FanFic.nl

Someone like you

Someone like you

Gebaseerd op Someone like you by Adele!

Meerdijk 2018

Edwin lag heerlijk te slapen. T was zondag dus hij kon lekker uitslapen ,althans dat dacht hij. Edwin werd wakker van getrek aan zn dekbed.
“papa, wakker worden ”�,hoorde hij een zacht kinderstemmetje zeggen. “Ava, hey meisje.”� Hij draaide zijn hoofd naar de wekker en zag dat het nog maar half 8 was. “Papa gaan we vandaag wandelen? Dat vind ik zo leuk. “natuurlijk lieverd. “Gaat papa dan ook mee?”� “nee papa moet weer kindjes beter maken. Ron werd wakker. Eva klom op bed. Ron gaf Edwin een kus. “Hey lieverds”� Ze is weer vroeg vandaag, zei Edwin. Oh maar dan neem ik haar wel even mee naar beneden, zei Ron. “Dank je, je bent een schat.”� Ron liep richting de deur. “Daarom ben ik ook met je getrouwd.”�


Nadat Lucas erachter was gekomen dat Edwin gevoelens had gekregen voor Ron had Lucas Edwin meteen gedumpt. Lucas was niet snel daarna weer geëmigreerd na New York. Edwin had het daar in het begin erg moeilijk. Hij miste Lucas. Hij had z’n hart vaak gelucht bij z’n moeder. Nadat Lucas was vertrokken durfde Edwin ook eindelijk een relatie aan te gaan met Ron. Daarvoor had Edwin dat niet gedurfd omdat hij bang was Lucas te kwetsen. De relatie verliep fijn, al bleef hij vaak aan Lucas denken. Nadat Edwin zijn diploma had gehaald, besloot hij bij Ron in z’n nieuwe appartement in te trekken. Ron had net z’n coschappen succesvol afgewerkt in het AMZ. Edwin had besloten een opleiding aan de academie voor de kunsten te gaan doen. De opleiding tot muziekcomponist/producer zou hem helemaal ‘t einde lijken. Ron ging werken in een Amsterdams ziekenhuis. Edwin begon langzaamaan los te komen van Lucas. Alles verliep voorspoedig en de relatie kreeg een hoogtepunt toen Ron Edwin in 2014 ten huwelijk vroeg. Edwin zei Ja, en Edwin & Ron hadden samen een geweldige dag. Daar kwam in 2017 ook nog naar een langdurige adoptieprocedure dochtertje Ava Bos bij. Een Argentijns meisje van destijds 9 maanden. Hun geluk leek compleet totdat Edwin begin 2018 t nieuws kreeg dat Lucas in New York was opgenomen in t ziekenhuis vanwege acute longklachten. Niet veel later bleek dat hij longkanker had. T was te genezen maar hij moest een paar zware chemokuren ondergaan. Met de contacten die Stefano en Ludo hadden kon Lucas bij de beste specialisten terecht. Maar daarvoor moest hij wel naar Europa toe. Ludo had kunnen regelen dat de specialisten in Nederland zijn behandeling zouden uitvoeren.

Edwin had nog wat langer kunnen blijven liggen. Ron moest om 11 uur aanwezig zijn in t ziekenhuis, dus Edwin had tot 10 uur geslapen. Daarna was hij beneden gaan zitten. Ava kwam naar Edwin toe gelopen. “papa, wandelen?”� “Ja lieverd. We gaan zo wandelen, en dan nemen we Billy ook mee!”� Billy was de golden retriever van 2. Die hadden ze meteen gekocht toen bekend werd dat ze Ava mee naar huis mochten nemen. T was een Argentijnse zwerfhond die binnen was gebracht in een van de vele hondenasiels. Hij was zwaar ondervoed geweest, maar hij deed het heel goed nu.

Edwin had Ava goed warm ingepakt en zelf een warme jas aangedaan. Hij zette Ava op z’n nek en met Billy aan de riem liep hij het huis uit. Hij liep altijd dezelfde route. Veel plekken deden hem aan Lucas denken maar er was een plek, het bankje bij de haven, dat was ooit hun plek geweest. Hij was er nog steeds graag. T was er altijd rustig en er zat bijna nooit iemand. Op deze dag na.

Vanuit de verte zag Edwin iemand op het bankje zitten. Naarmate Edwin dichter bij kwam kreeg de persoon een silhouet. T was duidelijk een man. Hij was mager. Edwin tilde Ava van z’n schouders af en nam plaats naast de man. “Edwin?”� Edwin keek op. “Huh Lucas?”� Er volgde een omhelzing. “Wat heb ik hier naar uit gekeken. Hoe is t?”� vroeg Lucas. “alles gaat goed met mij,en hoe gaat het nu met jou, hoe voel je je?”� Aan de muts die Lucas droeg was duidelijk te zien dat hij al ver was met zijn chemokuren. Z’n mooie blonde haren die zo mooi glansden in het licht waren verdwenen. “Ja met mij gaat het naar omstandigheden redelijk, ik voel me door de behandeling erg misselijk. En daarom ga ik dan even naar buiten. Ik vind het nog steeds fijn om hier te zitten. T doet me aan mooie tijden denken.”� Edwin was even stil. Dat fijne gevoel dat hij kreeg wanneer hij aan Lucas dacht kwam weer helemaal terug.

Reacties: