FanFic.nl

Bite me, Edward.

Chapter 6: She starts a Riot!

''Mary ik ben niet gedient van je manier van respect tonen aan de docent'' zegt de man streng. Ik kijk hem even arrogant aan en leg mijn hooft op mijn armen om in slaap te komen, wat ik toch nooit doe. Na iets wat een eeuwigheid lijkt te duren hoor ik opeens een heel bekend deuntje. Ik schiet overeind en Alice kijkt me met een grijns, indentiek aan de mijne aan. Samen beginnen we mega vals met het liedje mee te zingen en dan gaat uiteindelijk de bel. Bella loopt snel naar de volgende les muziek. Ze staat even met de man te praten en ik hoor mijn naam een aantal keer vallen. Als ze gaat zitten naast Alice lever ik mijn briefje in en ga eigenwijs naast Edward zitten, voor hun. Ze kijkt me dodelijk aan en ik negeer haar. "Mary, we hebben de vorige les een toets voor zingen afgenomen, jy bent de enige die nog niet is geweest zou je vooraan willen plaatsnemen en een lied willen zingen naar keuze." verteld de man me. Ik knik vastbesloten en loop naar voren. Bella grijnst gemeen. Ze dacht blijkbaar dat ik echt niet kan zingen. Ik neem plaats achter een goedkope piano die er staat en speel Forgiven van Within Temptation met mijn hele hart. De hoge noten haal ik gemakkelijk en iedereen lijkt zijn adem in te houden. Ik ontspan helemaal en ga op in de muziek. De laatste noot houd ik iets langer vast dan moet omdat mijn stem dan mooier uitkomt. Als ik weer opsta en naar mijn plaats wil lopen wordt ik tegen gehouden door de docent. "De klas mag kritiek of complimenten geven plus een cijfer." zegt de man zacht. Ik word nog steeds aangegapen en iederen is nog helemaal stil. Mike Newton steekt zijn hand op. "Mike." geeft de leraar Mike de beurt. "Je ziet er niet alleen als een engel uit maar zingt er ook als één, waren jou ouders niet toevallig twee op aarde verdwaalde engelen? Cijfer een tien!" flirt hij overduidelijk. "Ik mag zo klinken en uitzien maar ik ben eerder des duivels." breng ik tegen het geflirt in. Ik mag na nog een aantal beoordelingen weer plaatsnemen op mijn plek. We krijgen nog een hoop gezeur over noten en akkoorden. Dan gaat eindelijk de bel. Ik ben zo snel menselijk is naar mijn kluis en dump al mijn boeken erin. Ik grijp mijn jack en trek hem aan. Daarna sluit ik mijn kluis en loop naar buiten. Ik zie Bella en Edward staan. Een gevoel vaan jaloezie schiet door mijn lichaam. Snel verzin ik een plan en ren op hen en de Cullens af. Ik val, alhoewel, ik doe alsof ik val. Ze zien het en Edward komt naar me toe. De rest volgt. Ik doe alsof ik vreselijk pijn mijn knie heb, omdat ik een klap erop gehad heb toen ik 'viel'. "Ze liegt! Dat was echt de nepste val ooit!" zegt Bella. Ik grom in mezelf, ze mag nu niet alles verpesten. Ik kweek tranen in mijn ogen en even later rollen ze over mijn wangen. "Jezus, ik ben vies onderuit gegaan man, denk je dat ik lieg ofzo!" roep ik haast. Edward werpt Bella een ietwat boze blik en hij tilt me op. "Wij gaan vast naar huis." meld hij de andere Cullens. Ze knikken en Edward zet me heel zacht neer op de passagiersstoel, alsof ik van porselein ben. Zelf loopt hij om naar de bestuurderskant en scheuren we naar huis. Als we aangekomen zijn tilt Edward me weer op en draagt me naar binnen. Zorgen maken over of ik te zwaar weeg doe ik niet, ik weeg amper wat en hij voelt het toch amper. Als hij me op een stoel plaatst sta ik op en ren even een rondje. Hij kijkt me eerst verbaasd aan en dan wordt zijn blik vlak en onverschillig. "Je had toch pijn?" vraagt hij sarcastisch. "Nee niet echt, maar ik dacht, laat ik mijn beste eens helpen, hem eg krijgen bij zijn stalkster." grijns ik. Edward sleurt me aan mijn pols mee naar boven, naar zijn kamer. Eenmaal in de kamer begint hij te schreeuwen en te tieren. Ik haal onverschillig mijn schouders op en vertel met een kinderstem en puppyogen wat ik wilde bereiken. "Ik dacht dat ik je hielp." pruil ik. Edward duwt me tegen de enigste vrije muur en houdt mijn armen weer vast net als vanmiddag, alleen dan net iets steviger. "Wil je weer een kusje?" vraag ik met een mierzoete stem. Hij zucht. "Mary, ik en Bella hebben een relatie. Denk nou niet steeds aan jezelf, denk ook eens aan mij wil je!" zegt hij met ene fluwelen stem. Ik trek een verbaasd gezicht. "Denk je dat ik niet aan jou denk? Nou Edward, ik doe niets anders! Geloof me." licht ik hem in. Ik wring me los en ren weer naar beneden, ik ga stil op de wit lederen bank zitten.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.