FanFic.nl

An unexpected love

Chapter 1

Ik word onrustig als ik merk dat hij weg is en iemand mij aanraakt. Hij is weg gegaan zonder mij. Pas als iemand mij optilt open ik deels mijn ogen, maar knijp ze weer samen als ik recht in het licht keek.
'Carlisle?'wordt er gefluisterd
Het is een zachte stem, slechts een rimpeling in mijn bewustzijn.
Als ik mijn hoofd laat hangen wordt mijn hoofd door een paar handen ondersteunt. Er klinkt een harde bonk, alsof er iemand een steen laat vallen op een houten vloer.
'Er is hier een vampier in de buurt die hier niet hoort te zijn.'brulde er een stem.
Ik moet fronsen door het geluid dat er werd gemaakt. Een zacht geluid dat als een zachte klap galmt door de stilte. De armen die mij vast houden geven mij over aan iemand anders. De geur van deze persoon komt mij vaag bekend voor maar ik kan het niet een plek geven, daar ben ik te moe voor.
De persoon die mij vast houdt komt in beweging en loopt neuriënd met mij in zijn armen ergens heen.
Een kleine minuut daarna hoor ik een zacht en licht krakend geluid nadat de persoon is gestopt. Zachtjes hoor ik de voetstappen op een houten ondergrond voordat ik op een zachte, lichtgolvende ondergrond wordt gelegd. Slaperig besef ik dat het een bed is.
Het bed is koud en er is al een lange tijd niet in gelegen. Er wordt iets over mij heen gelegd, een dekbed zo te voelen.
Langzaam maar zeker val ik helemaal weg in een diepe slaap. Een zachte kus op mijn voorhoofd is het laatste wat ik nog voel.
Diezelfde avond nog droom ik. Het is een fijne droom die mij doet beseffen dat ik niet alleen ben.
Ik droom dat ik met mijn grote liefde aan klop bij een huis. Het is een groot mooi huis. De deur die wordt open gedaan door een man, mijn vader besef ik. Maar ik ken mijn vader niet. Ik heb hem nog nooit ontmoet en dat verontrust mij.
De gezichten van mijn vader en mijn grote liefde zijn wazig maar ik zou ze nog herkennen.
Mijn vader omhelst mij en geeft mijn grote liefde stijf een hand. Het lijkt alsof hij hem niet accepteert maar dat doet hij wel. Mijn geluk is alles voor hun beide. Als ik niet gelukkig zou zijn zouden zij dat ook niet zijn. Het is iets dat mij ontroert. Mijn grote liefde geeft mij een kus en loopt weg samen met mijn vader.
In mijn slaap zucht ik gelukzalig. Ergens ver weg voel ik hoe een lok van mijn haar voor mijn gezicht valt en dan door iemand wordt weg geveegd. Het is niet zomaar iemand die mijn haarlok wegveegd. Het voelt alsof het mijn vader is die mijn haarlok wegveegd maar het kan ook nog mijn droom zijn die zich deels vermengd met de realiteit.
Als ik zachtjes op mijn wang wordt aangeraakt door een koude vinger draai ik mijn hoofd weg. De persoon naast mij gaat van het bed af. Ik hoor zijn voetstappen door de kamer heen. Er gaat een deur zacht, lichtkrakend dicht en dan ben ik alleen.
En pas als ik alleen ben val ik helemaal weg in de duisternis. Dit keer in een lange diepe en droomloze slaap.

Reacties: