FanFic.nl

Truly, Madly, Deeply

Two

Vrijdag, eindelijk.
"Tot vanavond love," zei Julia en ze drukte een kus op mijn wang. Vanavond was haar feestje.
Ik liep fluitend naar huis, mijn tas losjes om mijn schouder. Het was een kwartiertje lopen, maar ik genoot ervan. De drukte om me heen, mensen met allemaal een eigen doel, ik vond het heel fascinerend. De wind waaide door mijn haar en ik kreeg een koude rilling, ik trok mijn jas wat dichter.
Toen ik eenmaal thuis kwam merkte ik dat er niemand was die me begroette, dat betekende dus dat Alison Scooby aan het uitlaten was.
Ik liep door mijn kamer naar mijn eigen badkamer en zette de douche vast aan zodat hij lekker warm was als ik eronder stapte. Ik keek in de spiegel, mijn grote, bijna zwarte bruine ogen staarden me aan. Daarboven zaten mijn pikzwarte wenkbrauwen.Ik draaide me om en zag dat mijn haar bijna tot aan mijn kont kwam, ik zuchtte, ik moest echt weer een keer naar de kapper.
Ik stapte onder de douche en liet het warme water over mijn lichaam stromen. Ik waste mijn haar en toen ik onder de douche vandaan stapte hoorde ik Alison thuis komen, weer zuchtte ik.
"Ik ben er weer!" riep ze, ik reageerde niet en liep met een handdoek om mijn lichaam gewikkeld en eentje om mijn haar mijn kamer in. Ik liep naar mijn inloopkast en deed de deuren open en liep naar binnen, ik sloot de deuren weer achter me. Ik genoot er altijd van om me te verstoppen in mijn kast, dit was echt mijn eigen plekje. Ik had er ook een paar oude kledingstukken van mijn moeder liggen en dit herinnerde mij altijd aan thuis. Ik pakte een rok van mijn moeder en rook eraan, ik snoof de geur op en wachtte een tijdje met uitademen. Ik voelde tranen achter mijn oogleden prikken en allerlei herinneringen stroomden weer binnen. Even later legde ik de rok terug en keek de kast rond. Ik had geen idee wat ik aan moest. Julia noemde het een verlaat Halloween feestje, maar niemand kwam ooit echt in een kostuum.
Ik pakte mijn zwarte rokje die een leren streep had aan de onderkant van Topshop en een zwarte blouse met doorzichtige mouwen. Toen trok ik een lade open en pakte een maillot. In de lade daarboven lag een rode haarband met twee rode oortjes. Ik pakte toen ook mijn zwarte sleehakken en gooide die uit mijn kast. Ik liep toen terug naar mijn badkamer om me verder klaar te maken. Ik fohnde mijn haar en krulde het licht, mijn make up bestond uit lichte smokey eyes. Ik liep weer naar mijn kamer en deed de oortjes op en mijn schoenen aan, ta-da, ik was Lucifer (de duivel).
"Ik ga naar Julia!" riep ik toen ik mijn jas aandeed, Alison hoorde het niet maar dat interesseerde me niet. Ik pakte mijn tas en liep de deur uit. Ik had Julia beloofd wat eerder te komen.

Julia en ik hadden al aardig wat borrels op toen de eerste gasten kwamen. Ik liep met een sigaret op mijn lippen naar de deur om hem open te doen, aangezien Julia op de wc zat. Ik schrok toen ik de deur open deed.
"Hey babe," zei Charles en hij drukte een kus op mijn mondhoek. Ik zuchtte en liet hem met zijn vrienden binnen. Charles was de jongen waar ik een zwak voor heb. Al meer dan een jaar horen we eigenlijk een beetje bij elkaar, maar ook weer niet, want hij houdt ook wel van andere meisjes.
Om twaalf uur had ik nog meer borrels op, en ik was niet de enige. Terwijl ik hikkend op het balkon stond en van het uitzicht over Londen genoot, werd mijn rust moment ruw verstoord. De schuifpui vloog open en ik zag twee mensen, in elkaar verstrengeld, naar buiten schuiven/denderen.
"Oh, God, sorry ik ga al," zei ik sarcastisch. Een van de twee keek op, ik zag Charles. Ik keek hem verbijsterd aan. Ondanks dat Charles en ik niet echt iets hadden, kneep mijn maag toch wel samen.
"Dit is een grapje," zei ik, het was geen vraag.
"Sorry Lily, kun je nu gaan?" vroeg Charles, en hij wierp zich weer op het onbekende meisje.
"Vieze, gore klootzak. Je bent verdomme een levende SOA!" riep ik in het Nederlands, ik wist dat hij me niet verstond, maar aan de toon kon hij wel horen dat ik boos was.
"Get out," zei hij hijgend zonder mij aan te kijken. Met tranen in mijn ogen gooide ik de schuifpui achter me dicht en deed hem zonder twijfelen op slot en trok de gordijnen ervoor. Ik liep naar de keuken met verbaasde blikken in mijn rug, maar niemand besloot de deur open te doen, ze vonden het allemaal wel grappig. Ik hoorde Julia achter me aan lopen.
"You ok?" vroeg ze bezorgd. Ik zei niks maar pakte de fles tequila en schonk een flinke hoeveelheid in. Zij hield haar glas ook op en stilletjes dronken we het op. Zo ging het nog wel even door, terwijl de gasten in de woonkamer dansten en lol maakten. Rond een uur of een was ik behoorlijk de weg kwijt. Charles was intussen weer binnen gekomen en zocht me op.
"Godverdomme Lily! Waarom ben je zo'n jaloers kreng? We hebben niks! Waarom kun je niet een keer normaal doen?" schreeuwde hij toen hij me zag.Ik grinnikte maar wat.
"Weet je nog toen ik met Ben had gezoend? Wie was er toen jaloers?" zei ik speels en gaf een klein duwtje. Ben was een hele goede vriend van hem en van mij. Het was niet mijn slimste zet ooit maar ik had hem er wel jaloers mee gekregen.
"Lily, wij zijn zo klaar! Je bent een lelijke slet en geen enkele jongen wil jou nog!" schreeuwde hij nog harder, ik zag de ader in zijn nek opzwellen. Ik schrok van zijn woorden en wist niets te reageren. Hij deed een stap naar voren en onze gezichten waren nu heel dicht bij elkaar.
"Je weet dat ik gelijk heb," zei hij en hij draaide zich om. Ik beet op mijn lip om de tranen binnen te houden. Ik bleef nog even staan en liep toen wankelend naar de kapstok. Ik pakte mijn jas en tas en liep toen de deur uit. Ik liep naar de lift en ging naar beneden. In de lift liet ik mijn tranen gaan en ik begon oncontroleerbaar te snikken.
Ik liep de lift uit door de lobby. De snelste weg was door Hyde Park. Ik mocht 's nachts eigenlijk niet alleen door een park lopen, maar ik dacht er niet bij na.
Ik waggelde snikkend en hikkend door het park. Op een gegeven moment viel ik bijna om en besloot toen met mijn dronken kop om mijn schoenen uit te doen. Terwijl ik dit probeerde viel ik om en lag op de grond. Ik had helemaal geen zin meer om moeite te doen en bleef gewoon zitten op de grond. Ik huilde nog steeds en hield mezelf maar vast.
"Meisje, gaat het?" Ik hoorde een zware stem. Ik keek omhoog en ik zag een grote, brede gespierde vent. Ik bedacht me ineens dat ik in een park zat, alleen, ik had geen idee hoe lang ik al weg was en niemand wist dat ik hier was. Als hij me wat aan wilde doen kon die dat best. Mijn grote betraande ogen keken hem wantrouwend aan terwijl allerlei scenario's door mijn gedachte vlogen. Ik ga dood. Ik wordt verkracht. Hij neemt mijn tas mee.
"Wees maar niet bang," zei de man en hij stak zijn hand uit. Ik pakte deze vertwijfeld aan. Toen ik weer op mijn beide benen stond zag ik dat er iemand achter hem stond.
"Is she ok?" vroeg de jongen achter hem. Hij was duidelijk een stuk jonger. Hij had eten in zijn hand en nam een grote hap van een broodje. Hij praatte met een vreemd accent, die ik als niet-Engelse in deze staat niet kon plaatsen.
"I'm fine, thanks," mompelde ik en ik pakte mijn schoenen op. Ik hoorde de grote gespierde man mompelen met de jongen. Toen ik weg wilde lopen pakte de grote man mijn arm vast.
"Jij gaat niet alleen lopen door dit park, beautiful," zei hij met een geruststellende glimlach. Ik probeerde terug te lachen en besloot dat ze wel te vertrouwen waren. Als ik nuchter was geweest was ik allang gillend weggerend, maar ik had er nu geen zin in en geen kracht voor.
Onderweg ondersteunde de grote man mij terwijl de jongen aan de andere kant naast mij genoot van zijn eten.
"Wil je ook wat?" vroeg hij toen hij merkte dat ik hem observeerde. Ik schudde mijn hoofd. De jongen keek mij ook een tijdje doordringend aan. De jongen kwam me bekend voor.
"Wat was er aan de hand?" vroeg de grote vriendelijke gespierde man aan de andere kant van mij. Ik haalde mijn schouders op.
"Men," mompelde ik. De jongen en de man begon te lachen.
"Ik kan zelf wel lopen," zei ik op een gegeven moment, en de man liet me los. Ik strompelde met de twee mee terwijl ze gewoon een beetje babbelden en praatten over niks.
"Ga mee naar ons hotel en pak vanaf daar een taxi," zei de jongen opeens tegen me. Ik keek op. Hij lachte en ik zag dat zijn broodje op was. Ik keek hem aan en knikte toen maar.
"Ons hotel is hier dichtbij," zei de spierbundel.
"Oke, bedankt alvast," zei ik en ik glimlachte opgelucht. Ik begon een beetje mee te praten met hun gesprek toen ik merkte dat de frisse lucht me goed deed, de alcohol zakte een beetje weg. Ik moest toegeven dat de laatste vijf minuten van onze wandeling ook nog erg gezellig waren. Toen we bijna bij hun hotel kwamen deed de jongen zijn capuchon op. De spierbundel greep onze armen vast.
"Wat is er aan de hand?" vroeg ik, geen reactie. Maar toen we de hoek om kwamen zag ik een groep meisjes, ik schatte op zo'n 50 die ergens op stonden te wachten. Ik keek de jongen nog een keer aan, die geruststellend naar me glimlachte. Toen we dichterbij kwamen begon de groep meisjes te gillen en op ons af te lopen. Al snel kwam er beveiliging. We werden door de groep heen gesleept en toen we voorbij de dranghekken waren liet de spierbundel ons los.
"Even een taxi voor je regelen," zei de jongen en ik liep achter hem aan. Al snel stond er een auto klaar.
"Zeg maar tegen de chauffeur waar je heen moet, wij betalen," zei de spierbundel met een lach.
"Doe niet zo gek!" reageerde ik, maar hij schudde zijn hoofd. De jongen kwam naar me toe lopen.
"Dit klinkt misschien een beetje raar, maar, uhm, zou je het me kunnen laten weten als je veilig thuis bent?" vroeg hij. Ik knikte.
"Ja hoor, zet je nummer er maar in," zei ik en ik gaf hem mijn mobiel. Ik stapte in de taxi en deed het raampje omlaag zodat hij mijn mobiel kon geven.
"Wees alsjeblieft voorzichtig met mijn nummer," zei hij, "Paul wordt vast boos als hij erachter komt dat ik hem zomaar heb weggegeven." Hij wees naar de spierbundel, zo heette die dus. Ik knikte instemmend, ik begreep al aan al die fans dat dit niet zomaar een jongen was.
"Ik sta onder de N, van Niall!" zei hij, en de taxi reed weg terwijl hij nog zwaaide.

Reacties: