FanFic.nl

Harry Potter One-shots

Decided

Uren had ik liggen wachten tot de wijzers van mijn wekker zich in de juiste positie bevonden.
Tot ik de seconden begon af te tellen bleef ik stil in bed liggen, mijn voeten buiten de dekens. Wanneer mijn voeten buiten de dekens hingen, viel ik niet in slaap. Dat zal wel te hebben met vroeger. In het weeshuis waar ik was opgegroeid mocht je je voeten ook nooit buiten de dekens laten hangen, zodat er ‘s nachts geen ratten aan je tenen konden gaan knagen.
Op het moment dat mijn secondewijzer het nieuwe uur inluidde, sloeg ik de dekens van me af. Heel zachtjes gleed ik met mijn koude voeten in de versleten pantoffels die ik naast het nachtkastje al had klaargezet. Ik deed de donkergroene badjas aan en liep stilletjes de trap af naar beneden.
De leerlingen kamer was compleet verlaten, zoals ik al verwacht had. Ik had niet voor niets zo lang wakker gelegen. Er was iets dat ik wilde bekijken, wilde checken. Iets wat ik ook gerust overdag had kunnen doen. Elke leraar was overdonderd door mijn genialiteit en ze zouden dan ook wat graag een briefje schrijven waarmee ze me toestemming gaven de verboden afdeling van de bibliotheek te bezoeken. Behalve misschien Perkamentus, die toch altijd een beetje anders zal blijven dan de andere leraren. Maar het leek me beter dit nu te doen, nu er niemand was om me in de weg te staan, niemand die ook maar iets zou vermoeden.
Langzaam sloop ik over de donkere gangen, om zo min mogelijk geluid te maken. Zo helemaal alleen in het donker voelde ik me merkwaardig kwetsbaar, ook al wilde ik dat niet toegeven, niet aan een ander en niet aan mezelf.
Ik kwam dichterbij bij de deuren die geopend zouden worden. Van buiten voelde ik me kalm, maar van binnen was ik een kolkende massa enthousiasme en opwinding.
Ik liet mijn lange, slanke vingers over het handvat van de deuren glijden en gaf er toen een duwtje tegen. De deur kraakte en in de stilte van de nacht klonk het alarmerend hard. Bang dat iemand het gehoord had, was ik niet zo. Het enige waarvoor ik op dit moment vreesde, was dat wat ik gehoord had, niet klopte, dat het niet bestond.
Met mijn ene hand lichtjes voor me uitgestrekt, alsof ik de deur die tien meter verder lag al kon aanraken, liep ik verder. Tot ik bij de deur was, waar ik stil bleef staan. Ik durfde niet meer verder te gaan. Ik was bang voor de waarheid die er achter deze deuren op mij zou liggen wachten, bang voor wat die waarheid in zou houden.
Heel langzaam draaiden mijn vingers de koperkleurige knop om, zodat ik de deur uit het slot hoorde klikken. De deur gleed open en kwam tot stilstand tegen een van de vele boekenkasten. Regelrecht liep ik op mijn doel af, vastbesloten er achter te komen of het waar was. Zonder aarzelen pakte ik het boek uit de kast en legde het in mijn handen. De kaft had de onmogelijke kleur van het duisterste duister dat ik ooit gezien had. Even bleef ik in die diepe, duistere leegte staren, maar toen sloeg ik het boek open. Precies op de plaats waar het boek openviel, zag ik het allesbepalende woord staan. ‘Gruzielement’. De letters waren dun en zilver, ze voelden koel aan toen ik mijn vingertoppen er overheen liet glijden.
Snel en gretig begon ik de tekst te lezen. Het grootste gedeelte van de tekst moest ik opnieuw lezen omdat ik er in mijn haast niets van begreep. Hoe verder ik las, hoe zekerder ik werd en hoe completer het beeld werd dat zich diep in mij vormde. Langzaam maar zeker ontstond er een grijns om mijn lippen. Mijn toekomst lag vast, het was besloten. Mijn leven had een doel gekregen.

Reacties:

Rukia zei op 29 juni 2013 - 14:19:
woehoe, eentje in het perspectief van Ton Riddle, ook eens war anders

Pearly zei op 28 feb 2013 - 22:50:
Super! Had het echt niet zo verwacht. Hopelijk ga je snel verder met een andere one-shot...

Rebella zei op 22 feb 2013 - 18:30:
ooooh!
totaal onverwacht!
Anders dan andere verhalen!
Geweldig!
Me wants more...
Echt je bent goed!
Misschien iets vanuit Ginny?
wecht ik ben overdonderd!

Azula zei op 22 feb 2013 - 16:33:
Dit is vanuit Tom Riddle geschreven toch? Ja? Nee?
Het is in ieder geval een heeeel mooi geschreven!!
Gauw weer een nieuwe? Xxx

Rue zei op 21 feb 2013 - 17:50:
Wow! Eerst wist ik niet over welk personage het ging Tot deze zin: Behalve misschien Perkamentus, die toch altijd een beetje anders zal blijven dan de andere leraren.
Toen had ik het door
Iig, erg mooi!