piano muziek.Esmé zat op de bank naar de tv aan het kijken en Emmett en Carlisle waren nergens te bekennen.
'Welkom terug' zei de zangerige stem van Alice.Weer viel het me op hoe prachtig ze allemaal wel niet waren.Even was ik sprakeloos en schudde met mijn hoofd om alles op een rijtje te krijgen.
Alice lachte haar prachtige lach en danste weer door de kamer heen.
'Nog wat gebeurt?' Het was de fluwelen stem van Edward die het vroeg.Zijn stem was zo perfect dat ik er kippenvel van kreeg.'Emmett en Carlisle zijn aan het jagen,voor de rest niet echt iets' Meldde Rosalie.
'Jackie kom mee naar de kelder,we gaan weer even je kracht meten in vergelijking met de andere' lachte Esmé.Ik knikte en volg haar naar de kelder waar ik gelijk plaats neem op de simulator.Er word een scan gemaakt en ik zie een balk met mijn naam groeien.Naast de balk met mijn naam erboven verschijnen de namen van Rose,Jasper,Emmett,Alice en Edward.Ik schiet te krachtige Alice in een mum van tijd voorbij,daarna schiet ik Jasper voorbij.Ik dacht dat ik hier wel bij zal blijven maar tot mijn verbazing schiet ik zelfs Rosalie voorbij en stopt mijn balk pas wanneer die gelijk staat met die van Emmett.Mijn mond zakt open en Esmé lacht trots.' Je training is niets voor niets geweest maar je bent nog lang niet klaar,als de Volturi je alleen aan zal vallen zou je het niet redden,je mag onder geen beding alleen meer door het bos lopen,en ook niet midden in de nacht door de stad.
'oke' zeg ik kort en wil weer naar boven lopen.Esmé houd me vast en knuffelt me :'ik ben trots op je' fluistert ze waardoor ik een glimlach op mijn gezicht krijg.Ik heb tenminste í­ets goed gedaan vandaag!

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.