FanFic.nl

Truly, Madly, Deeply

One

Het was oktober, het regende. Ik haat regen, regen zorgt ervoor dat alles er lelijk uit ziet. Ik haat het al helemaal als ik tijdens zo'n regenbui naar buiten moet, en die regenbuien heb je nog al vaak in de herfst, hier in Londen.
"Scooby, stop, rustig aan," mopperde ik terwijl ik met een hand mijn hond in bedwang probeerde te houden en met de andere de paraplu boven mijn hoofd stil probeerde te houden.
"Jezus, SCOOBY!" riep ik toen mijn benen het begaven en Scooby me omver trok. Geweldig, lag ik dan in een plas modder midden in Hyde Park. Ik had de riem losgelaten en Scooby rende nu vrij rond.
"Gaat het goed?" Hoorde ik een stem achter mij zeggen. Ik keek op maar zag geen gezicht. Het gestalte had zijn hand naar mij uitgestoken en ik greep hem dankbaar beet. Toen ik weer op rechtop stond probeerde ik het gezicht van mijn redder te zien, dit ging nogal moeilijk want hij had zijn capuchon zo ver over zijn hoofd getrokken dat ik alleen zijn mond en neus kon zien.
"Dank je wel," mompelde ik terwijl ik de modder van mijn broek probeerde af te halen. De vreemdeling knikte en ik zag een kleine glimlach, toen draaide hij zich weer om en rende verder. Hij was blijkbaar aan het joggen. Vreemd, dacht ik bij mezelf, wie gaat er nou joggen met dit weer? Al snel waren mijn gedachten weer bij Scooby, waar was die verrekte hond heen?
Ik keek om me heen maar zag hem nergens, ik zuchtte, dit werd een lange wandeling. Ik raapte mijn paraplu op en deed hem dicht, ik was toch al helemaal doorweekt. Mijn lange bruine haar plakte in plukjes aan mijn gezicht, ik werd vast ziek. Lekker dan.
Ik liep een paar keer heen en weer tot ik hem eindelijk zag rennen, nog steeds met de riem om. Ik floot en liep naar hem toe. Hij was eindelijk vermoeid en ik pakte de riem en samen liepen we door de stromende regen naar huis. Ik kreeg veel vreemde en afkeurende blikken, ik zag er waarschijnlijk ook uit als een zwerver met mijn met modder besmeerde broek en verzopen kop.
Toen ik de lobby in liep keek Henri mij vermaakt aan en ik gaf hem een dodelijke blik als antwoord. Ik stapte in de lift met Scooby en we gingen helemaal naar boven. Ik leefde in een van de weinige appartementencomplexen waar een hond toegestaan was, mijn vader betaalde er wel extra voor maar ik had erop gestaan dat Scooby mee ging toen hij vertelde dat we naar Londen zouden verhuizen.
"Oh Jezus, Lily!" Alison, onze huishoudster en volgens mij ook stiekeme scharrel van mijn vader, schreeuwde toen ze mij zag binnen komen.
"Ik ga direct douchen," zei ik terwijl ik Scooby losmaakte. Alison ving hem op met een handdoek.
Ik liep naar mijn kamer, gooide mijn kleren op een hoop en stapte onder de douche. Nog even dacht ik aan de vreemdeling die in dit weer aan het hardlopen was, maar zette hem al snel weer uit mijn gedachten.
Toen ik uit de badkamer kwam en naar buiten keek, zag ik dat het was opgehouden met regenen. Typisch, dacht ik bij mezelf.

Het was nu november, mijn vader ging vanmiddag weer een week weg op zakenreis. Ik zat nu nog op school, ik keek uit het raam, het was droog maar de lucht zag er donker en onheilspellend uit. Ik zuchtte.
"Hee Lils, vanwaar die diepe zucht?" vroeg mijn beste vriendin Julia, die naast me schoof met haar lunch. We hadden pauze en we zaten binnen. Normaal gingen we altijd naar buiten, sigaretje roken op het plein maar ik had net een tussenuur en heb er vlak voor de pauze ook eentje gerookt.
"Ik heb geen zin meer in school," zei ik. Julia knikte instemmend.
"Ons laatste jaar! Dit wordt ons jaar!" zei ze daarna, ik glimlachte. Ik friemelde een beetje aan mijn rokje, we moesten een schooluniform dragen.
"Ik ben dit weekend alleen, ik geef een klein feestje, kom je ook?" vroeg ze. Ik hoefde geen antwoord te geven, natuurlijk kwam ik.
Julia was mijn eerste vriendin die ik hier heb gemaakt in Londen. Na het overlijden van mijn moeder vijf jaar geleden, ik was toen twaalf, besloot mijn vader carrière te maken en te verhuizen van Amsterdam naar Londen. We woonden nu in een luxe penthouse in het centrum van Londen en hadden onze eigen huishoudster. Mijn vader was daarentegen wel bijna altijd weg, daarom wilde ik Scooby houden, zodat ik me nooit echt alleen zou voelen. Alison mocht er dan wel vaak zijn, maar ik kon niet echt goed overweg met haar. Dat was waarschijnlijk ook de reden waarom mijn vader nog niet heeft verteld dat ze wat hebben.
"Ik heb er zin in!" zei ik tegen Julia toen de bel ging. Ik zwaaide toen zij naar haar lokaal liep en ik me omdraaide om naar die van mij te lopen.

Reacties: