FanFic.nl

Specially in love

Chapter 3 - Heartattack

Na een diepe zucht loop ik zo snel als ik kon langs de tafel waar Deagol in zijn eentje aan zat. Als ik net opgelucht wil kijken als ik besef dat ik zonder problemen langs Deagol ben gekomen wordt ik bij mijn arm vast gepakt. Geschrokken kijk ik om en zie hoe Deagol opstaat. Hij begint in mijn arm te knijpen waardoor ik door mijn benen naar de grond zak.
Wanhopig kijk ik naar de tafel waar One Direction aan zit. Ik zie hoe Niall zijn vork in zijn bord laat vallen en de anderen aanstoot.
De jongens kijken om, zien hoeveel pijn ik heb maar blijven zitten. Nietwetend wat ze moeten doen.
Deagol geeft mij een ruk aan mijn arm waardoor ik val, trekt mij aan mijn pols omhoog en sleurt mij het restaurant uit.
Eenmaal buiten neemt hij mij mee een steegje in, gooit mij tegen een stenen muur en geeft mij een stomp in mijn maag. Van de pijn zak ik in elkaar met mijn armen tegen mijn buik.
Die ene stomp wordt nog gevolgd door een paar andere stompen en een paar schoppen. Pas als ik hoor hoe vijf paar stemmen mijn naam roepen voel ik voor het eerst sinds deze aanval hoop.
Deagol hoort het ook, gromt bij zichzelf en sleurt mij aan mijn haren verder de steeg in. Daar waar niemand mij kan zien gooit hij mij tegen de grond en gaf mij een keiharde trap in mijn maag.
Ik schreeuw het uit van de pijn maar stop abrupt als Deagol een mes tegen mijn keel legt.
'Je houdt je bek dicht.'snauwt hij.
Als ik geen antwoord geef grijnst hij tevreden. Hij pakt mijn arm, trekt mij overeind en haalt uit met zijn mes.
Het mes snijdt mij vol in mijn arm, ik open mijn mond om te gillen maar doe het niet aangezien ik het dan niet zou overleven. Als goedkeuring snijdt Deagol mij nog een keer in mijn arm. Het mes gaat deels over mijn andere wond heen wat nog veel meer pijn doet.
'Amoryn!'wordt er geroepen.
Mijn hart staat stil als ik de stem van Liam hoor. Hij mag hier niet naar toekomen, dan grijpt Deagol hem ook.
Deagol gromt, gooit mij weer op de grond en geeft mij een trap tegen mijn hoofd. Daarna rent hij de steeg uit.
Een seconde of twintig daarna rent er iemand naar mij toe. Als ik steun zoek bij de muur om mezelf overeind te hijsen bereikt deze persoon mij.
'Amoryn?'vraagt Liam.
Ik doe een stap naar hem toe, val duizelig in zijn armen en voel mij slap.
'L... Li... Liam?'stotter ik.
Liam gaat op de grond zitten met mij tegen zich aangedrukt. Hij pakt mijn arm en kijkt erna.
Als hij met zijn vinger over mijn snijwonden gaat krimp ik ineen van pijn. Opeens pakt hij de mouw van zijn vest vast en scheurt die af.
'Wat doe je nou.'roep ik nog half duizelig uit.
Liam reageert niet, hij bindt zijn af gescheurde mouw om mijn wonden heen en helpt mij overeind.
'Kom, bij mij thuis gaan we je wonden verzorgen.'mompelt hij.
Ik voel zijn voorhoofd op mijn hoofd en zijn neus tegen mijn voorhoofd. Hij beschermt mij besef ik vreemd genoeg. Het maakt mij niet uit aangezien ik mij veilig bij hem voel en half op Liam steunend lopen we samen naar het appartement waar Liam woont.

Reacties: