FanFic.nl

Never gonna be alone

Hoofdstuk 2

“Ben thuis!”� roept Mila door de smederij heen.
De hitte is bijna tastbaar. Verder op bij het vuur is Fend al druk aan het werk, zo druk dat hij niet eens kan antwoorden. Mila schud lachend haar hoofd en loopt met het mandje boodschappen het huis binnen. Alles is er klein op dwergen maat. Mila moet zich er maar aan aanpassen. Vind Fend altijd. En dat deed ze, bijna haar hele leven al. Ze neuriede wat toen ze de spullen op de juiste plekken zette. Even later komt ook Fend binnen. Zijn altijd wat norsere karakter hing vandaag extra dik om hem heen. Mila trok haar verfijnde wenkbrauwen op.
‘’Wat is er met jou?”� vraagt ze vriendelijk.
“We krijgen bezoek vanavond”� mompelt de dwerg.
Mila haalde haar schouders op en liet het er maar bij. Als hij er niet over wilde praten, prima. Ze legde al vast wat dingen voor het eten klaar en begon het houtvuur al op te stoken.
“Wie komen er op bezoek?”� vraagt ze.
Ze kon haar nieuwsgierigheid niet uit zetten en ze barste er nu van.
“Twee elfen die jou nog kennen als klein meisje”� zegt de dwerg afwezig.
Mila fronst, dat klinkt interessant. En dan te bedenken dat ze dacht dat ze geen familie had. Misschien was het ook wel geen familie. Ze wist het niet en ze zou het niet weten tot vanavond. Ze trekt een schort aan en begint de groente te snijden.
“Hoe was je dag eigenlijk?”� vraagt ze weer.
Zo ging het altijd, zij moest het gesprek op gang brengen en in leven houden. Hij antwoordde alleen en ging nergens echt op in.
“Goed. De jouwe?”�
“Ook wel, alleen die rot jochies waren van daag weer bezig”�
Mila zucht, altijd staan er van die kleine kinderen te wachten en dan gooien ze sneeuwballen naar je toe. En dan is het nog niet eens persoonlijk. Ze gaat verder met de groenten te snijden. Even later gooit ze de groente in de pan en gooit er een aantal flinke bekers water bij. Met wat moeite hangt ze hem boven het vuur en laat ze hem langzaam op warmen. Vermoeit gaat ze aan de tafel zitten.
“Zeg, moet jij niet naar je kamer?”� vraagt Fend spottend.
Mila grinnikt.
“Nee hoor. Ik moet het eten in de gaten houden, jij laat water zelfs nog aanbranden”�
Fend zucht. Mila glimlacht en roert in de pan met groentesoep.
“Hoe laat komt het bezoek?”�
“In de avond…”�
“Oké”�
Mila concentreert zich weer op het eten en gooit er stukjes vlees bij die ze al had gesneden. Zodra ze alles in de soep had gegooid ging ze naar boven om zich om te kleden. Zodra ze een nieuwe jurk aan heeft gedaan loopt ze naar beneden waar het eten al klaar is. Ze dekt snel en handig de tafel en schenkt de diepe borden vol groentesoep. Fend ging aan tafel zitten en Mila volgde. Fend had zijn nette kleren aan getrokken. Blijkbaar wilde hij netjes over komen. Waarom? Dat wist ze niet. Ze pakte de lepel op en blies om de soep wat te laten afkoelen. Fend tegen over haar deed het zelfde. Alleen hij blies niet en verbrande zijn mond. Mila schudde haar hoofd toen hij zijn mond spoelde met ijskoud water.
“Voortaan de soep niet meer zo heet maken!”�
“Het spijt me Fend maar ik heb geen recept van koude soep”� antwoordde ze koel.
Fend mopperde weer. Na dat ze alles op hadden ruimde Fend op en waste de boel af. Mila ging even op de bank liggen om wat uit te rusten voor het bezoek zou komen. Ze ademt de diep in en blaast het langzaam uit. Het plafond hing laag zo als in alle Dwergenhuizen, maar deze was iets langer om dat het in een elfen stad was. Fend kreeg af en toe bezoek van elfen die wat bij hem wilde laten maken dus hij moest wel. Ze hoorde hoe Fend de afwas deed en bijna een bord brak dat hij liet vallen. Ze grinnikte bij de gedachte. Fend was er altijd op alert dat zij geen borden liet vallen maar hij zelf liet geregeld een bord op de grond vallen het was om te lachen.
“Fend!?”� roept ze naar de keuken toe.
“Ja?”�
“Wie komt er op bezoek?”�
“Dat zie je dan wel…”�
“Fend, alstublieft?”� smeekte ze.
Fend kwam hoofdschuddend de woonkamer in.
“Je ziet het van zelf wel”� mompelde hij.

Reacties: