FanFic.nl

my horrible life (END)

from his eyes

Ik hoorde het apparaat een lange uitgerekte piep maken.
Tranen stroomden over mijn wangen, ze kon niet dood zijn het mocht niet het kan niet.
langzaam haalde ik mijn lippen van de hare.
Ik staarde haar aan, waarom moest ze zo doodgaan?
Een storm van dokters kwam de kamer binnen en ik werd uit de kamer gedrukt.
Met de tranen in mijn ogen liep ik naar de kamer waar de jongens zaten.
'Is she..'.
Liam hoefde zijn zin niet af te maken, ik knikte en hij kwam naar me toe en gaf me een stevige knuffel.
Ik barstte weer in tranen uit.
Louis deed precies hetzelfde en Zayn gaf hem een knuffel.
Harry stond op en begon met een geschokte blik heen- en weer te lopen.
Liam had het er ook moeilijk mee ik zag een traan uit zijn ooghoek komen.
Louis had zijn gezicht in Zayns shirt verstopt en Zayn liet ook een traan te voorschijn komen.
'She don't deserve this'. Zei ik.
'I know'. Zeiden de andere jongens.
Ik hoop dat die tante van haar naar Amerika wordt vervoerd en daar de doodstraf krijgt, nee wacht ze moet niet zomaar een doodstraf krijgen, ze moet een langzame en pijnlijke dood krijgen. Sluit haar op in een cel vol spinnen, ratten en slangen die haar langzaam en levend opeten.
Dat verdient ze, misschien nog niet eens is.
Ze verdient nog veel erger dan dat, maar ik weet niks ergers en pijnlijkers.
In elk geval nu niet, ik zal ooit nog wel op iets ergers komen, maar niet nu.
Niet nu ik zo vol zit met verdriet, met woede en haat.
Ik ging op een stoel zitten, aangezien die regen van doctoren had ik nog een beetje hoop.
Zayn begon spontaan 'Little things' te zingen.
Ik had dat zelf nog graag voor haar willen zingen.
Louis had moeite om zijn tekst te zingen zonder een traan.
Eigenlijk iedereen, iedereen behalve ik.
Ik zong mijn stukje juist uit volle borst mee, in de hoop dat haar geest het zou horen en terug zou keren naar haar lichaam.
We waren net klaar toen er een dokter aan kwam.
Louis stond op van zijn stoel, Zayn legde een hand op zijn been als teken dat hij moest gaan zitten.
'I've got good news and bad news'. Zei hij.
Tuurlijk dokters hebben altijd goed- en slecht nieuws.
'She's alive'...
Vijf zuchtten klonken toen door de kamer, ik legde mijn hand op mijn borst en keek blij naar Louis die hetzelfde deed.
'But'... Ging de dokter verder.
En ze hebben ook altijd een maar.
'Maybe she will never wake up'.
Mijn ogen werden groot en een traan kwam uit een ooghoek.
Ze leeft, maar ligt in coma en wordt misschien nooit meer wakker?
Ik wist niet wat ik erger moest vinden, dat ze doodgaat of blijft leven en nooit meer wakker wordt.
'Can we see her'? Vroeg Zayn.
'Only one person'. antwoordde de dokter.
Ik stak mijn hand op en liep naar de kamer.

Daar lag ze, ineens had ik een deja vu gevoel.
Het apparaat piepte weer, ik wist alleen niet meer hoelang hij nog zou blijven piepen.
Ik kwam rustig dichterbij.
'Hey sweetheart'. Zei ik met schorre stem.
Ik bracht mijn gezicht naar dat van haar en plantte mijn lippen op die van haar.

Reacties: