FanFic.nl

An unexpected love

Chapter 3

Het werd stil in de kamer nadat Jacob de woorden 'menselijke dochter' had uitgesproken.
Toen ik omhoog keek zag ik dat mijn vaders gezicht betrok.
'Zijn wij dan niet menselijk?'vroeg hij.
'Nee, jullie zijn koudbloedige vam...'Jacob kon zijn zin niet afmaken.
'Jacob!'werd er waarschuwend door een vrouw geroepen.
Een bloedmooie vrouw met rode ogen kwam onze kant op gelopen. Mijn vader sloeg zijn armen beschermend om mij heen.
'Bella, je ogen.'mompelde Jasper zachtjes.
Iedereen in de woonkamer keek naar mij om mijn reactie af te wachten. Het leek wel alsof ze verwachten dat ik flauw zou vallen of zou gaan gillen en wegrennen maar ik stond er gewoon normaal bij alsof het de normaalste zaak van de wereld was.
'Carlissa?'vroeg mijn vader.
'Ja?'ik keek met mijn helderblauwe ogen naar hem op.
'Ben je niet bang?'vroeg hij en Jacob tegelijkertijd.
'Nee, hoezo? Zou dat moeten dan?'ik keek even naar de rode ogen van Bella maar keek toen weer naar mijn vader.
'Ze is niet bang. Ongelofelijk en dat voor een stervelinge.'mompelde Jasper.
'Weet je wat we zijn?'vroeg Emmett.
Ik knikte en zei:'Jullie zijn vampiers.'
Rosalie haar handen werden een soort van zelf gevormde klauwen.
'Fijn,'barste ze uit. 'Nu komen de volturi dus voor nog een extra reden.'
Ze keek woedend maar draaide zich om en liep weg met Emmett grinnikend achter haar aan.
'Is ze boos op mij?'vroeg ik.
'Nee lieverd, ze is gewoon bang dat er wat gebeurd.'antwoorde Carlisle.
'Kan je voetballen?'vroeg een jongen die achter Jacob was komen staan.
'Wat is dat?'vroeg ik.
'Seth, kom op. Het is een meisje, die kunnen niet voetballen.'Jacob keek naar de jongen die er bij was komen staan.
'Zullen we wedden, hond?'daagde Alice hem uit.
'Doen we.'gromde Jacob.
We gingen naar buiten terwijl mijn vader ongerust zijn arm om zijn vrouw had heen geslagen.
Er werd een bal een paar meter voor mijn voeten gelegd terwijl ik niet wist wat ik er mee moest doen.
Jasper kwam naar mij toe gelopen en legde mij het uit. Welke partij als eerste drie goals had gemaakt won. Toen ik wist wat ik moest doen rende ik op de bal af en gaf schopte keihard tegen de bal.
Er verstreken een paar seconden voordat de bal direct in het doel van de tegenpartij kwam.
Acht mensen keken naar mij alsof ik een middel had gevonden om kanker te genezen.
'Hoe deed je dat?'vroeg Seth.
'Is ze echt zo sterk?'hoorde ik een ander vragen.
Zenuwachtig en bang keek ik naar Jasper die mij goedkeurend toeknikte. Hij liep naar mij toe en sloeg een arm om mijn schouders heen.
'Dat was goed.'fluisterde hij in mijn oor, hij gaf mij een kus op mijn wang en liep naar Alice toe.
Met een goed gevoel liep ik weer terug naar binnen maar bleef stokstijf stil staan toen ik een aantal vreemde mensen in de woonkamer zag staan.
'Dus Renesmee is niet de enige waarvoor de Volturi komen?'vroeg een vrouw die mij opmerkte.
'Kom op Carmen. Er is vast een uitleg voor.'zei een man.
'Carlissa, dit zijn Carmen, Tanja, Eleazar en Kate.'stelde mijn vader mij aan hun voor.
'Carmen, Tanja, Eleazar, Kate. Dit is mijn dochter Carlissa.'zei mijn vader.
Het was even stil in de kamer maar na een paar minuten kon ik het wel redelijk met hun vinden.
Ze vonden mij interessant omdat mijn vader een vampier was en ik een mens. Soms voelde ik mij een klein muisje in een onderzoek. Maar toen de avond viel en ik had gegeten was dat gevoel helemaal verdwenen. Toen ik in mijn bed lag kwam Esmé naast mij liggen en haalde een lok haar weg dat voor mijn gezicht hing.
'Esmé?'vroeg ik.
'Wat is Carlissa?'antwoorde ze.
'Mag ik je mama noemen?'vroeg ik heel onschuldig alhoewel ik wel wist dat zij als mens ooit haar kind was verloren.
'Maar natuurlijk lieverd.'Esmé gaf mij een kus op mijn voorhoofd, wenste mij weltrusten en verliet de kamer.
Al snel viel ik in een droomloze slaap.

Reacties: