FanFic.nl

Stand Alones

Louis Tomlinson - Completely Falling

Daar sta ik dan, op de brug boven het ravijn. De wind waait zacht door mijn haar. En als ik mijn ogen dicht doe voel ik en ruik ik de zilte zeegeur van de oceaan.
Vanaf waar ik sta heb ik een fantastisch uitzicht. De wolken die rood, oranje en paars kleuren geven mij een wonderlijk gevoel. Net zoals de opkomende zon die met vurige stralen de zee likken.
Als de stralen van de opkomende zon de wanden van het ravijn verlichten hou ik mijn adem in.
Ik zou willen dat ik zo altijd kon blijven staan of in ieder geval er een foto van kon maken.
Alle kleuren die ik zie, elke geur die ik ruik, alles van dit moment voelt magisch aan.
Ik trek aan alle touwen om te zien of alles wel goed vast zit. Dan stap ik op de leuning van de brug. Als ik naar beneden kijk richt ik gelijk mijn blik weer naar boven, naar de wolken.
De diepte van het ravijn duizelt me aangezien ik niet had gedacht dat het zo diep zou zijn.
Een misselijk gevoel komt in mijn hele lichaam naar boven.
Mijn lichaam wilt zich omdraaien maar dat staan mijn hersenen niet toe. Ik moest en zou springen anders zou het er toch niet meer van komen.
'Dat durf je niet Louis.'hoor ik iemand roepen.
Mijn misselijkheid verdwijnt als sneeuw voor de zon en maakt plaats voor een oplaaiende razernij. Ze denken dat ik niet durf maar ik zal ze eens wat laten zien.
Mijn adem uitblazend sluit ik mijn ogen, spreid ik mijn armen en laat mezelf naar beneden vallen, de diepte in.
De wind waait door mijn haren en suist in mijn oren terwijl er een hele energieboost door mij heen schiet.
De adrenaline die door mijn lichaam heen gaat, over mijn ruggengraat glijdt als een slang geeft mij zo'n fijn gevoel dat ik mijn ogen open doe en zie hoe de bodem van het ravijn steeds dichterbij komt.
De adrenaline die nog steeds door mijn hele lichaam heen siddert laat mij schreeuwen van opwinding.
Ik vergeet alles, echt alles. Wie ik ben, wat ik doe, al mijn gevoelens en mijn hele bestaan terwijl ik met een verpletterende snelheid naar beneden val.
Ik vergeet mijn verleden, mijn heden en mijn toekomst.
Het enige wat nu nog telt is dit moment. Ik leef niet gisteren, ik leef niet morgen maar ik leef nu, op dit moment. Op dit moment dat ik bungeejump en dat is alles wat telt.
Het touw laat me terug naar boven schieten en alles wat ik ben laat ik achter op de bodem van het ravijn.

Reacties: