FanFic.nl

I came for a dream but just not that 1.....

Kleine stapjes...

Toen ik wakker werd alles me helder. Ik kan nooit meer lopen. Die zin ging wel tig keer door me hoofd. De zuster kwam binnen. “U krijgt een rolstoel en u moet naar een revalidatiecentrum, waar u steeds beter gaat leren lopen. Of te minste een beetje.”� “WAT IK GA WEER KUNNEN LOPEN?”� “Haha rustig, het zal met kleine stapjes moeten gaan maar u komt er wel. Het is wel heel belangrijk dat u mensen om u heen hebt die u steunen, want het gaat veel energie kosten en u zal emotionele tegenslagen krijgen.”� “Oh,”� ik dacht opeens aan mijn vrienden, geen optie, die zijn in Canada net zoals mijn familie. HARRY! die ik er daar straks zonder pardon uit gooide. Ik wil hem bellen NU! “Mevrouw, wilt u mij mijn telefoon aangeven?”� Ik toetste het nummer van Harry in. “Heey euhm het spijt mij van daarnet, alleen ik had net gehoord dat ik niet meer kan lopen en mijn droom in een spatte.”� “Lieve schat, ik vergeef je alles dat weetje toch?”� “ja haha, klopt!”� Ik word weer wat vrolijker, dat voel ik aan alles. “Wil je me ophalen?”� “Ben all onderweg, nou ja ik bedoel ik kom eraan hihi”�. Met een goed gevoel hang ik op, dan komt opeens mijn lerares van de dansschool binnen. “Heey lieverdje hoe gaat het kanjer?”� “Gaat wel. Ik ben een emotional mess nu dus haha.”� “Geen probleem, maar je weet toch dat je nu niks maar hebt aan je opleiding?”� En ja hoor daar barstte ik weer in tranen uit. “Het is een gevoelig onderwerp sorry.”� “Zeg geen sorry lieve schat”� en ze aait over mijn voorhoofd. “Wat zou jij willen? Wil je wachten met je opleiding, en als je naar je revalidatieperiode er klaar voor bent dat je dan weer doorgaat?”� “Bedankt mevrouw, dat wil ik graag maar het zal nooit meer worden als vroeger...”�

Reacties: