FanFic.nl

love is not a compatition but im winning [robert pattinson lovestory<3]

Beautifully Broken

Voor het eerst sinds tijden ging ik achter mijn bureau zitten en begon te schrijven.Woorden vormde zich op mijn papier voordat ik beseft had wat ik aan het schrijven was.Ik merkte de tranen niet die in de tussen tijd dat ik hier gezeten had over mijn wangen hebben gelopen.Ik dacht aan Jacob.mí­jn Jacob.De Jacob met de aanstekelijke lach,mijn Jacob die een zonnestraal was zonder dat mijn huid er van ging schitteren als die van een moordenaar.Jacob was mijn engel...Na een tijd na gesnikt te hebben raapte ik de moet bijeen terug te lezen wat er op mijn papier stond,zachtjes zong ik de tekst.Ik voog de opnieuw gekomen tranen weg.De liefde die ik voel voor Jacob is zoveel meer dan het standaard schoolplein stelletje maar nooit de ware oprechte liefde die ik voelde voor Edward,maar zolang Mary hier is blijf ik uit zijn buurt,het zal me alleen maar nog meer pijn doen.Waarschijnlijk door de oppervlakkigheid naar mij toe.Ik besefte me dat ik Jake te makkelijk opgegeven had,maar is het ooit te laat voor een vampier voor een 2de poging?Ik vond van niet,vandaag kon de laatste dag zijn van mijn onsterfelijke leven,dan moet hij tenminste wel weten dat ik echt van hem heb gehouden.Ook moet hij absoluut weten dat hij geen 2de keus was.Ik maakte mijn besluit,het was nog niet super donker en ik hoorde gelach van beneden komen.Ik zal nu met Edward' s auto naar La Push rijden en met Jacob praten,en als hij er niet was liet ik mijn lied wel achter.Ik startte mijn Laptop op en zong mijn lied over.zodra ik tevreden was met het resultaat brandde ik het op een CD en sprong uit mijn raam.
'sorry Esmé,ik moet wel...' Zoals ik al dacht stond Edward' s auto niet op slot en stapte ik geruisloos in.Voor ik het wist reed ik al over de snel weg en in de verte zag ik het licht al branden in het veel te kleine huisje van Jacob.Ik parkeerde en drukte op de zoemende bel.Verbaasd keek Jake me aan toen hij mij zag maar al snel verdween die blik en keek hij me hard aan.Ik deed mijn best mijn tranen in te slikken,ik had de drang hem te knuffelen,misschien wel voor de laatste keer maar ik hield me -met pijn in mijn hart- in.
'Jackie ga alsjeblieft weg' Smeekte hij.Zijn ogen stonden verdrietig.Ik slikte en schudde mijn hoofd :'Ik hoopte dat we konden praten,nog 1 keer?' Hij keek achter zich.Een man knikte even kort en Jacob trok de deur achter zich dicht.Naar mate we verder weg liepen van het huis,dichter bij het strand maakte de harde trekken in zijn gezicht plaats voor mí­jn Jacob.Ik kon een glimlach niet onderdrukken,en daarmee mijn drang om hem niet te knuffelen ook niet.Ik drukte me tegen zijn harde hete borstkas aan en drukte er met betraande lippen kusjes op.
'Jackie toe' klonk het smekend boven me.Ik luisterde niet,ik was te druk bezig dit moment te koesteren.Even deed hij een poging me van zich af te krijgen,maar stug hield ik vol omdat ik zeker weet dat hij me geen pijn zou doen.Een paar minuten later liet ik hem los en veegde mijn tranen weg.
'Sorry' kwam er hees uit mijn keel,het klonk niet meer als mijn stem.
'Het spijt mij ook.Jackie ik wí­l je niet kwijt ik kí¡n gewoon niet anders dan niet meer met je omgaan'
'Hoezo niet? Omdat die weerwolf vrienden van jouw het niet willen?' Nieuwe tranen maakte zich klaar om over mijn wangen te stromen.Jacob klemde zijn kaken op elkaar.
'Mijn "bloedzuiger" familie doet er alles aan om te zorgen dat ik gelukkig ben,ik wí¡s gelukkig met jouw,waarom willen ze niet dat jij gelukkig bent?Of ben je werkelijk niet gelukkig bij mij?' Dat laatste kon ik bijna niet over mijn lippen verkrijgen.Ik kon me niet voorstellen dat Jake het niet leuk vond om bij me te zijn.
'natuurlijk ben ik gelukkig met jouw in mijn buurt Jackie,denk alsjeblieft na' fluisterde hij.De tranen braken uit :'Wat is dan het probleem? Laten wij de eerste zijn die de lijn breken,waarom zouden Goede vampiers en weerwolven nog langer vijanden van elkaar hoeven zijn?' ik besefte me dat ik vrij hysterisch klonk en slikte een paar keer om de brok in mijn keel weg te krijgen.
'Je weet net zo goed als ik dat, dat onmogelijk is jackie,net als onze relatie was, ik heb mijn familie te schande gedaan' Mijn mond viel open.Ik een schande?!
'Pardon! Jacob Black' Ik ademde diep in en duwde hem de CD in zijn handen.
'Nothing' s left to say i think' fluisterde ik en drukte snel,kort maar liefde vol mijn lippen op zijn warme wang.
'het spijt me echt' fluisterde hij me nog na.Ik schudde mijn hoofd.Ik heb genoeg te voorduren gehad vandaag.Stilletjes liepen we naast elkaar terug naar het huisje.
'Ik ga je missen' 'ik jouw ook' klonk er schor uit mijn keel te komen.
'je was echt het beste wat me overkomen was'
'the same here,waarom laat je het zo makkelijk gaan?'
'Ik heb geen keus meer,Ik ben gemaakt vampiers te doden Waarom wil je nog bij mij blijven!'
'Omdat ik van je hou?' Ik haalde mijn schouders op.
'En ik hou van jouw'zei hij zacht en ik voelde hoe hij zich voorover boog om mij een kus te geven op mijn wang.Voor ik me maar kon omdraaien was hij al in het huis verdwenen.Vol ongeloof dropen de tranen weer van mijn gezicht.Dit was dus het einde?Zo voelt het dus als er 2 keer op je hart word gestaan.Zou ik dit wel willen overleven?Kan ik me niet beter laten vermoorden door de Volturi,iedereen blij.Tenminste ik wel.Pas toen besefte me ik dat ik al in de zilvere volvo zat.Ik startte hem en reed van het reservaat weg.Afwezig reed ik door de straten van Forks.Een omweg naar huis,maar dat maakte niet uit.Ik,die nog altijd het menselijke zwakte heeft van emoties moeten tonen kan maar beter niet tussen de vampiers gaan zitten die geen traantje zouden kunnen laten.Veel te snel sta ik voor de witte veranda van mijn huis.Ik spring op Edward' s balkon,geen zin in een confrontatie met de waarschijnlijk dood ongeruste vampiers.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.