FanFic.nl

WebAddiction

Try Or You'll Never Know ~ Thirty Five

‘Zoey? Ben je klaar? Je vader en ik willen namelijk vertrekken.’riep mama. Snel trok ik mijn knalgroene allstars aan en stormde naar beneden.
‘Ik ben klaar, kunnen we gaan?’
‘Even wachten Zo, ik ben mijn tas kwijt.’
‘Mam, serieus? Eerst roep je dat jullie willen vertrekken en nu dit? Wat is dit voor een onzin!’Overdreven slaakte ik een zucht en rolde met mijn ogen.
‘Tsss.’Mijn ogen vergrootte zich. Had mijn moeder mij zonet ge’tssst?’Serieus?
‘Daar is ‘ie! Gevonden Zo, je vader zit al in de auto!’
‘Had je dat niet eerder kunnen zeggen mam?’
‘Gaan we brutaal doen?’
‘Misschien.’grinnikte ik. Quasi woedend stuurde mama me naar de auto.
‘Ga maar! Ik wil je niet meer zien!’
‘Mam?’
‘Ja Zo?’
‘Je bent een geweldige dramaqueen.’Meteen snelde ik naar de auto, voordat mama met dingen zou gaan gooien. Een keer had ze dat voor de grap gedaan. Waarschijnlijk doet ze dat nooit meer, want ik kreeg een lichte hersenschudding. Dat viel nog mee aangezien er een halve boekenkast op mijn hoofd viel. Mijn vader vertikte het om me om het half uur wakker te maken. “Je hebt het zelf voor elkaar gekregen Desiree, dus je mag haar ook zelf wakker maken.”�had hij gezegd. Ik grinnikte bij deze herinnering.
‘Wow, jij komt snel de auto ingestormd.’
‘Mama wilde niet opschieten. Ik was bang dat ze uiteindelijk weer met dingen zou gaan gooien.’Waar was dat stomme riem ding?
‘Geloof me, dat doet ze niet meer. Ze viel half om van de slaap die week.’Papa grinnikte vrolijk met me mee.
‘Waarom gaan we eigenlijk met de auto? Het is, even rekenen, nog geen vijf minuten fietsen.’
‘Je moeder en ik worden ook oud hoor?’
‘Oh, dus mogen jullie dat wel over jezelf zeggen, maar ik niet over jullie!’
‘Daar komt het op neer ja.’Mama kwam er eindelijk aan.
‘Jullie zijn gewoon lui!’
‘Nee hoor.’zei mama bijdehand. ‘Wij zijn kabouter Plop.’Verbaasd keek ik haar aan. Kabouter Plop?
‘Je weet wel, er is daar zo’n kabouter die Lui heet.’legde mama uit toen ze mijn uitdrukking zag. Ik wende me weer tot mijn vader.
‘Hoe ouder hoe wijzer zeggen ze toch? Bij deze begin ik te twijfelen aan deze uitspraak.’Mijn ouders keken elkaar aan en begonnen te grinniken.
‘Vertrekken we nou nog? Ik wil Drew uit kunnen lachen.’bromde ik.
‘Je bent niet de enige.’zeiden papa en mama tegelijk. Lachend vertrokken we.

Reacties: