FanFic.nl

poison

7

Teddy en Albus namen afscheid bij de grote waterspuwer, ze spraken af dat Teddy zijn familie zou vinden in de grote zaal tijdens het middageten om hen het grote nieuws te vertellen.
‘En je weet wat je belooft hebt? Je houd je mond tegen de anderen.’ Drukte Teddy hem nog eens extra op het hart.
‘Je kent me toch, ik zwijg als een graf.’ Antwoorde Albus en hij haf nog eens zijn erewoord voor hij in de richting van de grote poort liep voor zijn les verzorging van Fabeldieren.
Vreemd genoeg had Teddy er niet volledig vertrouwen in of Albus wel degelijk zou kunnen zwijgen maar er zat niets anders op dan hem te vertrouwen.
Toen draaide hij zich naar de waterspuwer.
Hij had professor Anderling belooft om nog even langs te komen.
‘Siberische tijger.’ Mompelde hij en de toegang opende zich meteen.


De hoofden van de vroegere schoolhoofden van Zweinstein keken nieuwsgierig op toen hij het kantoor binnen kwam.
Professor Anderling was zo diep in enkele papieren verdiept dat ze als enige niet door had dat ze bezoek had.
‘Minerva,’ Kwam het portret van Albus Perkamentus hem te hulp. ‘Er is iemand voor je.’
‘Wie…Wat? O meneer Lupos, ik had u niet horen binnen komen. Gaat u zitten.’ Zei ze terwijl ze een stoel aanwees.
Teddy nam plaats terwijl Anderling vlug de laatste hand legde aan een perkament waar ze aan bezig was.
Ze zag er oud uit, ouder dan Teddy zich kon herinneren, waar wat wou je ook?
Die vrouw naderde de honderd bijna en buiten het feit dat ze af en toe eens verstrooid was zag het er niet naar uit dat ze haar taak snel zou afstaan.
‘Ik hoop dat de leerlingen u niet te hard hebben aangepakt?’ Vroeg ze duidelijk bezorgd.
Hij dacht even terug aan die irritante Kwast maar liet dit maar achterwege, hij kende professor Selwyn maar al te goed om te weten dat die jongen gauw spijt zo krijgen van zijn daden.
‘Niets bijzonder, ze waren wil geïnteresseerd maar ik denk niet dat we meteen een nieuwe hoop kandidaten voor de opleiding hebben. De meesten haakten af toen ze hoorden dat ze niet zomaar boeven in elkaar mogen meppen.’
Anderling begon te lachen, dit hoorde ze nu elk jaar opnieuw.
‘En ik neem aan dat meneer Potter geschrokken was toen u daar zo plots stond?’
‘Dat is nog zacht uitgedrukt.’
‘Eigenlijk was het niet eerlijk tegenover hem maar je weet ook dat we niet op tijd wisten dat jij je zieke collega zou vervangen.’
‘Hij overleeft het wel, maar….’
Hun aandacht werd getrokken door de open haard waar de groene vlammen aankondigden dat er een bezoeker aankwam.
Tot ieders verbazing werd het gezicht van Victoire Wemel tevoorschijn.
‘Vicky? Wat doe jij hier?’ Riep Teddy verrast terwijl hij meteen naar haar toe liep, zelf na een reis via brandstof zag ze er nog steeds beeldschoon uit en opnieuw vroeg hij zich af of het geen droom geweest was toen hij door die knie gegaan was en ze huilend ja gezegd had.
Het duurde even voor hij besefte dat ze ook nu aan het huilen was, en niet van geluk dit maal.
‘Teddy, het is oom Harry.’
‘Wat is er dan? Vicky, alsjeblieft zeg het dan?’
Het meisje slaagde er niet in te kalmeren en huilend viel ze in zijn armen.




‘En ik heb dit alles gemist?’ Riep Scorpius duidelijk teleurgesteld toen hij het verslag over de les verweer tegen de zwarte kunsten gehoord had.
‘Die Tori stijgt steeds meer in mijn achting,’ Viel James hem bij ‘Ik had Kwast zijn gezicht wel eens willen zien toen ze hem voor de hele klas zo voor schut zette.’
‘Nou, dat stelde eigenlijk niet veel voor hoor.’ Lachte Tori die wederom uit het niets verschenen leek te zijn.
Ze droeg enkele rollen perkament in haar armen die blijkbaar aantekeningen voor Scorpius bleken te zijn.
‘En jullie hebben Teddy gezien, hij komt ons straks toch even opzoeken?’
‘Daar ben ik zeker van.’ Antwoorde Albus geruststellend.
‘Die peetzoon van jullie vader is trouwens erg leuk, heel de klas ging echt aan zijn lippen.’ Voegde Tori zich weer in het gesprek.
Albus voelde een vreemd gevoel in zijn borst opvlammen toen hij haar bezig hoorde.
‘Nee echt, hij is niet alleen een goede spreker, hij is ook nog eens grappig, knap en vooral…’
‘Verloofd!’ Flapte Albus er uit nog voor hij besefte wat voor een fout hij hier nu wel maakte.
Verbaast keek iedereen hem aan.
‘Teddy is wat?’ Vroeg James uiteindelijk.
‘Teddy en Victoire gaan trouwen,’ Voegde Lily er aan toe. ‘En jij wist dit? Waarom weet jij dit eerder dan wij?’ Riep ze zowel opgewonden als beledigd.
‘Het was dan ook niet de bedoeling dat ik het wist. En hij had me nog zo op het hart gedrukt om het niet door te vertellen. Zouden jullie kunnen doen alsof jullie verbaast zijn als hij het straks verteld.’
De berekende blik tussen James en Lily verried dat hij alles uit de kast zou mogen halen als ze hier aan zouden willen mee werken.
‘Ik doe alles, maar alsjeblieft. Hij vermoord me.’
‘Nou, je kunt wel raden dat dit een prijs heeft. Als…’
‘James, Albus en Lily Potter?’
Verbaast keek iedereen op toen Vilder de conciërge plots in de ziekenzaal stond.
‘Meekomen, jullie worden op het kantoor van het schoolhoofd verwacht. Als ik me niet vergis is die Teddy er ook.’
‘Nu gaan we het krijgen.’ Mompelde Albus terwijl hij besefte dat hij nog geen deal met zijn broer had kunnen maken.

Reacties: