FanFic.nl

poison

8

Met lood in de schoenen volgde Albus zijn familie en de consierge het bureau van het schooldhoofd binnen.
Op een andere dag zou hij dit best spannend vinden, iedereen fantaseerde graag over hoe deze plek er wel niet uit en hij zou een van de enige zijn die dit nu zou weten.
Professor Anderling stond naast haar bureau en ze had blijkbaar gezelschap van niet alleen Teddy maar ook van hun nichtje Vicky en professor Lubbermans, het hoofd van Griffoendor.
Ze zagen er allemaal uit alsof ze net erg slecht nieuws vernomen hadden en Albus kon wel raden dat dit bezoek niets met het aankomende huwelijk te maken had.
'Dank u wel, meneer Villder. U kan nu gaan.'
Na dat die verdwenen was gebaarde het schoolhoofd hen om plaats te nemen op drie stoelen die blijkbaar voor hen waren klaar gezet.
'Goed dat jullie zo snel zijn kunnen komen. Ik vrees dat ik niet zo een goed nieuws voor jullie heb.' Begon Anderling te vertellen en het leek wel of ze niet wist hoe ze dit nieuws het beste zou vertellen.
'Het gaat over jullie vader,' Hielp Teddy haar. 'Jullie weten dat hij al geruime tijd ziek is?'
De ongerustheid beukte in Albus zijn maag als een profesioneele bokser.
'Ik weet dat hij al even ziek is, maar het was allemaal niet zo erg.' Antwoorde hij niet echt overtuigd van zichzelf.
'Tot gisteren leek het dan ook best goed met hem te gaan,' Zei Vicky deze keer. 'Maar dan werd hij gisterenavond overvallen door een vreselijke pijn. Ik weet niet wat er gebeurde maar het leek wel alsof iemand de cruciatus vloek op hem aan het uittesten was. We hebben hem meteen laten overbrengen naar het St Holisto, maar toen verloor hij het bewustzijn. Jongens...Hij is...Jullie vader....Hij is in een coma beland en de helers weten niet hoe of waneer hij er uit zal ontwaken. Ze durven niet eens te zeggen of hij er ooit uit zal ontwaken.'
Een doodse stilte weerklonk in het kantoor toen het nieuws langzaan tot de drie door drong.
Hun vader? In een coma? Nee dit kon toch niet, het leek gewoon een griep te zijn. Dit alles kon toch niet, hun vader in een coma. Hij had altijd zo sterk geleken, niets of niemand kon hem klein krijgen.
Albus hoorde dat Lily begon te huilen en James sloeg zijn arm troostend over haar schouder, zelf leek hij niet te huilen maar toen Albus zijn ogen zag leken ze toch rood te zijn. Hij hield zich sterk voor zijn kleine zusje.
Zelf kon Albus niets voelen, het leek wel of dit een nachtmerrie was en dat hij elk moment kon wakker worden.
De woorden van Anderling drongen eerst niet tot hem door.
'Jullie krijgen vrijstelling voor de lessen van de komende twee weken, we zien nog wel hoe jullie dit zullen inhalen. Jullie kunnen straks met jullie nicht mee naar het St-Holisto. En het spijt me echt, jullie vader was echt een goede vriend voor me.'
'Was een vriend?' Mompelde Albus kwaad.
'Potter?' Vroeg Anderling vragend.
'U zei dat hij een goede vriend was. Het klinkt wel of u hem al hebt opgegeven hebt.'
'Potter, je begrijpt het niet, ik wou gewoon....'
'U zegt dat hij een een vriend van u is, waarom vecht u dan niet voor hem? Hij geeft het niet op, pa is sterk. Hij zal het halen, dat zal hij!'
'Albus wacht!' Riep Teddy wanhopig maar de jongen luisterde al niet meer naar hem. Het enige wat hij kon was rennen, ze ver mogelijk van deze plek vandaan.




Enkele leerlingen keken verbaast op toen hij langs hen rende maar niemand hield hem tegen. Het was geen probleem om buiten te raken waar hij regelrecht naar het grote meer liep.
Geen idee waarom hij net naar deze plek liep, op de een of andere manier leek dit een veilige plek te zijn.
Zijn vader, de man die heer Voldemort verslagen had, geveld door een idioote ziekte.
Ze weten niet of hij ooit zou ontwaken, hoe is dit ooit kunnen gebeuren?
Alicia Mortimer had gezecht dat alles in orde was.
Uitgeput liet hij zich op zijn knieën vallen en begon eindelijk te huilen, alle opgekropte frustratie kwam er eindelijk uit.
Hij besefte Teddy 's aanwezigheid pas toen hij diens hand op zijn schouder voelde.
'Gooi het er maar uit, je mag best huilen.' Trooste hij hem.
'Ze zei dat alles in orde kwam, Alicia Mortimer zei dat het een gewone griep was. Waarom heeft ze hem niet eerder geholpen?'
'Ik weet het niet, jongen. Maar ze zal er haar voor moeten verantwoorden. Dt beloof ik je.'
Hij wist wat te kalmeren en keek Teddy toen eindelijk aan.
'Waarom ben je eigenlijk hier? Vicky kan je steun ook wel gebruiken.'
'Ze kan het wel even alleen aan. Mijn klein broertje heeft me nu harder nodig.' Verklaarde hij terwijl hij hem hielp om recht te staan.
In een opwelling sloeg Albus zijn armen rond Teddy 's middel.
'Ik ben bang, Ted. IK ben echt zo bang.'
'Dat ben ik ook. Maar je staat er niet alleen voor. We gaan hier samen door als een familie. Beloof je me dat?'
'Ik beloof het.' Fluisterde hij zacht terwijl hij zijn hoofd tegen Teddy 's borst drukte.

Reacties: