FanFic.nl

Specially in love

Chapter 7 - Kiss you

Angstig baande ik mezelf een weg door de mensenmenigte heen. Ik was al vijf minuten verwoed aan het zoeken naar de jongens en kon ze nog steeds niet vinden. Het was vijf voor twaalf toen ik heel ver in de verte Harry's krullen de hoek om zag verdwijnen. Als een gek begon ik nog sneller door de menigte heen te komen. Toen ik uiteindelijk bij de hoek kwam zag ik dat het een afgelegen tunnel was naar privé vliegtuigen. Ik rende de hal door, rende de hoek om en botste tegen een paar bodyguards op.
'En waar denk jij heen te gaan meisje?'bromde de man.
'Ik... eh.. ik.'stamelde ik.
De mannen ging voor mij staan en ik wist niet wat ik moest doen. Tussen de armen van de bodyguards door zag ik hoe Harry nog even een blik achterom wierp.
'Hey Amoryn.'zei hij en hij liep naar mij toe.
'Hey Harry. Succes met de tour.'zei ik tegen hem.
Stralend knikte hij en zei tegen de mannen:'Het is goed. Ga maar om de hoek staan.'
De mannen gingen weg terwijl Harry de anderen riep. Om de beurt wenste ik hun succes met de tour en gaf ik hun een knuffel. Nadat ik Harry, Louis, Niall en Zayn succes had gewenst en een knuffel had gegeven liepen ze door de tunnel het vliegtuig in.
Ongemakkelijk bleven Liam en ik staan. We wisten niet wat we moesten doen. Moesten we elkaar een knuffel geven?
'Succes.'zei ik tegen Liam en ik stak mijn hand uit.
'Dankje.'antwoorde hij terwijl hij mijn hand schudde.
Hij draaide zich om terwijl zijn hand langzaam uit de mijne gleed. Een verlaten gevoel nam bezit van mij.
Ik greep Liam's vingers steviger beet, trok hem naar mij toe en drukte mijn lippen zacht op de zijne. Ze waren slechts verbonden door een vederlichte aanraking.
Toen hij zich terug trok keek hij mij verbaast aan. De blik in zijn ogen zei dat hij het niet begreep.
'Liam, het spijt me. Ik had niet weg moeten rennen. Maar ik ken dit gebied niet. Het is voor mij onbekend. En ik was bang dat vroeg of laat mijn hart gebroken zou worden.'stamelde ik.
'Maar waarom ben je gekomen?'vroeg hij.
'Omdat ik mij veilig bij je voel. Bij jou heb ik het gevoel dat niemand mij pijn kan doen. Je zorgt ervoor dat ik niet meer helder kan nadenken, normaal kan praten of doen als ik aan je denk. Mijn hartslag gaat sneller, mijn handen worden klam en ik heb mezelf niet meer onder controle dan. Ik... Ik hou van je.'ik gooide het er maar gewoon uit en maakte toch niets meer uit.
Afwachtend staarde ik in zijn ogen. Hij verwerkte het allemaal voordat hij eindelijk wat zei.
'Doe ik dat echt bij je?'vroeg hij.
'Ja.'knikte ik.
Liam begint te grijnzen en drukt zijn lippen stevig op de mijne. Ik beantwoord zijn kus, stop een briefje dat ik had geschreven in zijn borstzak en ga dan met mijn handen door zijn haar. Zijn handen liggen op mijn rug en trekken mij dichter tegen zich aan.
Als Liam zich als eerste terug trekt straalt hij. Maar als ik zie dat hij aan de tour denkt betrekt zijn gezicht.
'De tour duurt een half jaar.'mompelt hij terwijl hij mij nog steeds dicht tegen zich aan drukt.
'Weet ik.'mompel ik terug.
Speels tik ik op zijn borstzak waar het briefje in zit.
'Ik zal op je wachten.'ik keek omhoog in zijn mooie bruine ogen en zag wat tranen.
Toen ging ik op mijn tenen staan zodat ik hem iets in zijn oor kon fluisteren.
'Maak het briefje pas open als jullie in de lucht zijn.'fluisterde ik.
Liam knikte, gaf me nog een kus en liep toen het vliegtuig in.

Reacties: