FanFic.nl

Truly, Madly, Deeply

Five

Ik schrok wakker van de wekker. Ik was super moe, ik sliep uiteindelijk pas om half een en het was nu alweer zeven uur. Ik zuchtte en stapte met veel tegenzin uit mijn bed. Snel hees ik me in mijn schooluniform en gooide de boeken die ik vandaag nodig had in mijn tas. In de keuken smeerde ik snel een boterham die ik op de vuist meenam. Ik deed snel wat make up op en rende toen naar buiten, nadat ik Scooby een aai over zijn bol had gegeven.
"Alison komt je zo uitlaten," zei ik tegen hem. Hij kwispelde met zijn staart. Ik rende door de straat omdat ik anders te laat zou komen.
"Hee Lil!" Hoorde ik toen ik door de poort het schoolplein op liep, Julia kwam naast me lopen.
"Ik wil meer details over gisteren." Ze grijnsde van oor tot oor. Blijkbaar was mijn smsje niet genoeg. Ik zuchtte.
"Kom, we hebben gym, kun je het me mooi in de kleedkamer vertellen," zei ze en ze trok me mee. Ik had altijd zo'n hekel aan gym. Ik was namelijk niet bepaald het meest gecoödineerde meisje van de klas. Ik viel nogal vaak.
In de kleedkamers vertelde ik Julia alles, maar wel op zachte toon zodat de andere meisjes het niet zouden horen. Ik vertelde over het mooie hotel, de gillende meisjes voor de deur, het eten, Louis en Eleanor en de kus.
"Hebben jullie gezoend?!" vroeg Julia opgewonden. Ik schudde mijn hoofd.
"Het was meer een kus voor het slapen gaan," zei ik, een beetje teleurgesteld.
"Wow, dat hou je lang vol. Niet zoenen met een jongen," gniffelde Julia. Ik haalde mijn schouders op.
"Ik vind het wel fijn, niks overhaast," antwoordde ik terwijl ik mijn veters strikte. We liepen daarna de gymzaal in terwijl Julia nog allerlei vragen stelde.

"Lily!" Ik draaide me om om te zien van wie de stem kwam. Charles. Hij kwam op me af lopen.
"Charles, ik ben vrij, ik wil naar huis. Ik heb hier nu geen zin in," zei ik terwijl ik me wilde omdraaien om mijn jas te pakken. Hij bleef naast me lopen.
"Lily, luister nou. Ik wil dat je me vergeeft. Ik wil geen ruzie met jou," zei hij op smekende toon. Ik haalde mijn schouders op en zei verder niks. Hij bleef doorpraten.
"Luister Charles, zoals je al zei, wij zijn klaar. Over." Ik deed mijn jas aan en liep naar de uitgang, nog steeds wilde hij me niet met rust laten. Toen ik door de poort naar buiten wilde lopen greep hij mijn arm weer vast en trok me naar zich toe.
"Lily, luister," siste hij boos terwijl hij steeds harder in mijn arm kneep. Ik probeerde mijn arm los te schudden, het deed pijn.
"We vergeten wat er op dat feest gebeurd is, we gaan weer gewoon normaal met elkaar om, kom vanavond even langs," zei hij dwingend, ik voelde druppeltjes speeksel in mijn gezicht komen. Ik schudde mijn arm los.
"Nee," zei ik en ik draaide me om. Aan de overkant van de straat zag ik een jongen staan, capuchon, zonnebril, pet. Ik herkende hem bijna niet. Niall. Ik luisterde niet meer naar Charles en ik voelde een lach op mijn gezicht komen. Ik stak over terwijl ik Charles mijn naam nog hoorde roepen.
"Niall!" zei ik, zo hard dat alleen Niall het hoorde toen ik bij hem aankwam.
"Verrassing!" zei hij vrolijk en drukte een kus op mijn voorhoofd. Hij sloeg een arm om me heen en samen liepen we weg. Ik was Charles al bijna weer vergeten, tot Niall erover begon.
"Wie was dat?" vroeg hij. Ik haalde mijn schouders op en zocht naar de juiste woorden.
"Niemand die belangrijk is," zei ik. En ik meende het, Charles was niet meer belangrijk, dat was hij eigenlijk nooit geweest. Doordat Niall mij zo goed had behandeld zag ik in wat voor een klootzak Charles eigenlijk was. Ik snapte niet dat ik die jongen ooit leuk gevonden heb. Niall stopte en hij hield een taxi aan.
"Zeker weten?" vroeg hij nog een keer. Ik knikte, gelukkig hield hij er daarna over op.
"Waar gaan we heen?" vroeg ik. Niall gaf een adres op aan de taxi chauffeur en we reden weg.
"Ik heb vanavond een optreden en we gaan zo oefenen, ik wil je graag meenemen en voorstellen. Bovendien wil ik je zo goed mogelijk leren kennen, ik weet niet hoe lang we nog in Londen blijven." Bij dat laatste schrok ik, natuurlijk wist ik wel dat hij weer een keer weg moest gaan, maar het was niet leuk om het te horen. Ik zag dat we naar de O2 reden, had hij hier vanavond een optreden?
"Het is helemaal uitverkocht," grijnsde hij trots. Ik keek hem vol bewondering aan. Toen we dichterbij kwamen hoorde ik veel gegil.
"Waarschijnlijk zijn de andere jongens er net," zei Niall. Ik keek naar buiten en ik zag een steeds grotere menigte.
"Mijn hemel," zei ik angstig.
"Hou mijn hand maar vast, ik sleur je erdoorheen," zei hij met een glimlach. De taxi chauffeur wenste ons veel succes toen Niall betaalde en we lachten. Niall deed de deur open en we stapten uit. Het gegil was oorverdovend, het geflits oogverblindend. Niall stapte uit en hield zijn hand uit die ik gretig vast pakte.
"Who is that?" Werd er van alle kanten geroepen. Bodyguards hielden de weg vrij en we wringen ons door de menigte heen. Het leek een eeuwigheid te duren. Ik voelde mensen aan mijn haar trekken, handen die me overal aanraakten, fotos die gemaakt werden. Zoiets hysterisch had ik nog nooit meegemaakt. Het duurde tien minuten toen we eindelijk bij de dranghekken waren waar we gewoon normaal door konden lopen en toen we eindelijk binnen waren slaakte ik een diepe zucht.
"You ok?" vroeg Niall grijnzend. Ik keek hem aan.
"Hoe houd je dit vol?" vroeg ik vol ongeloof. Hij haalde zijn schouders op en vertelde dat je er wel aan zou wennen.
"Nu denkt iedereen dat ik jouw vriendin ben," zei ik toen we verder door de hal liepen. Niall had mijn hand weer vastgepakt.
"Nou en," zei hij schouderophalend en hij lachte ondeugend. Ik begon een beetje te blozen en praatte snel over wat anders.
"Kom, ik ga je voorstellen," zei Niall. Hij trok me mee door de lange gangen en we liepen door een paar deuren tot we bij de kleedkamers kwamen.
"Guys! Dit is Lily," zei Niall toen hij de deur opendeed en ik oog in oog stond met vier nieuwsgierige jongens en wat bewakers en andere mensen die allerlei rollen vervulden. Louis zwaaide vrolijk en ik lachte terug.
Ik keek de jongens aan, eentje herkende ik, Harry, die met dat haar. Hij kwam als eerste op me af gestapt en schudde me de hand. Daarna stelden ook Zayn en Liam zich voor en ze vroegen hoe het ging.
"Eleanor is er ook," zei Louis, ik keek hem schaapachtig aan.
"Is ze in de kantine?" vroeg Niall, Louis knikte.
"Ik breng je er wel even heen," zei een vrouw die ook in de ruimte was en het tafereel had aanschouwd. Niall knikte en ik zwaaide vrolijk de jongens gedag. Ze groetten met allemaal en ik liep achter de vrouw aan, naar de kantine. Toen we daar aankwamen zag ik Eleanor al meteen, er stonden nog meer mensen die me onderzoekend aankeken. Waarschijnlijk omdat ik een schooluniform aan had.
"Hi, Lily!" zei ze vrolijk toen ze me zag. Ze zat in haar eentje en had een blikje cola voor zich staan. Ik groette haar en ging naast haar zitten. We begonnen wat te praatten over van alles en ik merkte dat ik het erg goed met haar kon vinden.

Reacties: