Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Until Death Do Us Apart » 25: Jane
Until Death Do Us Apart
25: Jane
Een honende maar vooral valse lach galmde door het steegje heen, bleef tussen de muren inhangen als vervuilde lucht. ‘’Ik geef je drie tellen. Als je dan niet oprot en ons met rust laat, zorg ik er wel voor dat je ons nooit meer lastig kan vallen.’’ Hij grijnsde zijn spierwitte tanden bloot, ik zag Niall voor enkele seconden huiveren. Loop nou weg, alsjeblieft, loop verdomme weg.
‘’Laat haar met rust. Er zijn vast genoeg meisjes daarbinnen die je wel willen –‘’ Met een diepe schreeuw sprong James op Niall af, sloeg hem vol met zijn vuist in zijn maag. Niall klapte schreeuwend dubbel, viel op de grond en bleef daar voor enkele seconden kreunend liggen. James lachte overdreven, hief zijn voet om hem een schop te geven. Verdomme, dit ging helemaal mis.
Ik wilde de hoek om springen en me op James stortten, maar Liam was me voor. Met één beweging beukte hij James met zijn volle gewicht, waardoor deze zijn evenwicht verloor, achterover viel en met zijn hoofd op de tegels klapte. Hij vloekte wat, de pijn nam zijn overhand. Zo snel ik kon rende ik naar Niall toe, hielp hem omhoog en sloeg mijn arm om hem heen. Louis en Zayn stonden achter ons als aan de grond genageld, terwijl James omhoog probeerde te komen. Liam schudde zijn hoofd, schreeuwde dat hij een vuile verkrachter was en gaf hem één definitieve trap in zijn maag. Kermend van de pijn viel James opnieuw op de grond, niet meer in staat zichzelf te herpakken. Ik hielp Niall met lopen, haalde hem weg uit het steegje.
‘’Het gaat wel.’’ Niall kroop onder mijn arm vandaan en snelde direct terug naar het steegje.
‘’Niall! Kom terug!’’ Zayn en Louis leken wakker te worden, renden achter me aan terug het steegje in. Ik stopte abrupt bij het zien van de situatie, voelde Zayn zachtjes op me botsen.
‘’Ik… Ik weet niet hoe ik je moet bedanken. Je… God, jezus.’’ Jane stond te trillen over haar hele lichaam, haar ogen wijd opengesperd. Niall pakte haar hand vast, glimlachte zijn liefste glimlach.
‘’Hij wilde je aanraken. Jij wilde dat niet. Dan is het heel simpel.’’ Ze keek Niall dankbaar aan, glimlachte zwakjes naar hem.
‘’Wil je soms even mee naar onze V.I.P-room? Daar is het rustig. Dan kan je even bijkomen. Kom maar.’’ Zonder nog op antwoord te wachten, zonder ons aan te kijken, nam hij haar aan haar hand mee. Ik keek ze zwijgend na, zag Louis en Zayn hetzelfde doen. De deur klapte achter Jane en Niall dicht. Even waren we als bevroren, maar na enkele seconden herpakten we onszelf.
‘’Dat was –‘’ stamelde Louis.
‘’Laat hem nou. Dit is één van de eerste keren!’’ Zayn keek glimlachend naar de dichte deur.
‘’Ja, weet ik… Maar –‘’
‘’Wat doen we met hem?’’ vroeg Liam, terwijl hij naar het hoopje ellende dat James heette, wees.
Ik liep op hem af, legde mijn hand op Liam’s schouder – die jongen had echt een partij spieren, jezus – en gebaarde dat hij weg kon gaan. Liam deed een stap naar achteren, hield James nauwlettend in de gaten. Niet dat hij nog iets kon doen, hij verging van de pijn.
‘’Als wij weer naar binnen zijn en jij nog één keer je fikken naar een meisje die het niet wilt uitsteekt, lig je hier niet enkel te vergaan van de pijn.’’ Ik liet de woede even tot me komen, liet het borrelen door mijn hele lichaam. Door de alcohol werd dit gevoel versterkt, maakte dat ik mijn keel schraapte en een flinke rochel in James’ gezicht spuugde. Hij vloekte zachtjes, gevolgd door een kreun van pijn. Ik knikte, als teken dat ik mijn punt had gemaakt, waarna ik me omdraaide en haast in lachen uitbarstte bij het zien van de blikken van Liam, Louis en Zayn. Grote ogen, open monden – die algauw veranderden in een glimlach. Ik liep naar hen toe, sloeg mijn armen om hun schouders en begeleidde ze terug naar de ingang, James voorgoed achterlatend.
‘’Harry! Jij… die kerel – Je spuugde op hem!’’
Ik grinnikte. ‘’Ja, dat klopt.’’
‘’Waar haal je die moed ineens vandaan?’’ Ik draaide mijn gezicht zo, dat ik Zayn aan kon kijken. Zijn hazelnoot bruine ogen twinkelden van bewondering. Ik trok een overdreven pruillip, ze begonnen alle drie te lachen. ‘’Ja, nou. Normaal ben je altijd wat verlegen en zo…’’ stamelde Zayn. Ik schudde lachend mijn hoofd, terwijl ik de deur van de club opende en we achter elkaar kwamen te lopen, in een treintje. We hielden elkaars heupen of armen vast, zodat we met zijn vieren door de massa konden zigzaggen. We kwamen aan bij de trap, lachten naar de portier – een reusachtige vent in een zwart, fluwelen pak – en liepen de trap op. Nog steeds een beetje overdonderd door wat er net gebeurd was, duwden we de deur van de achterste ruimte in de gang open. Het bordje met de in goud gehulde letters V.I.P. glinsterde in het licht. Zodra ik naar binnen stapte, wilde ik tegen Niall uitvallen hoe dapper hij was geweest, maar bij het zien van de situatie hield ik abrupt mijn mond.
Jane zat bij Niall op schoot, hun armen om elkaar heen, hun lippen aan elkaar geplakt. Het zag er perfect uit, we konden alle vier nog net een ‘’aaaaawn’’ geluidje onderdrukken. Als het één van ons was geweest, had er eruit gezien als een asociaal partijtje tongen, maar bij Niall niet. Het kwam ofwel door zijn blonde, piekerige haartjes ofwel doordat hij haar wang zachtjes streelde, elke keer als hij zijn mond opnieuw opende.
Reacties:
yay i love deze zooooe rg ga maar snel verder .
ja ik erger me ook dood aan al die tekentjes. daardoor vind ik het lezen ook moeilijker.
nja great storyyyyy
snel verder
Awww ik heb dit verhaal gwn in twee dagen van voor naar achter gelezen.
Het is zooo goed!
Snel verder aub
Jij bent niet meer gemeen! Jij bent zelfs de liefste !
Dankje, dankje, dankje voor het koppelen met Niall
Harry, Niall en Liam de lefgozers.. Dat had ik echt niet verwacht.
Ik zou echt aan Zayn en Louis gedacht hebben. :3
Verderrr?
Wat een macho, éénklao in z'n maag en dan al knockie.
En wtf is dat voor dom wijf.