FanFic.nl

Specially in love

Chapter 8 - Unexpected

Het is nu al een half jaar geleden dat de jongens waren begonnen met hun tour en vandaag zouden ze eindelijk terug komen.
Ik had met Liam best veel contact gehad aangezien ik hem een briefje met mijn nummer en e-mail adres had gegeven. Maar ondanks dat we elkaar zo vaak hadden gesproken was het anders dan echt bij elkaar zijn. We hadden het gisteren nog over de foto die was verschenen gehad. Het was een foto waar Liam en ik elkaar voor het eerst zoenden. Die foto had mij heel erg verontrust omdat ik niet wist wat ik moest verwachten.
In de taxi kijk ik nog even snel op mijn twitter of ik nog wat reacties had, maar dat was niet het geval.
Als ik uitstap zie ik een hele menigte meisjes staan die op One Direction aan het wachten zijn.
Fronsend glimlachend kijk ik er even naar maar ga naast de hele groep staan. Er staan hekken voor de hele menigte gillende fans. Ik leun tegen de lantaarnpaal naast mij aan wachtend op de jongens.
Als ze eindelijk naar buiten komen ga ik glimlachend rechtop staan. Met mijn ogen zoek ik naar Liam en als ik zijn ogen eindelijk heb gevonden kijkt hij ook naar mij.
Er komt een glimlach op zijn gezicht maar die verdwijnt al sneller dan ik had verwacht.
Was hij niet blij om mij te zien?
Ik was even verward maar zodra ik achterom kijk zie ik waarom zijn gezicht zo snel betrok.
Er stond een woedende fan achter mij die een shirt met I love Liam erop aan had.
'Liam is van mij!'riep ze woedend tegen mij.
Daarna gebeurde het allemaal veel te snel voor mij om het mij echt te realiseren.
De woedende fan gaf mij een duw waardoor ik naar achteren viel, zo de straat op. Maar voordat ik op de grond belandde werd ik aangereden door een veel te snel rijdende auto.
Ik rol over de motorkap van de auto heen, val op de grond en raak mijn hoofd als eerste de grond. Een scherpe pijnscheut gaat door mijn hoofd, ribben en benen.
In de eerste instantie komt niemand mij helpen. Dachten ze soms dat ik gewoon op ging staan en vrolijk weg zou lopen? Maar als ik opeens vanuit het niets bloed op hoest komen er verschillende mensen in beweging.
De fans rennen gillend weg alsof er net een moord is gepleegd.
Ik ben duizelig, voel mijn linkerbeen niet door de pijn en hoest alleen maar bloed op. Ademhalen gaat moeilijk waardoor ik telkens kort inadem.
Liam komt als eerste bij mij aan. Hij legt mijn hoofd op zijn benen en roept tegen een van de andere jongens dat ze een ambulance moeten bellen.
Er staan tranen in zijn ogen en er wellen ook tranen in mijn ogen op. Dit was niet het weerzien dat we hadden verwacht.
'Liam.'hoest ik.
'Nee, sst. Zeg maar niks. Het komt goed dat beloof ik je.'suste hij terwijl hij koortsachtig over mijn voorhoofd strijkt.
Als ik mijn mond open doe om wat te zeggen lukt het niet.
Vlak bij ons stopt er een ambulance, de deuren gaan met een klap open en er komen mensen aangerend met een brancard tussen hun in.
Ik wordt op de brancard gelegd, Liam houdt mijn hand vast als ze mij naar de ambulance rijden. Hij stapt in de ambulance voordat de brancard in de ambulance wordt gereden.
De deuren worden dicht gegooid en Liam pakt weer mijn hand vast.
'Liam.'zeg ik zwakjes.
Ik voel hoe mijn ogen zwaar worden en langzaam dicht gaan.
'Amoryn, het komt goed. We zijn er al.'fluistert hij tegen mij.
De deuren gaan weer open en we hebben sneller gereden dan ik had gedacht. De brancard voel ik even licht schudden voordat ik uit de ambulance wordt gehaald.
Liam heeft nog steeds mijn hand vast, mijn ogen worden zwaarder en ik voel dat ik mijn kracht verlies.
Mijn hand wordt slap in Liam's hand en mijn ogen gaan dicht. Alles wordt ineens zwart en ik verlies het bij bewustzijn.

Reacties: