FanFic.nl

een dagboek met verloren gedachten

hoofdstuk 3

25 december

creatief dagboek,
vind jijook dat mensen zo irritant zijn. Vandaag was ik aan het tekenen op een bankje op de speelplaats en een groep meisjes begon naar me te roepen. Natuurlijk negeer ik ze compleet; En ik denken dat ze op de basisschool kinderachtig waren. Ik had het mis. Volgens mij gaat het opgroeien van een mens zo

baby-peuter-kleuter-kind-tiener-peuter-tiener-iets grotere tiener-grote tiener-

tiener die denktdat hij volwassen is- volwassen-oudje
maar terug naar het verhaaltje. Dus een van die meisje kwam op mij af en paktte mijn tekenblok. "Wat een mooie tekening!" zei ze overduidelijk sarcastisch. Ik probeerde mijn blok terug te pakken. Maar het meisje hield het hoger. Ik begon boos te worden en probeerde het nog eens. Ook dit keer mislukte het. "Oooh, wat is er. Kan je er niet aan." Ik begon te gillen. Dat doe ik altijd als ik een woede-aanval krijg. Ik wierp me op het meisje en begon te trekken, slaan, schoppen en krabben. Het meisje begon te wenen en liet mijn boek los. maar net toen ik mijn blok wou pakken paktte een leraar die het gezien had zei dat ik op moest staan. ik keek op en zag dat het Mr. Jacobs was. Ik kon mezelf wel slaan. Mr. jacobs zou me nooit meer leuk vinden. Morgen moet ik bij hem komen om te praten. Die stomme woede-aanvallen van me. ik kan ze niet af. Maar ik ga nu wel een privégesprek voeren met Mr.Jacobs en dat is een voordeel. Kan ik misschien eindelijk praten met een leraar die me begrijpt. En misschien komt van het een het ander. Maar nu is mijn tekenblok wel afgepakt en zie ik hem pas morgen terug. Ik mis je blokje, tot morgen.

26 december

creatief dagboek,
het enige wat ik hoef te zeggen is dat mijn gesprek tot volgende week maandag na PO.
Maar ik heb wel mijn tekenblok terug. Wil je zien wat ik heb getekent? Het is een lotus.

http://tinypic.com/r/35d9ro5/6

btw. Mr.Jacobsheeft gezegt dat mijn tekening heel mooi was. Is hij niet fantastisch. Bijna net zo fantastisch als poëzie. Waarom? We leven in een vreselijk, snelle wereld. Poëzie zet even de tijd stil en laat ons nadenken over het leven en over wie we zijn. Zonder poëzie zou de wereld vergaan. Dat iets om over na te denken. Dag dagboek.

Reacties: