FanFic.nl

Truly, Madly, Deeply

Fourteen

"Klootzak!" Ik pakte een sigaret en stak er boos een op. Ik voelde de tranen over mijn wangen. Ik liep boos verder, weg van het vuur, weg van Niall. Ik hoorde iemand achter me aankomen, toen ik omdraaide zag ik Eleanor. Achter haar stond Niall stil. Ik vond dat ie er hopeloos bij stond, geen idee wat hij met zichzelf aan moest. Ik zette het flesje Corona weer aan mijn lippen en dronk het in een teug leeg. Ik bracht de sigaret naar mijn mond en inhaleerde diep en snel. Ik zag Liam achter Niall verschijnen en hem vastpakte en mee terug nam. Ik haatte dit, ik kende ze nauwelijks en veroorzaakte nu al allemaal drama. Eleanor sloeg een arm om me heen.
"Lily, hij vindt je echt leuk!" zei ze en ze probeerde me te troosten terwijl ik de tranen gewoon liet gaan.
Niall had me verteld dat hij van zijn management iets moest nemen met een onbekend meisje. Toevallig was hij mij tegen het lijf gelopen, anders had het net zo goed iemand anders kunnen zijn die zij geregeld hadden. Het moest omdat mensen anders twijfels kregen over zijn geaardheid, niet dat hij homo was, en het was goed voor het imago. Toen hij dat vertelde wilde ik verder niet meer luisteren. Het verklaarde waarom hij het niet erg vond in het openbaar met mij gezien te worden zo snel, dat hij me mee vroeg naar de awardshow, dat hij me hier naartoe had meegenomen en Harry had een foto op twitter moeten zetten, dat hij me uit de Blokhut had getrokken terwijl iedereen het had kunnen zien. Ik voelde me ineens heel erg ongewild en onuitgenodigd. Ik hees aan de sigaret die al snel op was en trapte hem uit.
"Ik ga naar huis," zei ik tegen Eleanor die niet wist wat ze tegen me moest zeggen.
"Nee, het is laat en donker! Hoe wil je thuis komen! Slaap vanavond bij mij in bed, ik trap Louis er wel uit." Ze kwam met allemaal redenen waarom ik niet mocht gaan, maar ik luisterde niet. Ik liep met grote passen langs het kampvuur, waar niemand meer was, naar binnen. De jongens keken op, ze zaten aan de eettafel. Ik liep met snelle passen langs zonder ze aan te kijken, ik zag vanuit mijn ooghoeken dat Niall met zijn hoofd in zijn handen zat.
"Lily, wacht!" Hoorde ik Liam en Louis tegelijk roepen. Ik draaide me om.
"En jullie deden net zo goed mee! Klootzakken." Ik schold ze in het Nederlands uit en zag ze verbaasd kijken. Ik liep naar boven en hoorde Eleanor ook het huis binnen komen.
"She's going home," zei ze. Ik hoorde Louis met haar discussiëren maar luisterde verder niet naar wat er gezegd werd. Ik liep naar de kamer, mijn tas was nauwelijks uitgepakt. Ik flikkerde er wat spullen in die los op het bed lagen en deed de tas dicht. Ik hoorde de deur opengaan, daar stond Niall.
"Stay." Meer zei hij niet, ik keek hem aan en zag betraande ogen.
"Nee, Niall. We hebben nog maar net wat en kijk hoeveel gezeur we nu al hebben. Ik wil niks meer met je te maken hebben," zei ik. Het leek alsof ik het iemand anders hoorde zeggen, zo onwerkelijk. Ik probeerde met mijn tas langs hem heen te lopen.
"Lily, ik begin je echt heel leuk te vinden. Dat had ik in het begin niet verwacht." Ik werd alleen maar bozer.
"Ik ben je godverdomme opgedwongen zonder dat ik het wist! Ik snap alles nu, waarom je het niet erg vindt om met me in het openbaar gezien te worden zo snel. Niall, laat me met rust." Tranen vloeiden over mijn wangen.
"Ik ben ze dankbaar, anders had ik je nooit ontmoet," zei Niall, hij wilde me er nog steeds niet langs laten.
"Ik wou dat ik je nooit had ontmoet!" riep ik hard, ik zag zijn gezicht veranderen en langzaam stapte hij opzij. Ik keek hem buiten adem aan, hij keek mij in mijn ogen en even wilde ik hem omhelzen. Toen stapte ik langs hem heen en sleurde de tas mee naar beneden.
"Lily, je kunt niet gaan! Het is donker, je kunt niet autorijden, er zijn nergens mensen in de buurt." Liam kwam voor me staan en probeerde me tegen te houden.
"Ik wil hier gewoon weg," snikte ik. Ik kon mijn tranen niet meer in bedwang houden. Ik voelde me zo gekwetst, Niall had alles gefaked. Ik voelde me bedrogen en voorgelogen.
"Lils, je weet dat we je niet kunnen laten gaan," zei Harry en hij sloeg een arm om me heen.
"Breng me weg dan," snauwde ik terug en sloeg zijn arm van me af. Hij deed net zo goed mee, met die foto vanmiddag. Ik zag de jongens blikken uitwisselen.
"We hebben allemaal gedronken, niemand mag rijden," zei Louis. Ik wist dat ze gelijk hadden en ik zuchtte.
"Godverdomme, eikels, klootzakken." In het Nederlands verstonden ze me niet dus kon ik lekker mijn gang gaan. Ik gooide mijn tas in een hoek, ik besefte ook dat ik geen kant op kon en liep naar de koelkast. Ik trok de deur agressief open en pakte nog drie flesjes Corona.
"Is dat wel zo'n goed idee?" vroeg Eleanor, ik reageerde niet en deed de deur open en besloot in mijn eentje buiten te gaan zitten, kijken naar het uitdovende vuur.
Ik was opgelucht toen ik hoorde dat niemand achter me aan kwam, af en toe zag ik wel iemand naar buiten kijken om te controleren of ik er nog wel zat. De verleiding om weg te rennen was heel groot, maar ik wist dat ik dan uiteindelijk wel weer terug zou moeten komen en dat zou als een verlies voelen.
Ik rookte sigaret na sigaret tot mijn pakje leeg was. Toen hoorde ik iemand naar buiten lopen, het was Eleanor met een flesje Corona.
"Hier." Ze reikte me een pakje sigaretten aan. Ik keek haar vragend aan.
"Ja ik rook soms, maar zeg het niet tegen Louis," zei ze en ze giechelde. Samen staken we er een op en rookten hem stilletjes op.
"De jongens slapen al, kom je ook zo?" vroeg ze en ze stond op. Ik haalde mijn schouders op. Ik had nog anderhalf flesje Corona. Ze zei niks en draaide zich om en liep terug naar het huis, het pakje sigaretten had ze laten liggen, ik glimlachte tegen mezelf.
Toen ik vijf sigaretten had gerookt waren de flesjes Corona op. Wat nu? Ik had geen idee naar welke kamer ik moest gaan, waar ik moest gaan slapen. Ik besloot wel naar binnen te gaan, want met het vuur uit was het behoorlijk koud.
Toen ik opstond voelde ik de alcohol heel goed. Ik zette een paar stappen en voelde dat ik moeite had rechtop en rechtdoor te lopen. Ik moest lachen. Ik wankelde naar de schuifpui en toen ik deze open deed zag ik Niall in de keuken staan. Hij had zijn hand in een zak chips en keek me droevig en verbaasd aan.
"Ik dacht dat je allang ergens sliep," zei hij. Ik reageerde niet en gaf hem een woeste blik. Hij keek me schuin aan.
"Je bent dronken," zei hij. Ik schudde mijn hoofd en liet een hikje ontsnappen, kak. Hij kwam op me afgelopen, ik wilde wegrennen maar mijn benen deden niet mee. Ik voelde hoe hij me optilde en mijn ogen voelen dicht terwijl er een traan over mijn wang kroop. Ik merkte dat hij mij de trap optilde en in een bed legde. Toen viel ik in slaap.

Ik werd wakker door de zon die in mijn gezicht scheen. Naast mij lag niemand. Ik voelde mijn hoofd een beetje kloppen en ik keek op de klok. Half negen, ik had maar vier uurtjes slaap gehad. Ik ging weer liggen maar besefte dat ik niet meer in slaap kon komen door de dorst. Ik stapte uit bed, iemand had me uitgekleed. Langzaam kwam de herinnering van gisteravond weer terug. Ik zuchtte, ik wilde niet naar beneden gaan, maar het moest wel.
Ik deed mijn lange pyjamabroek aan waar ik elke zondag in leefde en deed een dikke trui aan. Ik liep naar beneden en zag dat er niemand was, gelukkig. Het was ook nog heel stil in het huis. Ik liep naar de koelkast en maakte voor mezelf een schaal cornflakes. Toen zette ik mezelf op de bank neer en deed de TV aan. Ik had geen idee wat erop was en staarde maar wat naar het scherm.
"Waarom kijk je dit?" Ik schrok op, achter me stond Liam in zijn pyjama.
"Er is niks anders op," mompelde ik. Liam kwam naast me zitten. Het was half tien, best vroeg. Toen herinnerde ik me dat Liam niet zoveel had gedronken als de rest, hij stopte na drie biertjes.
"Gaat het weer een beetje? Je was vannacht behoorlijk overstuur," zei hij en hij legde zijn hand op mijn schouder. Ik haalde mijn schouders op.
"Ik wil vandaag zo snel mogelijk naar huis," zei ik. Liam knikte.
"Je mag wel met mij mee rijden," zei hij. Gelukkig, ik wilde echt niet bij Niall in de auto.

Reacties: