FanFic.nl

Choices

Chapter 4

De volgende ochtend wordt ik weer vroeg wakker. Als ik op mijn mobiel kijk zie ik dat ik een smsje van een onbekend nummer heb ontvangen.

- Vanmiddag 14.00 bij de Starbucks oke? -

Het duurt even voordat ik besef van wie dit smsje afkomt. Op de een of andere manier had ik niet verwacht dat Zayn me zo snel zou smsen. Misschien had ik wel helemaal niet verwacht dat hij me zou smsen. Terwijl ik zit na te denken over wat ik terug zou sturen wordt ik gebeld. Het is Harry.

'Hee Harry.' zeg ik als ik opneem.

'Em! Heb je het leuk gehad gisteravond?'

'Ja, was erg geslaagd!'

'Ik ben blij dat je het leuk vond!' Harrys stem klinkt oprecht. Ik had verwacht dat hij nog iets over onze 'ruzie' van gisteravond zou zeggen, maar hij lijkt het alweer vergeten te zijn.

'Zeg heb je zin om vanmiddag mee naar de bios te gaan?' vraagt hij dan. 'Sofie en Liam gaan naar die nieuwste film. Liam vroeg of wij mee gingen. Ik dacht ik bel je even.'

'Sorry, ik kan vanmiddag niet.' Het is eruit voordat ik het besef.

'Oke, geeft niet. Dan laten we het nieuwe stelletje even alleen.' Ik hoor Harry lachen.

'Een andere keer, oke Harry?' vraag ik.

'Tuurlijk!' antwoordt hij. 'Soof, ik moet gaan, spreek je later!'

Harry heeft al opgehangen. Ik ga naar Zayns smsje en stuur een simpele Oké terug.

***

Als ik naar de Starbucks loop zie ik hem al staan. Hij steekt net een sigaret op. Roken, ik vind het maar niks. Maar hoe hij zijn sigaret opsteekt en staat te roken. Het fascineert me op de een of andere manier. Ik betrap mezelf erop dat ik stil ga staan om even te kijken naar hem. Ik zie zijn ogen door de straten heen glijden, misschien op zoek naar mij. Plots vinden zijn ogen me en hij begint te grijnzen. Snel loop ik weer verder naar hem.

'Je was naar me aan het kijken he.' zegt Zayn als ik bij hem kom.

'Nee.' ontken ik. 'Ik zocht je.'

'Geef maar gewoon toe Emma.' Zayn gooit zijn sigaret op de grond en trapt hem uit. 'Kom, laten we wat gaan drinken binnen.'

***

Terwijl ik mijn koffie drink zie ik dat Zayn naar me staart.

'Drink je koffie nou maar op.' zeg ik.

'Nee.' Zayn schudt zijn hoofd. 'Ik kijk liever naar jou, hoe jij je koffie drinkt.'

Ik neem nog een slok en kijk snel naar buiten, om zijn blik te vermijden.

'Wat vind je eigenlijk van mij?' vraagt hij plots.

'Wat ik van jou vind?' vraag ik verbaasd, omdat ik schrik van zijn vraag.

'Ja, niet zo'n moeilijke vraag toch.' Zayn kijkt me afwachtend aan.

'Ik weet het niet.'

Zayn begint te lachen. 'Je weet het wel Emma, je vindt me onweerstaanbaar.'

'Jij vindt jezelf heel wat, of niet?' zeg ik bot terug terwijl ik op sta. Ik pak mijn tas en ik loop naar de deur.

'Je loopt weg omdat je het niet aan kan he.' roept Zayn me nog achterna, maar ik storm naar buiten. Wie dacht deze jongen wel niet dat hij was? Met zijn alsmaar starende blik en arrogante houding. Nou ik vind hem helemaal niet onweerstaanbaar. Hij was juist een type jongen waar ik van walgde. Zo'n type jongen die zichzelf heel wat vond, en gelijk dacht dat iedereen hem leuk vond. Ik loop snel weg bij de Starbucks. Toch kan ik het niet laten om nog een keer achterom te kijken. Ik zie Zayn achter het raam zitten. Grijnzend zwaait hij naar me.

Reacties: