FanFic.nl

Truly, Madly, Deeply

Seventeen

De volgende drie dagen zag ik Niall niet, hij had het te druk en was ook niet in Londen. Ze hadden fotoshoots, interviews, optredens en nog meer bezigheden. Ik betrapte mezelf erop ze een beetje te stalken op tumblr, maar ik kon het toch niet laten.
Die week op school kon Julia me niet met rust laten, toen ik vertelde over Nialls privé optreden werd ze helemaal wild. Er kwamen steeds meer mensen naar me toe die me allerlei dingen vroegen en foto's van Niall en mij lieten zien, vooral die foto bij het stoplicht was geliefd. Af en toe zag ik Charles in de gangen, hij gaf me dan een blik die een mix was van spijt en woede. Ik besloot hem te vergeten en te negeren.
Vrijdagmiddag liep ik terug van school, met mijn iPod in, toen er ineens een meisje naar me toe kwam. Of ze met me op de foto mocht, ik stond haar eerst verbaasd aan te kijken maar raapte mezelf bij elkaar en lachte voor de foto. Ik zag voorbijgangers me raar aankijken, ik moest lachen in mezelf.
Toen ik thuis kwam lag er een briefje op tafel.

'Spoedvergadering in Berlijn, dinsdag terug, sorry. Ik bel je nog X'

Mijn vader was overhaast vertrokken, zijn koffie mok van vanochtend stond er nog dus het was blijkbaar erg belangrijk. Dit was niet de eerste keer dat zoiets gebeurde. Toen ik wat drinken voor mezelf had ingeschonken hoorde ik mijn mobiel afgaan, ik zag dat Niall het was, hij had me elke dag gebeld, soms meerdere keren.
"Hi princess," zei hij toen ik opnam, ik voelde een lach op mijn gezicht komen.
"Hai, hoe gaat het?" vroeg ik terwijl ik een boterham met pindakaas en hagelslag probeerde te smeren. De hagelslag werd elke maand door mijn tante uit Nederland opgestuurd en ik was daar erg blij mee, het was mijn favoriete beslag.
"Ik ben net thuis, ben echt kapot. Zin om langs te komen?" vroeg hij. Ik stemde in en vroeg of ik nog wat eten mee moest nemen.
"Je bent de beste, ik heb wel zin in Japans," zei hij, ik moest lachen. Ik kende hem goed genoeg om te weten dat hij altijd honger had. Toen we doei hadden gezegd hing ik op, propte de boterham in mijn mond en kleedde me even snel om.
Ik schoot in een skinny jeans en een gebreide trui. Ik trok er mijn biker boots bij aan en deed mijn jas aan. Ik pakte mijn tas, gaf Scooby een knuffel en liep toen naar buiten. Ik besloot eerst naar de Japanner te lopen en dan een taxi te pakken.
Toen ik bij Niall aankwam trof ik hem aan in zijn trainingsbroek, hij had enorme wallen onder zijn ogen.
"Hier," zei ik terwijl ik de zak met eten op tafel zette. Hij snoof de geur op en kreunde van genot.
"Haha, gedraag je toch eens," zei ik lachend terwijl hij me een kusje toe blies. Hij maakte het open en pakte er een doosje uit.
"Ik snap niet hoe die mensen eten met deze dingen," zei hij terwijl hij twee stokjes omhoog hield.
"Ik ook niet," zei ik terwijl ik al bezig was met het zoeken naar een lepel. Toen ik ook bestek voor hem neerlegde zei hij dat hij toch een poging ging wagen om met de stokjes te eten. Ik zag hem klungelen en moest lachen.
"Hou er alsjeblieft mee op, je doet de rijst pijn," zei ik, hij keek me beledigd aan en pakte ook een lepel.
Toen het eten op was besloten we om op de bank een avondje tv te kijken. We maakten het ons comfortabel en ik kroop tegen hem aan terwijl we een deken om deden. Niall legde zijn arm om me heen en ik legde mijn hoofd op zijn schouder. Stilletjes zapten we wat, tot ik een horrorfilm zag die ik wou zien, hij zuchtte maar liet hem er toch op staan.
Tien minuten later hoorde ik hem snurken, ik moest lachen en besloot ook mijn ogen even dicht te doen.
Ik schrok wakker door de muziek van de aftiteling, ik keek op mijn horloge, half één, ik zuchtte. Naast mij werd Niall ook langzaam wakker. Hij wreef in zijn ogen en keek me duf aan.
"Hoe laat is het?"
"Half één, we zijn in slaap gevallen," zei ik. Hij grinnikte en pakte mijn middel vast en trok me weer naar zich toe.
"Blijf gewoon hier, dan hoef je nu niet meer over straat," zei hij en hij gaf me kusjes in mijn nek, ik twijfelde, maar toen ik merkte hoe moe ik was stemde ik toe.
"Ik heb hier alleen geen spullen," zei ik. Niall haalde zijn schouders op en trok me mee naar de slaapkamer. Hij rommelde in zijn kast en gooide toen een tshirt naar mij toe.
"Ik ga me even omkleden," zei ik toen hij bleef staan en wachtte tot ik mijn kleren uit deed. Nog steeds reageerde hij niet maar er kwam een ondeugende glimlach op zijn gezicht.
"Ugh, jij bent zo'n klein kind," zei ik terwijl ik met mijn ogen rolde en naar de badkamer liep. Daar deed ik mijn kleren uit, behalve mijn ondergoed, en trok Nialls shirt over mijn hoofd aan. Zijn shirt kwam tot over mijn kont, gelukkig. Ik rook eraan, het rook naar hem. Ik deed mijn haar in een staart en kwam terug. Niall lag al in bed zag ik en ik kroop ernaast.
"Sorry dat ik vanavond in slaap ben gevallen, het was vast er ongezellig," zei hij. Ik draaide me naar hem toe zodat onze neuzen tegen elkaar aan kwamen.
"Maakt niet uit, je bent vast helemaal kapot door afgelopen week. Bovendien heb ik zelf ook geslapen," zei ik en hij knikte. Ik nam zijn gezicht in me op, op zijn voorhoofd zaten een paar kleine puistjes, imperfecties die hem perfect maakte. Ik haalde mijn hand door zijn haar en bracht mijn mond naar de zijne toe, ik gaf hem een kus en hij zoende me terug. Een zoen vol met emoties die nog niet geuit waren, teder en vol passie. Ik probeerde niet teleurgesteld te kijken toen hij zich terugtrok.
"Lils, wat is jouw passie?" vroeg hij toen plotseling. Ik keek hem even aan en het duurde even tot ik de vraag snapte. Hij bedoelde wat hij met muziek had. Ik dacht terug aan mijn tijd in Nederland, ik hield van schaatsen. Mijn moeder nam me altijd mee naar de schaatsbaan waar ik hele middagen rondjes schaatste. Ik was er niet bijzonder goed in, maar ik vond niks leuker dan dat.
"Ik schaatste altijd," zei ik even twijfelend, hij keek me vragend aan en vroeg me om verder te vertellen.
"Toen mijn moeder overleed heb ik het niet meer gedaan, we verhuisden hierheen en ik verwaarloosde het, het kwam er gewoon niet meer van," zei ik, ik voelde tranen opkomen. Niall keek me een tijd stil aan, hij wist duidelijk niet wat hij moest zeggen. Ik zag hem denken en toen hij na vijf minuten nog niks gezegd had wilde ik zeggen dat het niet uitmaakte, tot hij ineens zijn mond open trok.
"Lils, ik denk dat ik verliefd op je ben," zei hij. Ik bloosde en keek hem aan. Ik had de afgelopen week al beseft dat ik verliefd op hem was, ik miste hem als hij er niet was en zodra ik een smsje kreeg voelde ik vlinders.Op dit moment hadden die vlinders ook een feestje in mijn buik. Als ik bij hem was had ik niks anders meer nodig, hij was alles dat ik nodig had en dat was ik me pijnlijk gaan beseffen. Ik wilde niet afhankelijk worden van een jongen, maar hij deed iets met me. Ik had me nog nooit eerder zo gevoeld zoals hij me liet voelen, geliefd, mooi, zelfverzekerd. Hij kon me zo gemakkelijk aan het lachen maken, zijn accent, zijn geur, zijn ogen die me deden denken aan een oceaan die na een heftige storm tot rust kwam, zijn ondeugende scheve lach. Alles aan hem zorgde ervoor dat ik verliefd op hem werd.
"Ik ben ook verliefd op jou," zei ik toen terug. Weer kust hij me. Toen stopte hij en ik ging op mijn rug liggen, ik was kapot. Ik wachtte op een 'welterusten', maar die kwam er niet, dus ik draaide mijn rug naar hem toe.
"En gaan we nu niet knuffelen?" zei hij toen, ik hoorde zijn ondeugende lach en ik voelde zijn arm om mijn middel terwijl hij mij tegen zich aan trok. Ik voelde hoe hij zijn gezicht in mijn nek legde en mijn geur inademde.
"G'night, beautiful," zei hij en hij drukte een kusje in mijn nek. Ik deed mijn ogen dicht en voelde dat ik heel snel in slaap viel. Ik had die nacht één van de mooiste dromen ooit, en ik kan zeggen dat ik nog nooit zo goed geslapen heb.

Reacties: