FanFic.nl

Aidan & Dewi the lost future

Hoofdstuk 8

“Eh wat?”� vraag ik.
De man begint weer te lachen. Hij lacht me te veel…
“jaja, kind. Je hoorde het goed. Je bent bij het geheimagenten bureau in Londen”�
Hij lacht nog even.
“Kom ik leid jullie rond”�
Die man geeft me de kriebels. Die haviksneus van hem staat me niet aan. Een beetje onzeker loop ik samen met Aidan met de man mee. Hij legt uit wat ze hier doen. Hoe ze werken. Waar ze trainen en eten. Een paar vragen komen in me op. Waarom legt hij alles uit? En waarom ons? Ik schud de vragen van me af en let op de omgeving. De vloeren zijn zwart. De wanden zijn wit. En de deuren zijn van donker, maar prachtig hout, gemaakt. Iedereen zit in zwarte pakken of mantelpakjes aan bureaus te werken. Aidan kijkt om zich heen en dan naar buiten. De ramen zijn zo behandeld dat niemand naar binnen kan kijken en alleen het zonlicht er door heen komt. Meneer Garrison praat gewoon door…
“Deze deur door alstublieft”�
Hij doet een deur open en laat ons er door. We komen in een grote sport zaal. Een aantal mensen zijn vecht sporten aan het oefenen. Weer een aantal mensen drukken op. Of doen aan gewichtheffen. Een gast die zit met wat gadgets te spelen.
“kom maar even mee.”�
Meneer Garrison loopt naar een als een nerd uitziende jonge man die bezig is met een schroevendraaier en een armand.
“Sem! Kom eens? Zijn de spullen klaar?”�
De jongeman kijkt op draait nog even een schroefje vast en pak dan wat dingen om vervolgens naar ons toe te lopen.
“J…j.jaa… me..me..meneer”� zegt Sem stotterend.
Hij overhandigt de grote man tegen over hem twee dingen.
“Ha..hall.. hallo. I… ik.. b b ben Sem”�
Hij schud onze hand.
“Dewi Twin. Aangenaam”�
Ik glimlach naar hem. Hij moet ongeveer… ik zeg je… 18 of 17 zijn. Hij glimlacht terug. Ik verbaas me over de zekerheid in die ogen van hem.
Aidan en Sem begroeten elkaar ook.
“Hier! Kijk dit is voor jullie als jullie besluiten ons te helpen, of hoe wel… voor ons komen werken”� Aidan en ik kijken elkaar even aan.
“Werken? Voor jullie?”� Zegt Aidan onzeker.
“Ja jullie deden het onderzoek goed voor beginners… jullie hebben er aanleg voor”�
Ik kijk twijfelend naar de man tegenover me.
“Hoe lang denk tijd hebben we?”� vraag ik aarzelend.
“Een week… Daarna komen jullie hier terug en zeggen wat jullie willen. Zelfde dag zelfde tijd”�
Aidan en ik knikken dat we het begrijpen. We lopen terug naar de lift en gaan naar beneden.
“Kom we gaan naar mijn huis”� zegt Aidan.
Ik stem er mee in. Samen lopen we naar zijn huis toe. Ik steek mijn hand in mijn zak. Ik haal een klein wit papieren briefje uit mijn zak.
“Er ligt vast wel een aansteker bij mij thuis”� zegt Aidan als hij het briefje ziet.
Hij opent de voordeur als we bij zijn huis zijn. Meteen zie ik een aansteker liggen als we binnen komen. Zijn moeder is niet thuis en zijn zusje ook niet. We gaan buiten staan en verbranden het briefje met de cijfers er op. Ik kijk omhoog als ik de as van het briefje verspreid door de tuin zo dat het niet op valt. De wolken worden donkerder. We snellen naar binnen net als Aidan de deur dicht trekt barst de hel los en begint het te stormen.
“Nou… lekker dan”� mompel ik.
Ik plof op de bank neer en Aidan zet thee. Al snel krijg ik een grote mok met thee en melk onder mijn neus geschoven. Ik neem het dankbaar aan en neem een klein slokje. Suiker zit er dus ook in. Denk ik als ik de zoete smaak proef. Aidan zet de tv aan. Een nieuwsbericht komt blijkbaar. Ik hoor het herkenbare deuntje.
“Hallo allemaal en welkom bij het nieuws.”�
Het naam balkje van de man die spreekt verschijnt.
“Vandaag gaan we het hebben over de survival clubs.
De schuld schijnt steeds groter te worden en lijkt zich niet terug te betalen. De politie en andere mensen die hier in zijn gespecialiseerd gaan zich er in mengen om de clubs te helpen”�
Verbaast staar ik naar het beeldscherm.
Aidan is opgestaan en staat bij de tafel. Hij leest een klein briefje.
“Beste Aidan.
Ik ben samen met Sanne een weekendje weg.
Je mag friet en pizza bestellen als je wilt.
Er ligt wat geld in het ladekastje.
Kus je moeder.”�
Leest hij voor.
hij kijkt op. Ik kijk even in zijn mooie ogen. Ik schud mijn hoofd. Met je gedachtes er bij blijven meis! Zeg ik tegen me zelf.
Aidan belt de pizza gast en ik zap wat op de tv… niets.. HA! Toch wel! Ik ga op het puntje van de bank zitten en kijk naar ultimate survival. Die gast is gewoon de stoerste ter wereld! Hij is ook nog eens het hoofd van de scoutingbeweging in de wereld! En ook de held van alle survivalaars. Na een half uur komt de gast van de pizza. Aidan betaalt en neemt twee dozen mee naar binnen.
“Hmm-hmm!”� neurie ik als ik een hap neem van mijn overheerlijke pizza.
Aidan grinnikt en knabbelt aan zijn pizza punt. Verder eten we in stilte onze pizza’s op. Ik ruim af en Aidan zoekt ondertussen een leuke film uit.
“Dewi! Lord of the rings?!”� roept hij van uit de woon kamer.
“Yo! Doe maar!”� gil ik terug.
Als ik alles heb afgeruimd gaan we naast elkaar op de bank zitten. Zijn hand raakt even die van mij en meteen schiet er een tinteling door heel mijn arm heen. De film start. Het is heel leuk… alleen ik heb de film zo vaak gezien dat er eigenlijk niets meer aan is. Ik begin na te denken over het voorstel van de man bij de geheime dienst. Langzaam vallen mijn ogen dicht voor dat ik mijn hersenen er over kan breken en val ik op zij in slaap.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.