FanFic.nl

love can change your life *finished*

hoofdstuk 10

We zijn er! Wakker worden slaapkop! Hoor ik. Ben ik nu alweer in slaap gevallen. Ik stap de auto uit en zie een wit huis. Het is best groot en een groot houten hek eromheen. Mooi huis heb je! Zeg ik. Louis duwt een sleutel in mijn hand. Ons huis zul je bedoelen, zegt hij en geeft me een knipoog. Ik loop samen met hem naar binnen. Wauw! Roep ik terwijl ik de inrichting zie. Het is echt super mooi heel chique meubels en schilderijen aan de muur. Vind je het wat? Vraagt Louis. Ik draai me om naar hem en zeg; uhmm… jaah dit echt zoveel beter dan dat krot van mijn ouders. Louis lacht. Hij pakt mijn koffer en wenkt me dat ik met hem mee moet lopen. We komen bij een grote slaapkamer. Pak je koffer maar uit en maak het jezelf gemakkelijk, zegt Louis en loopt weg. Ik wacht tot hij weg is en laat me op bed vallen. Wow die ligt lekker. Ik kan hier verdwalen zo groot is dit huis. Nou ja ik verdwaal nog in de supermarkt dus dit is niks. Ik waag de gok om door het huis te lopen. Oke de eerste deur! Ik maak hem open en zie de badkamer. Lekker relaxt hij heeft een bubbel bad. Ik sluit de deur en probeer een andere deur. Inloopkast! Achter de volgende kamer zit de logeerkamer. Ik loop weer naar beneden en ga op de bank zitten. Dit is een droom dit kan niet echt zijn! Denk ik in mezelf. Opeens verschijnt er een telefoon voor me. Ik zie Louis knikken. Het is voor jou! Zegt hij. Ik pak de telefoon en zeg voorzichtig; ha..ll..o. ROMY WAAR ZIT JIJ WE STAAN OP HET PUNT HET VLIEGTUIG IN TE STAPPEN JIJ BENT FOETSIE! Hoor ik Maja schreeuwen. Ik ben…. Voordat ik de zin afmaak kijk ik naar Louis. Hij fluistert; zeg het maar gewoon. Ik ben bij Louis, zeg ik. Maar kan de zin amper afmaken als Louis de telefoon over neemt. Ze is nu thuis maak je geen zorgen ze zit hier goed, zegt Louis kalm tegen Maja. Hij geeft me de telefoon terug en loopt weg. Maja? Zeg ik voorzichtig. Hoe ga je dit aan je ouders vertellen? Zegt Maja ongerust. Uhm…nou dat is nogal gecompliceerd! Zeg ik. Je wilt dat wij het doen hé! Raad Maja meteen. Jaah zouden jullie dat willen doen? Vraag ik op mijn liefst. Oke oke omdat jij het bent, zegt Maja en hangt op. Was ze boos? Vraagt Louis die ondertussen weer terug was gekomen. Ja best wel maar dat kan ik ook wel begrijpen! Zeg ik. Hij haalt zijn handen achter zijn rug uit en gooit een nerf geweer op mijn schoot. KOM LOL TRAPPEN! Roept Louis. Hij rent de trap op. Ik pak het geweer en sluip achter hem aan. De slaapkamer, ik open voorzichtig de deur. Niks. De badkamer deur staat wel open. Ik duw het geweer tegen mijn borst aan en kijk om het hoekje. Daar ligt hij verscholen in de badkuip. Ik richt en raak de rand van het bad. Louis schiet en raakt me. HA IK WIN! Roept hij en pakt me vast. Hebbes! Voegt hij er nog aan toe. Dit was helemaal niet z’n slecht idee, zegt hij. Wat? Vraag ik. Dat jij hier kwam, ik zit hier meestal toch alleen! Zegt hij. Ik draai me om zodat ik zijn gezicht kan zien. Je bent echt een schat weet je, zeg ik en por hem in zijn wang. Hij pakt mijn hand vast en trekt me mee naar de tuin. We gaan samen in de hangmat zitten die daar staat. Denk je dat je ouders het hier mee eens zijn? vraagt hij opeens. Het zal wel niet maar ik ben oud genoeg om mijn eigen keuzes te maken! Beslis ik. Hij lacht naar me en pakt mijn hand vast. Laat me niet alleen, zegt hij. Nooit ik laat je nooit meer gaan, antwoord ik. Voor altijd? Vraagt hij weer. Voor altijd! Zeg ik en geef hem een zoen.
Ik zit nu al een paar dagen in mijn nieuwe huis en het voelt best goed. Het voelt alsof ik nu zelfverzekerder ben. Maar ja geluk duurt altijd maar even want voor ik het weet staan mijn ouders voor de deur. Het was precies op het moment dat Louis met de jongens gingen repeteren voor hun tour dus zat ik daar ook nog met hun alleen. Romy wat meen jij je wel niet, je gaat zomaar hier wonen, roept mam middenin een rustig gesprek. Nu word ik pissig. Ik sta op en roep; mam ik ben dan wel je dochter maar ik vind dat het tijd word dat ik mijn eigen beslissingen ga maken! Volgens mij vonden ze dat ik gelijk had want ik heb ze nog nooit zo naar elkaar zien kijken. Ik geef je een week als je dan nog hier wilt blijven moet je het zelf maar weten, zegt pap. Maar weet dat onze deur altijd voor je open staat, zegt mam er nog achteraan en loopt samen met pap terug naar de auto. Volgens mij moest mijn moeder zelfs een beetje huilen. Ik loop naar boven en ga op bed zitten. Ik heb mijn ouders teleurgesteld. Sukkel dat ik ben. Er loopt een traan over mijn wang. IK HEB MIJN OUDERS TELREURGESTELD! Roep ik uit het niets en begin nog harder te huilen. Ik had niet gemerkt dat Louis thuis was gekomen. Gaat.. het… een beetje? Vraagt hij voorzichtig. Ik schud mijn hoofd. Hij gaat voor me zitten op zijn knieën en legt een hand op mijn schouder. Ze zullen het wel begrijpen het is nu even moeilijk voor ze maar zo voelde je opa en oma zich ook en hun ouders ook weer. Ik kijk hem aan. Hij begint een beetje te lachen. Wat is er zo grappig? Vraag ik. Je.. je mascara is uitgelopen. Zegt hij. Ik wil het wegvegen maar Louis pakt al een zakdoek uit zijn zak en veegt het af. Sorry dat je met dit wrak moet leven, verontschuldig ik me. Ik heb er zelf voor gekozen, zegt hij. Hij gaat op bed liggen en pakt zijn mobiel. Hij typt wat in en zegt; kijk dit, ze stalken je overal. Ik kijk en zie een foto van mij die even iets bij de supermarkt halen is. Dit is niet normaal! Zeg ik. Weet ik maar nu de halve wereld denkt dat jij mijn vriendin bent doen ze er alles aan om foto’s van je te krijgen, wen er maar vast aan dit word alleen maar erger! Zegt Louis en gaat verder met zijn mobiel. Wil ik dit wel. Wil ik wel een leven waar er overal foto’s van me genomen kunnen worden genomen, bedenk ik me.Natuurlijk wil ik dat niet. Maar ik wil super graag bij Louis zijn. en naar huis? Is geen goed idee na dit. Is er iets? Vraagt Louis. Nou… eigenlijk wel, ik weet niet of ik bekend wil worden of dat mensen weten wie ik ben. Maar ik wil ook bij jou zijn! vertel ik. Wauw het leven is echt niet makkelijk! Zegt Louis. Weet ik we moeten nu genieten van het moment, zeg ik. Het was een tijd stil voor dat er weer wat gebeurde. Ik vind dat ik je mee uit eten moet nemen! Zegt Louis. Dat hoeft niet speciaal voor mij, zeg ik. Hij kijkt me verbaast aan en zegt; speciaal weet je nog! Ik lach naar hem. Hij pakt mijn hand trekt me naar hem toe. Waar wil je heen prinses? Vraagt hij. Maakt niet uit als ik maar bij jou ben, zeg ik. Ik weet een bijzondere plaats voor een bijzonder iemand, zegt hij en strijkt over mijn neus. Langzaam loopt hij naar de deur en vraagt; kom je nog. Ik sta op en loop hem achterna.
We zijn er! Hoor ik Louis na een half uur in de auto zitten roepen. Ik stap uit de auto en zie een best eenvoudig maar toch chique restaurant. Ik loop met hem naar binnen. Oke ik had het verkeerd dit is niet eenvoudig dit is wauw. Er staat op elke tafel een gouden kandelaar. De stoelen zijn rood bekleed en de muren zijn met rozen behangen. Dit is prachtig! Roep ik. Ja hé ik zei toch bijzonder, zegt louis en neemt me mee naar een tafel. Er komt meteen een ober naar ons toe. Hier zijn de menu kaarten en wat willen jullie drinken? Vraagt de man. Uhm een kop yorkshire thee en prinses wat wil jij? Vraagt louis. Uhm.. doe maar gewoon een glaasje water, zeg ik bescheiden. Oke komt er aan, zeg de ober en loopt weg. Ik open de menu kaart. Oke dit is geen patat! Bedenk ik me. Ik bekijk de gerechten maar weet van het grootste deel niet eens wat het is. Ow kijk een salade met tonijn! Dat ken ik wel, zeg ik opeens. Louis schiet in de lach en zegt; je komt niet vaak in restaurants hé? Dat kun je wel zeggen mijn leven bestond uit de afhaal chinees en de wok, verder ben ik nooit geweest! Zeg ik. Het word akelig stil. Ga maar voor de salade dan weet ik zeker dat je hier niet dood neervalt! Grapt louis. De ober komt aangelopen met het drinken. De yorkshire thee en voor de lieftallige dame en glas sprankelt water, zegt hij. Slijmbal, denk ik in mezelf. Hey pas op ze is van mij, zegt louis tegen de man. Mijn blik valt op zijn naamkaartje. Sjaak…. Wat een naam, denk ik. we bestellen ons eten en sjaak gaat weer weg. Niet lang daarna komt er een meisje naar ons toe. OMG OMFG JIJ BENT LOUIS VAN ONE DIRECTION OMG, MAG IK JE HANDTEKENING, roept ze. Uhm ja tuurlijk, zegt louis. Louis geeft haar de handtekening en gaat met haar op de foto. Half gillend rent ze weg en roept; MAM HET WAS LOUIS!!! Haha dat was grappig, lach ik. niet als dat je de hele tijd over komt, zegt louis en zucht diep. Zo leuk is het niet om beroemd te zijn je hebt nooit tijd voor jezelf, er is altijd wel iemand in mijn buurt! Zegt louis. Maar je lijkt altijd zo blij als ik je op zie treden? Zeg ik verbaast. Ja dat is geweldig om te doen maar soms wou ik dat ik alleen kon zijn en even weg van de drukte, gaat hij verder. Ik wil wel zeggen dat ik het begrijp maar dat doe ik niet, ik weet niet hoe het is om over achtervolgt te worden! Zeg ik.

Reacties: