Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Lost.. » [ Part five.. ]
Lost..
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
31 maart 2009 - 21:06
Aantal woorden:
382
Aantal reacties:
0
Aantal keer gelezen:
192
[ Part five.. ]
- Next day. -
Moe wordt ik wakker. Half wakker speur ik de kamer rond en kom tot de conclusie dat Rosa er niet meer is. Waar zou ze heen zijn? Ik schiet in mijn sloffen en sla mijn ochtendjas om me heen. Vlug werp ik nog een blik op de klokt. 11.07. Een kleine 11 uur geslapen dus. Ach ja, wat maakt het ook uit. Traag sjok ik naar beneden. Eerst check ik de woonkamer, maar kom dan tot de ontdekking dat ze daar niet is. Langzaam loop ik naar de keuken. Daar tref ik haar aan, achter een kom muesli. Haar haren pieken alle kanten op en ze ziet er bleek en vermoeid uit. Zelf heb ik nog niet in de spiegel gekeken, maar het zal wel niet zoveel beter zijn. Ik zet mezelf langs haar neer en pak ook een kom muesli. Glimlachend kijkt ze me aan. Een kleine glimlach verschijnt op mijn eigen gezicht en ik probeer terug te lachen. Stilzwijgend eten we ons ontbijt/lunch, hoe je het ook wilt noemen, op. Daarna gaan we naar boven om ons aan te kleden. Rosa begint zich om te kleden, ik besluit hetzelfde te doen. Nadat we ons aangekleed hebben, laten we ons op mijn bed ploffen. ‘Zo,’ begin ik droog ‘wat zullen we eens gaan doen vandaag?’ Rosanna fronst en er verschijnen rimpels op haar voorhoofd. Een teken dat ze diep aan het nadenken is. Dan kijkt ze me aan. ‘Geen idee’ grinnikt ze. Ik lach. ‘Hmm, een beetje rondhangen in de stad anders?’ Rosa knikt. ‘Ja hoor, is goed. Veel beters hebben we toch niet te doen toch?’ Ik denk na. ‘Nee, want naar school ga ik voorlopig toch nog even niet. Mijn hoofd is daar veel te vol voor. Dus ik kom om in de tijd.’ Rosa knikt. ‘Oké dan’ probeert ze vrolijk te doen. ‘Op naar de stad dan maar.’ En ze staat op. Zelf sta ik ook op en loop achter haar naar beneden. Vlug krabbel ik op een briefje voor mam en pap dat we weg zijn, en niet weten wanneer we terug komen. Ik hang mijn tas om, met portemonnee, mobiel, lipgloss en andere belangrijke dingetjes. Rosa stapt naar buiten en ik sluit de deur achter me als ik achter haar aan loop.
Moe wordt ik wakker. Half wakker speur ik de kamer rond en kom tot de conclusie dat Rosa er niet meer is. Waar zou ze heen zijn? Ik schiet in mijn sloffen en sla mijn ochtendjas om me heen. Vlug werp ik nog een blik op de klokt. 11.07. Een kleine 11 uur geslapen dus. Ach ja, wat maakt het ook uit. Traag sjok ik naar beneden. Eerst check ik de woonkamer, maar kom dan tot de ontdekking dat ze daar niet is. Langzaam loop ik naar de keuken. Daar tref ik haar aan, achter een kom muesli. Haar haren pieken alle kanten op en ze ziet er bleek en vermoeid uit. Zelf heb ik nog niet in de spiegel gekeken, maar het zal wel niet zoveel beter zijn. Ik zet mezelf langs haar neer en pak ook een kom muesli. Glimlachend kijkt ze me aan. Een kleine glimlach verschijnt op mijn eigen gezicht en ik probeer terug te lachen. Stilzwijgend eten we ons ontbijt/lunch, hoe je het ook wilt noemen, op. Daarna gaan we naar boven om ons aan te kleden. Rosa begint zich om te kleden, ik besluit hetzelfde te doen. Nadat we ons aangekleed hebben, laten we ons op mijn bed ploffen. ‘Zo,’ begin ik droog ‘wat zullen we eens gaan doen vandaag?’ Rosanna fronst en er verschijnen rimpels op haar voorhoofd. Een teken dat ze diep aan het nadenken is. Dan kijkt ze me aan. ‘Geen idee’ grinnikt ze. Ik lach. ‘Hmm, een beetje rondhangen in de stad anders?’ Rosa knikt. ‘Ja hoor, is goed. Veel beters hebben we toch niet te doen toch?’ Ik denk na. ‘Nee, want naar school ga ik voorlopig toch nog even niet. Mijn hoofd is daar veel te vol voor. Dus ik kom om in de tijd.’ Rosa knikt. ‘Oké dan’ probeert ze vrolijk te doen. ‘Op naar de stad dan maar.’ En ze staat op. Zelf sta ik ook op en loop achter haar naar beneden. Vlug krabbel ik op een briefje voor mam en pap dat we weg zijn, en niet weten wanneer we terug komen. Ik hang mijn tas om, met portemonnee, mobiel, lipgloss en andere belangrijke dingetjes. Rosa stapt naar buiten en ik sluit de deur achter me als ik achter haar aan loop.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.