FanFic.nl

Bite me, Edward.

Chapter 9: Everlasting?

"Als jy dat wilt." grijnst Edward en kijkt me verwachtingsvol aan. Ik knik. "Heel graag." beken ik eerlijk. Hij kijkt me doordringend aan en kust me nog een keer. "Ik houd van je, denk ik." zegt hij lief. "Ik ook van jou." antwoord ik. Dit is genoeg, voor nu. Edward pakt mijn hand vast en hand in hand lopen we naar huis. We zijgen. Het is een prettige stilte, zo eentje waar woorden overbodig zijn. "Doen we thuis wat we willen, of alsof er niks is gebeurd?" onderbreek ik de stilte. "Alsof er niks is gebeurd, in ieder geval, voorlopig nog." besluit Edward. Ik knik, ik ben het in principe wel met hem eens. De weg naar huis verloopt speels. Soms druk ik een vlinderlicht kusje in Edwards nek waardoor hij mij wil pakken maar ik wegren want anders gaat hij me kietelen. Als we bijna bij het huis zijn sta ik plots stil en trek Edward terug die door loopt. Vragend kijkt hij me aan. Ik kus hem nog een keer, passioneel maar toch teder. Hij hoeft zich niet in te houden aangezien ik toch net als hij ben. Met mijn tong glijd ik zacht over zijn onderlip en hij beweegt zijn lippen een stukje van elkaar. Mijn tong streelt zacht de zijne en dan houd ik op. "Waar had ik dat aan te danken?" vraagt hij met een scheve glimlach. "Omdat ik zo moet doen alsof er niks is en ik gewoon vind dat je vreselijk goed zoent." zeg ik met een speelse blik. Hij schud lachend zijn hooft en we lopen snel naar huis. Als we de woonkamer binnen komen zit iedereen met een bezorgde blik te kijken. "Wat is er?" vraag ik. "Jullie waren zo lang weg, en geen van beide had een mobiel bij." verteld Emmett. Ik knik begrijpend. "Mary moet wat vertellen." zegt Edward opeens. Ik kijk hem geschrokken aan. Ik weet wat hij bedoelt. Hij schenkt me een veelbetekenende blik en ik zucht. "Al goed. Ik euhm, ben anderhalf jaar geleden getransformeerd, Tanya vond me toen ik onderkoelt en uitgehongerd was. En heeft me uit noodzaak gebeten." biecht ik op. "Goed dat je het hebt gezegd." zegt Carlisle. Ik kijk hem vragend aan. "Tanya heeft me erover ingelicht, dat ik je in de gaten hield, dat je geen mens pakt." verteld hij. Ik knik nu begrijpend. "Mary, wil je even meekomen?" vraagt Alice. "Off course!" roep ik opgewekt. Ze neemt me mee naar haar kamer. "Ik zal maar niet erom heen draaien, ik heb een visioen gehad over jou," ze slikt. "En Edward." maakt ze haar zin af. Ik schrik, zou ze het weten? "Jullie hadden in het geheim een relatie zonder dat Bella of iemand het ook maar wist." zegt ze meteen. Ik kijk naar de grond, hoe ga ik me hieruit redden? Ik ben toch de smoesjeskoningin, ik moet iets weten! "Alice, je visioenen zijn subjectief, het hoeft niet zo te zijn. Je ziet het als mensen de keuze maken, en ik heb de keuze gemaakt dat ik mijn zinnen op Edward zet, ik denk dat je dat bedoelt." red ik mezelf terwijl ik haar indringend aankijk. Ze zucht. "Ik denk het ook." Ik draai me om en loop weg. Ik sla mijn haar over mijn schouder zodat het niet meer op mijn rug hangt. Als ik de woonkamer weer binnen kom zit Edward met een kwade blik op oneindig en zijn armen over elkaar geslagen. Ik moet het wel negeren en ga naast Rosalie zitten met een oppervlakkige blik. "Wat is er met hem gebeurd?" vraag ik aan Rose terwijl ik sein naar Edward. "Verteld over Alice's visioen, wat ze net aan jou heeft verteld." zegt ze. Ik besluit weer de situatie te redden en acteer een scene. "Oh dat! Dat is niks, alles is toch subjectief, het verandert als mensen van gedachten veranderen, en aangezien het algemeen bekend is dat ik Edward wil, ik heb de keuze gemaakt ervoor te vechten en dat heeft Alice gezien, hoe ik het wil." leg ik uit. Ze kijken me onderzoekend aan, alsof ze ook maar een grijntje van leugens kunnen zien, well, niet bij mij in ieder geval. Ik sla mijn benen over elkaar en laat mezelf achter over vallen, met mijn rug tegen me leuning aan. Volgens mij moet het er erg aantrekkelijk uitzien, aangezien Edward nog net niet kwijlt. "En het is algemeen bekend dat Edward Mary wil vanaf nu bewezen." grijnst Rose. Ik kijk haar verveelt aan. "Nee, hij heeft Bella toch." zeg ik, en doe net alsof Edward niet in de kamer zit. Edward staat op en loopt naar boven, ik denk naar zijn kamer. Even later krijg ik een sms. Ik kijk op het schermpje. 'Edward <33' geeft het aan. Ik open het smsje. 'Kom naar mijn kamer.' staat er. "Ik ga even mijn kamer een beetje op orde maken." meld ik en loop naar boven, naar Edwards kamer. Als ik net wil kloppen gaat de deur open en trekt hij me naar binnen. "Ze geloven je niet." zegt hij gelijk. Ik bijt op mijn onderlip. "Volhouden totdat ze het geloven?" Edward schud zijn hooft. "Ze vermoeden het al, vooral Alice." Ik laat mijn hooft hangen. "Ik vind verbergen zowiezo geen goed idee. In ieder geval, thuis niet. Op school wel, maar wanneer kunnen wij bij elkaar zijn?" vraag ik dan. Edward haalt zijn schouders op. "Ik weet het niet." Ik rol met mijn ogen. "Ik denk dat we het maar gelijk beter kunnen opgeven, alleen maar geheimzinnig en liegen. En dan nog nergens samen kunnen zijn. Dan houd ik mezelf alleen maar aan het lijntje, ik ga mezelf hoop geven dat ik een kans maak. Ik wil mezelf niet weer pijn doen Edward." zeg ik, de tranen rollen alweer over mijn wangen en ik loop de kamer uit. "Mary wacht!" roept Edward ineens hard. Ik draai me weer om. "Wat nu weer?" vraag ik afwachtend. Hij slaat zijn ogen neer en zucht eens. Dan loopt hij snel op me af. Voor de zoveelste keer vandaag voel ik zijn lippen op de mijne. "Ik wil wel bij je zijn." fluisterd hij. Ik draai mijn hooft weg. "Maar het kan niet." maak ik zijn zin af. Hij knikt. De tranen rollen regelmatiger over mijn wangen. "Dan wil ik het niet eens proberen, dan is het enige wat ik eraan over houd, een gebroken hart. Alweer." snik ik. Ik hoor hoe hij slikt. "Het spijt me Mary."

Reacties: