FanFic.nl

poison

4

Albus wist even niet wat te zeggen, dit meisje was zonder twijfel het mooiste wezen dat hij ooit gezien had.
Ze was een hoofd kleiner dan hem en was tenger gebouwd, met honingblond haar dat sluik over haar rug ging en ogen zo blauw als de helderste hemel.
‘Genoeg? Hij geeft ons zusje pijn gedaan en daar krijgt hij spijt van.’
De stem van James drong wel tot Albus door maar de betekenis ging compleet verloren.
Die ogen, ze trokken al zijn aandacht, alsof hij leek te verdrinken in deze eindeloze poelen.
‘Al? Zeg jij ook eens wat. Albus, je moet wel je hoofd er bij houden.’
Het leek alsof hij ontwaakte uit een droom toen zijn broer hem door elkaar schudde.
‘Ik…Wat is er?’
‘O wat een held, hij valt gewoon in slaap tijdens het grote gevecht.’
‘Een gevecht dat er beter maar niet komt, Kwast,’ Zei het meisje deze keer. ‘Want laat me duidelijk zijn, ik heb dit alles niet gestopt omdat ik jou wou helpen. Ik zou niet willen dat deze twee jongens al meteen straf krijgen nog voor het schooljaar goed en wel begonnen is.’
‘Ik ben toch al niets anders gewend.’ Dreigde James terwijl hij weer op Kwast af liep, dit keer was het Albus die hem tegen hield.
‘Wat, ga je haar nu ook al gelijk geven?’
‘Inderdaad, dit is gewoon waar hij op uit is James. Heef hem een mep en hij loopt meteen naar een van de leraren;’
‘En wat dan nog?’
Albus trok James zijn gezicht nog dichter tegen het zijne.
‘Pa is doodziek en hij kan het nu echt niet hebben dat jij betrapt word op vechten, dat is echt extreem, zelf voor jou.’
Hun vader er bij betrekken was echt een goede zet geweest want zijn broer slaagde er eindelijk in om te kalmeren.
‘Maak dat je weg komt, Kast.’ Siste hij woedend.
‘Ik dacht het niet, ik…’
‘Ga nu weg, en neem alsjeblieft je schoothondjes met je mee.’ Maakte het meisje zijn zin af, het leek er even op dat het groepje zou tegenpruttelen maar de blik in de ogen van het meisje was blijkbaar dreigend genoeg want mopperend dropen ze af.
Scorpius had zich ondertussen over Lily wiens neus blijkbaar aan het bloeden was, voorzichtig drukte hij zijn zakdoek onder haar neus en weer had albus het gevoel dat hij wel erg dicht in haar buurt kwam.
‘Altijd al geweten dat die Kwast een idioot was maar dat hij tot zoiets in staat is laat me toch wel even schrikken. Doet het veel pijn, die neus?’ Vroeg het meisje bezorgt terwijl ze bij Lily neerknielde.
‘Gaat wel, ik kan tegen wel wat meer dan dat,’ Antwoorde die stoerder dan ze zich voelde. ‘Bedank trouwens voor je hulp, maar wie ben je eigenlijk?’
‘Victoria Dunham,’ Antwoorde Scorpius in haar plaats. ‘Een vierdejaars uit Zwadderich.’
Dit was een vrij grove onderbreking maar het meisje liet zich niet van de wijs brengen.
‘Fijn om te weten dat ik zo gekend ben op school, maar weet ook dat ik de naam Victoria haat. Jullie mogen me gerust Tori noemen.’
‘Ik weet het toch niet, waar kwam jij eigenlijk uit het niets vandaan?’ Vroeg James argwanend.
‘Ik was toevallig in de buurt, en toen ik Devon Kwast zag wist ik gewoon dat dit moeilijkheden betekende. Ik dacht ik neem maar eens een kijkje.’
‘Doe nu niet zo moeilijk, James. Ze heeft het toch goed opgelost?’ Viel Albus haar bij.
Ze schonk hem een stralende glimlach als dank en hij voelde zijn benen week worden.
Bij Merlijn ’s baard, waarom had dit meisje nu zo een effect op hem?
‘Maar goed, ik moet er maar eens vandoor. Mijn vrienden zullen zich al afvagen waar ik blijf. Misschien zie ik jullie nog wel eens op school.’
‘Klinkt leuk.’ Antwoorde Lily die het meisje wel leek te waarderen.
‘We zien wel.’ Antwoorde James minder enthousiast.
Albus bleef het meisje met zijn blik volgen tot ze uit het zicht verdwenen was.
Tori Dunham, ja die meid had hem echt weten te betoveren.
‘Wel dat was interessant,’ Zei James duidelijk opgelucht dat dit voorbij was. ‘Hoe hou jij het uit in de afdeling, Scorpius?’ Voegde hij er bijna onder de indruk aan toe.
‘Geloof het of niet maar je leert er wel mee leven. Hé, Al. Jij leek anders erg onder de indruk van die meid.’
Er kwam geen antwoord, Albus bleef maar naar de deur staren alsof Tori elk moment weer tevoorschijn kon springen.
‘Albus? Halo, iemand thuis?’ Lachte James terwijl hij met zijn vingers voor zijn broer ’s neus begon te knippen.
Nog steeds geen reactie.
Een ondeugende glimlach op James zijn lippen verrieden dat hij iets van plan was.
‘Wel boertje, heb ik je al gezegd dat ik het kantoor van professor Anderling dit jaar wil opblazen?’
‘Klinkt leuk.’ Antwoorde Albus verstrooid.
‘En je vind het toch niet eg dat ik jouw naam er mooi bij schrijf? Dan worden we lekker samen van school gestuurd.’
‘Je doet maar.’ Was het antwoord.
Heel de coupé schoot in de lach en dit oorverdovende geluid leek de betovering eindelijk te verbreken.
‘Wat? Wat heb ik gezegd?’
Het gelach werd natuurlijk alleen maar heviger.

Reacties: