FanFic.nl

whore.

fourteen.

"Waar moet ik je afzetten?" vraagt hij. "Doe maar in het centrum, de rest loop ik wel." mompel ik verlegen. "Nee, ik breng je wel helemaal terug." zegt hij, en kijkt mij aan. "Uhm.. Sonnehoffe 7" zeg ik voorzichtig. "Oké." zegt hij. Hij pakt iets uit het deurvakje. Ik kijk schuin opzij, zodat hij niet echt goed merkt dat ik naar hem kijk. Het is een tomtom. Eigenlijk best logisch, natuurlijk weet hij die straat niet te vinden. Nadat hij een paar minuten met het apparaatje geklungeld heeft, rijdt hij de straat uit. Ik kijk hem even aan. Hij ziet het, en glimlacht. Hij heeft best een mooie lach. Ik grijns een beetje, en kijk weer voor mij. Ik ben aan het bedenken wat ik kan zeggen, want het is stil in de auto; heel stil. "Je bent mooi." zegt hij ineens, en legt zijn hand op mijn been. Oh god. Dadelijk gaan we nog seks hebben in de auto. Niet aan denken, niet aan denken, niet aan denken, gaat er door mij heen. Ik glimlach maar wat flauwtjes. Zijn hand beweegt langzaam over mijn been. Eigenlijk is het best wel een fijn gevoel. Ik kijk hem aan en glimlach. Hij kijkt mij grijnzend aan. Als hij nou eens voor zich kijkt, dadelijk botsen we. Het lijkt net alsof hij mijn gedachte kan lezen, want meteen kijkt hij voor zich en stuurt de auto bij. "Heb je zin?" vraagt hij op een zwoele toon. "Ik.. ik.. ik denk dat het beter is als ik gewoon terug ga." stamel ik. "Oké, ik snap het." zegt hij. Er klinkt een kleine teleurstelling in zijn stem. "Sorry." mompel ik. "Nee, het maakt niks uit, ik snap het wel." zegt hij, en kijkt mij weer aan. "Eigenlijk ben je wel heel mooi." begint hij ineens. Zijn hand glijdt weer over mijn been. Ik glimlach wat verlegen en weet niet waar ik moet kijken. "Heb je een beetje zin?" vraagt hij, terwijl hij met zijn lippiercing speelt. Niet naar kijken, tegen zo'n hoofd kun je geen nee zeggen. Ik kijk uit het raampje en negeer zijn vraag. De auto rijdt steeds langzamer, ik zie het aan de huizen die steeds langzamer voorbij komen. Opeens stoppen we. De huizen zijn gestopt met voorbij komen, er zijn vele auto's die ons nu inhalen. Hij tilt mijn hoofd op, en laat mij recht in zijn ogen kijken. Hij geeft een zacht en teder kusje op mijn mond, en een langs mijn mond. Hij doet zijn gordel af, en buigt zich weer naar mij. "Je bent mooi." zegt hij half kreunend. Hij begint mij kusjes te geven in mijn nek. Hij gaat steeds verder naar beneden. "Heb je zin?" vraagt hij nog een keer, en streelt met zijn ene hand mijn nek. Ik knik voorzichtig. "Kom." zegt hij, en klimt naar de achterbank.
Even komt de herinnering van Koen en Bram. Ik zie ze naar de achterbank klimmen, en mij vastpakken. Ik schud even met mijn hoofd, en gelukkig gaan de beelden weg. Onhandig klim ik hem achterna. Dan ga ik naast hem zitten, en pluk wat verlegen aan mijn vest. Hij duwt mijn hoofd zachtjes omhoog, en begint tedere kusjes in mijn nek te geven. Ik laat mij achterover vallen, en hij buigt zich over mij heen. Zijn dreads hangen speels langs zijn gezicht. Even denk ik Bram's gezicht boven mij te zien. Maar als ik mijn ogen dicht doe en daarna weer open, zie ik toch weer het gezicht van de jongen met de dreads. "Is er iets?" vraagt hij, en gaat gewoon zitten. Ik schud nee, maar in mijn ogen is ja af te lezen. "Je wilt niet hè." zegt hij, en kijkt mij aan. Ik durf niks te zeggen. Onhandig en nerveus kijk ik naar beneden. "Het is niet erg als je niet wilt, maar dan moet je het wel even zeggen." zegt hij, en tilt mijn hoofd zo op dat ik recht in zijn ogen kijk. "Kun je mij alsjeblieft gewoon terugbrengen." breng ik er dan met moeite uit. Ik slik een paar keer, en probeer de tranen in te houden. Het lukt niet echt. Een eenzame traan beent zich een weg naar beneden. Binnen enkele minuten komen er meer. Hij weet niet echt wat hij moet doen. Hij veegt een paar tranen weg, en kijkt mij dan aan. Zijn mond gaat een stukje open, maar sluit al snel weer. Hij slaat zijn arm om mij heen, en wiegt mij zachtjes heen en weer. Hij drukt een kusje op mijn hoofd. Na een tijdje word ik weer rustig, en zijn er alleen nog zachte snikjes te horen. Hij wiegt mij nog steeds zachtjes heen en weer, en drukt af en toe een kusje op mijn hoofd. "Ik zal je wegbrengen." zegt hij, en laat mij los. Ik ga gewoon zitten, en kijk hem dankbaar aan. Ik veeg mijn tranen weg, en kijk hoe hij onhandig naar voren klimt. Door zijn veel te grote broek lukt dat niet echt, en het ziet er heel grappig uit. Ik schiet in de lach. Als hij achter het stuur zit lach ik nog steeds. "Wat is er?" vraagt hij, en kijkt mij vragend aan. "Het zag er grappig uit, dat jij zo onhandig klom door jou broek." zeg ik, en kijk uit het raampje. We beginnen te rijden.
"Zet me hier maar af." zeg ik zachtjes, als we een tijdje gereden hebben. "Maar we zijn er nog niet." zeg hij, en kijkt mij via de spiegel aan. De hele rit heb ik niks gezegd, en dood uit het raam gestaard. "Ik loop de rest wel." zeg ik, en glimlach. "Weet je het zeker? Het is een kleine moeite." zegt hij. "Nee, het is goed zo." zeg ik. Hij knikt en zet de auto aan de kant. Ik stap uit. Hij doet zijn deur open, maar blijft zitten. "Bedankt." zeg ik, en geef hem een klein kusje op zijn mond. "Nee, jij bedankt." zegt hij en grijnst. "Daag." zeg ik zachtjes, en begin te lopen. Ik kijk nog even achterom, langzaam zie ik hem wegrijden. Ik blijf nog even staan kijken tot het nog maar een stipje is geworden. Ik draai me weer om, en loop verder. Eigenlijk is het nog best een eind lopen. Maar ik had niet graag dat hij te dichtbij kwam, dan zou ik mij waarschijnlijk helemaal ongemakkelijk voelen. En ik voelde mij al ongemakkelijk. Hij is zo anders als al de andere. Misschien omdat hij nog jong is. Want hoe oud zou hij zijn? Negentien, twintig? Alle andere zouden mij na de seks weg sturen. Hij had mij een pyjama gegeven en onder de dekens gelegd. Best lief eigenlijk. Eigenlijk wel heel lief. Maar nog steeds weet ik zijn naam niet. Nou ja, dat maakt ook niet uit. Waarschijnlijk was dit de enigste keer dat ik met hem zou kunnen praten, en hem zie. Ik hoop echt dat Michael geen vergadering ofzo heeft gehouden, want ik ben de hele tijd weg geweest. En ik denk niet dat hij er veel begrip voor heeft. Van schrik begin ik sneller te lopen. Stel je voor dat hij merkt dat ik weg ben geweest. Wat moet ik dan zeggen? Ja, ik was gisteren avond zo moe dat ik na de seks in slaap was gevallen. Hij lacht mij vierkant uit. Een beetje paniekerig loop ik door.
"Hee." zeg ik voorzichtig, als ik onze kamer in stap. "Hehe. Daar ben je eindelijk." zegt Nienke, en komt op mij afgelopen. "Hoe kon je nou in slaap vallen?" vraagt ze lachend. "Weet ik veel." zeg ik, en haal mijn schouders onverschillig op. "Oja, Michael zocht je. Ik heb gezegd dat je hoofdpijn had en dat je nieuwe aspirientjes aan het kopen was, omdat de oude op waren. Dus dat weet je." zegt ze, en gaat weer terug op haar bed zitten. "Hoe wist jij eigenlijk dat ik sliep?" vraag ik, en loop naar mijn eigen bed. Ik ga liggen, en sluit mijn ogen. "Dat is die jongen komen zeggen." zegt ze na een paar seconden. Een stilte vult de ruimte, een fijne stilte, een klein moment voor jezelf. "Ik ga proberen te slapen." zeg ik, en ga onder de dekens liggen. "Welterusten." hoor ik nog iemand zeggen, voordat alles zwart wordt.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.